In een verzengende hitte wordt op de Hockenheimring de Grote Prijs van Duitsland verreden. Het grootste deel van Europa kreunt begin augustus 2003 onder een zware hittegolf, die ook de Formule 1 niet spaart: de race vindt plaats op zondagmiddag bij temperaturen van om en bij de 35 graden en belooft dus een slijtageslag te worden voor mens en machine. Enkele rijders verliezen echter al onmiddellijk de pedalen: een massacrash bij de start elimineert Ralf Schumacher (Williams), Rubens Barrichello (Ferrari) en Kimi Räikkönen (McLaren). Doordat verderop in het peloton ook nog Heinz-Harald Frentzen (Sauber) en Ralph Firman (Jordan) met elkaar in botsing komen, is nog voor de eerste bocht al meteen een kwart van het deelnemersveld uitgeschakeld.
Nadat de brokstukken opgeruimd zijn en de safetycar terug de pits in duikt, heeft pole-man Juan Pablo Montoya (Williams) vrij baan, voor de Renaults van Jarno Trulli en Fernando Alonso en de Ferrari van titelverdediger Michael Schumacher. De Duitser krijgt de derde plaats cadeau na een stuurfout van Alonso, die een tweede wordt wanneer hij de zieke Trulli weet te passeren. De Italiaan verliest ook nog zijn derde plaats aan David Coulthard (McLaren). De volgorde lijkt vast te liggen, tot Schumacher enkele ronden voor het einde plots een lekke band oploopt, die hem ver terugwerpt.
Montoya is vandaag ongenaakbaar en haalt het uiteindelijk met meer dan een minuut voorsprong op Coulthard, Trulli, Alonso, het Toyota-duo Olivier Panis en Cristiano da Matta, Schumacher en Jenson Button (BAR). Voor Trulli is het de eerste podiumfinish sedert 1999, terwijl in de WK-stand Montoya nu nadert tot op slechts zes puntjes van Schumacher. In het constructeurs-WK is de strijd nog spannender: Ferrari leidt met amper twee punten voorsprong op Williams.
Bij Jaguar vervangt de Brit Justin Wilson vanaf deze race de Braziliaan Antonio Pizzonia, die wegens tegenvallende resultaten bedankt wordt voor bewezen diensten. Wilson’s plaats bij Minardi wordt ingenomen door de Deense debutant Nicolas Kiesa.
