Voor de laatste Grote Prijs van het seizoen 1976 trekt de Formule 1 voor de allereerste keer in de geschiedenis naar Japan. Plaats van gebeuren is het Mount Fuji-circuit, waar tevens de titel na een controversieel en dramatisch seizoen beslist zal worden. Na de diverse diskwalificaties en rehabilitaties van James Hunt (McLaren), het bijna fatale ongeluk van titelverdediger Niki Lauda (Ferrari) op de Nürburgring en zijn miraculeuze terugkeer vijf weken later op Monza, voert de Oostenrijker voorafgaand aan de slotrace nog steeds de WK-stand aan, maar zijn voorsprong is inmiddels geslonken tot drie punten.
In de kwalificaties doet Hunt alvast de beste zaak, door de tweede trainingstijd te rijden na Mario Andretti (Lotus), terwijl Lauda vlak achter hem op de derde startplaats staat. Op de dag van de race regent het echter bijzonder hard, wat verstrekkende gevolgen zal hebben in de titelstrijd. Lauda, die in augustus nog de dood voor ogen zag, besluit in de danteske weersomstandigheden het lot niet verder te tarten en geeft na amper twee ronden vrijwillig op, waardoor Hunt, die bij de start de leiding neemt, vrij spel heeft. De Brit krijgt de zege en de titel echter niet zomaar cadeau: wanneer het stopt met regenen en de baan begint op te drogen, neemt Hunt gas terug om zijn banden te sparen, doch het kan niet verhinderen dat hij enkele ronden voor de finish lek rijdt en zodoende naar de pits moet. Hierdoor valt hij naar de vijfde plaats terug, waardoor Lauda op dat moment alsnog wereldkampioen is.
Met de moed der wanhoop vecht Hunt zich de laatste ronden opnieuw een weg naar voren, waarbij hij Alan Jones (Surtees) en Clay Regazzoni (Ferrari) nog weet te passeren, wat hem in de race de derde plaats oplevert achter de uiteindelijke winnaar Andretti en Patrick Depailler (Tyrrell). Hunt is in alle commotie uit het oog verloren op welke plaats hij precies rondrijdt en na de finishvlag verkeert hij even in de waan dat hij net naast de titel gegrepen heeft. Een dolgelukkige McLaren-pitcrew bezorgt hem bij zijn aankomst in de pits echter het verlossende woord: James Hunt is wereldkampioen 1976, met één punt voorsprong op Niki Lauda. Ferrari pakt nog de constructeurstitel als troostprijs.
Eén van de meest sensationele en meest tot de verbeelding sprekende seizoenen uit de Formule 1-geschiedenis komt hiermee ten einde.
James Hunt in zijn McLaren. De pitconstructies in 1976 bestaan vaak uit niet meer dan een afdak tegen de regen.