Not bad, for a number two driver.
De cynische woorden klonken bitter, maar de strekking was voor iedereen duidelijk. De weloverwogen woorden werden de wereld in geholpen door racewinnaar Mark Webber, die over de radio sprak tot zijn team. De Australiër maakte zijn sterke punt en bekroonde daarmee een nog sterker optreden waarmee hij feitelijk zijn team toch wat in het Oostenrijkse hemd had gezet.
Want de knullige manier waarop teambaas Christian Horner zijn troetelkindje Sebastian Vettel probeerde te bevoordelen dit weekend was eigenlijk ronduit stuitend en bovenal ontzettend onnodig. Het begon allemaal op zaterdag. Vettel’s voorvleugel, een nieuw en iets sneller model, brak af tijdens de training en tot ontsteltenis van Mark Webber moest de Australiër de zijne plots omruilen voor een oud modelletje, zodat Vettel de snellere vleugel van Webber kon krijgen.
De Duitser reed prompt naar de pole, net voor zijn woedende teamgenoot. Teambaas Christian Horner wist het allemaal duidelijk uit te leggen aan de pers. Hij bazelde iets over de nieuwe vleugel die niet zozeer sneller was maar gewoon wat andere eigenschappen had. Eigenschappen die hem wat geschikter leken voor de rijstijl van Vettel. Bovendien stond Vettel beter in de titelstrijd. Vandaar dus de keuze. Van een voorkeurspositie voor Vettel was absoluut geen sprake, zo probeerde hij de aanwezige pers en miljoenen kijkers zonder enig resultaat te overtuigen.
Mark Webber antwoordde zondagmiddag op de baan. Met een snelle en agressieve start pakte hij zijn teamgenoot al in de eerste meters en Vettel moest definitief afhaken toen hij ook nog een leeglopende band bleek te hebben. De rest van de race was een prooi voor Webber. Zelden zal een overwinning voor hem zo zoet hebben gesmaakt als deze. Want in zijn eentje bewees hij dat de voorkeurspositie voor Vettel op lucht is gebaseerd. Want als deze jaargang tot dusverre iets heeft duidelijk gemaakt, is het wel dat Mark Webber niets onderdoet voor Sebastian Vettel. Bij RedBull moeten ze eens wat oude jaaroverzichten door gaan nemen. Misschien dat ze dan in de gaten krijgen dat je met het mentaal knakken van één van je eigen rijders maar zelden kampioen wordt.
De vreemde capriolen van RedBull daargelaten zagen we een onderhoudende Britse GP. Al zullen ze daar in Italië wellicht anders over denken. Want de ooit zo dominante equipe van Ferrari maakte er weer een zooitje van. Kopman Fernando Alonso kent de, voor iedereen toch bekende, regel blijkbaar niet dat er geen voordeel mag worden behaald uit het afsnijden van een bocht. Hij deed dat overduidelijk wel. De Spanjaard mompelde over de boordradio dat hij niet anders kon omdat Robert Kubica hem van de baan duwde. Maar zo werkt het helaas niet. Hij koos er zelf voor om buiten langs in te halen op een plek waar dat eigenlijk niet kan. Het gevolg was een inhaalactie door het gras.
Die dingen gebeuren weleens, maar Alonso had zichzelf en miljoenen Tifosi over de wereld een plezier kunnen doen door Kubica zijn plek terug te geven. Op dat moment was de Ferrari zoveel sneller als de Renault dat hij er in een mum van tijd toch wel weer langs was gegaan, maar dan legaal. Maar de man die het twee weken terug maar niet kon verkroppen dat Lewis Hamilton ver voor hem kon eindigen ondanks het feit dat de Brit de regels niet respecteerde, besloot dat die regels door hem blijkbaar niet hoeven te worden gerespecteerd. Alonso reed dus gewoon door en een drivethrough penalty was onontkoombaar, waardoor een kansloze race buiten de punten het gevolg was.
Ferrari-collega Felipe Massa maakte het foutenfestival van de Italianen compleet door eerst lek te rijden bij een riskante actie richting notabene Alonso en vervolgens een kleurloze wedstrijd te rijden waarin hij ook nog eens een onnodige spin maakte. De Braziliaanse bijna-kampioen van 2008 blijft roepen dat zijn horrorcrash in Hongarije niets te maken heeft met zijn povere prestaties sindsdien. Maar wat er dan wel met hem aan de hand is, is een raadsel. Een echte racer is hij nooit geweest, maar op zijn snelheid heeft hij altijd kunnen vertrouwen. Maar ook van die snelheid lijkt niet veel meer over. Op alle fronten is hij de mindere van zijn teamgenoot. Op zich geen schande, want Alonso is een topcoureur, maar de Spanjaard is bij Ferrari duidelijk nog niet in de supervorm waarin hij jaren heeft verkeerd. Vind hij die vorm wel terug, is het leed voor Massa helemaal niet meer te overzien.
Zagen we dan ook nog rijders die wel goed reden? Jazeker wel. Nico Rosberg lijkt zijn wat mindere periode weer afgeschut te hebben. Een mooie kwalificatie werd opgevolgd door een prima race, waarin hij halverwege een puike inhaalactie via de buitenkant liet zien op Jaime Alguersuari. Rosberg kon de RedBull en McLaren voor hem nooit bedreigen, maar reed keurig naar het podium. Dat lukte Jenson Button net niet. De regerend wereldkampioen verprutste zijn kansen daarop door een bedroevende prestatie op zaterdag, maar een degelijke race met een slimme strategie eindigde op een mooie vierde plek. Daarmee blijft Button op de tweede plek in de WK-stand en dus automatisch een jongen om rekening mee te houden. Eervolle vermeldingen waren er nog voor Rubens Barrichello, vijfde in de Williams, en andermaal voor Kamui Kobayashi die een plekje lager eindigde in zijn Sauber.
En dan was er nog een late, maar daardoor niet minder mooie, inhaalrace van Sebastian Vettel. Die race werd ingezet nadat de Safety Car op de baan was gekomen als gevolg van een vriendschappelijk tikje op de billen van Pedro de la Rosa, uitgedeeld door Adrian Sutil. Door deze neutralisatie kon Vettel eindelijk weer bij de rest van het veld aansluiten, na zijn reeds genoemde lekke band in de openingsronde. De jonge Duitser liet zien niet alleen snel te zijn, maar ook wel degelijk te kunnen racen. In de laatste twintig ronden reed hij daarom een sprintrace naar de finish, die hij inging als veertiende en knap afsloot als zevende. Alle reden om tevreden te zijn, maar het zou best kunnen dat hij dat toch niet was. Want andermaal was de RedBull de snelste van het weekend, maar zoals zo vaak, wist hij dat voordeel niet uit te buiten. De late opmars was dan ook eigenlijk niet meer als damage control.
Al met al was het toch weer een vermakelijke middag op het gedeeltelijk vernieuwde Silverstone. Al zal die vermakelijkheid Mark Webber een zorg zijn geweest. De voor een kampioenskandidaat dodelijke capriolen van Horner gaven Webber blijkbaar nog meer vleugels als dat de naamgever van zijn team schijnt te doen. Een getergde start bleek het perfecte fundament van een dominante zege, waar niemand iets op af kon dingen. Zelfs Lewis Hamilton niet. Deze dag behoorde namelijk volledig toe aan Mark Webber. En dat is inderdaad niet slecht voor een tweede rijder.
Heb je ook iets te vertellen over de GP op Silverstone? Doe het hier op de pits!
