Tijdens zijn Formule 1-carrière tussen 1980 en 1993 won hij 51 maal een Grand Prix. Dit record werd in 2001 door Michael Schumacher gebroken. Prost werd 4 keer wereldkampioen in de Formule 1.
Hij werd slechts een keer verslagen qua punten door zijn teamgenoot. Dat was Lauda in 1984!
In 1988 had Prost meer punten dat Senna, maar deed men nog aan een idiote puntenaftrek, waardoor de Braziliaan zijn eerste titel pakte.
Zijn ouders zijn van oorsprong Armeniërs die zich bekwaamden in vakwerk. Zo maakte vader André onder andere keukenkasten, maar ook regenpijpen en buizen voor diverse doeleinden in zijn kleine werkplaats.
Prost was al jong een fanatieke sporter ondanks zijn geringe gestalte. Zo was voetballer worden zijn droom. En intussen zou hij bijan gymleraar worden, om daarna de sprong tot prof te wagen.
Gelukkig voor de Formule 1 liep het net even anders.
In de zomer van 1970 stond een vijftienjarige Alain Prost bij de kartbaan van de camping in de buurt van Cannes. Vader Prost moedigde zijn zoon aan, waarschijnlijk in de hoop om zijn zoon te interesseren in de techniek, want daar had Alain een broertje dood aan…[Alain had trouwens een broer die iets ouder was, maar die al op zeer jonge leeftijd aan kanker overleed]. De list van papa werkte; Prost was voor de rest van de zomer niet meer van de karts weg te slaan.
Via kartclub Rive de Gier werd er een jaar later een kart aangeschaft en begon de imposante autosportloopbaan van een jongen die gymleraar en profvoetballer wilde worden. In 1974 verliet hij zelfs school voortijdig, om zich volledig op zijn kartcarrière te storten. In tegenstelling tot Niki Lauda had Alain Prost de volledige steun van zijn familie.
Zijn geld verdiende Alain door distributeur te worden van karts en kartonderdelen en motoren te tunen voor andere karters.
Weer een jaar later werd Prost Frans kartkampioen en mocht toen rijden in een Formule Renault, waarmee hij -op een na- alle races van 1976 won. Prost bleef in de Formule Renault rijden tot 1977.
Via de Formule 3 in 1978 en 1979, stapt Prost in 1980 eindelijk in een Formule 1-auto. De McLaren M29 die toen nog door Teddy Mayer werd gerund [of niet, zoals sommigen dan zouden beweren].
Ondanks dat zijn contract nog twee jaar doorliep, stapte de Fransman over op bekend terrein: Renault. De reden was dat de McLaren gewoon een wrak van een auto was. Onderdelen braken om niets af en Prost meende dat het team hem de schuld gaf. Tja, Ron Dennis was nog ver weg…
Van 1981 tot 1983 reed Prost voor Renault. Ook hier ging hij met onenigheid weg. Fans gaven Alain de schuld van het vertrek van lieveling Arnoux, Prost vond dat Renault te voorzichtig ontwikkelde. Officieus omdat Prost met de vrouw van een hoge pief van Renault het bed zou hebben gedeeld. Wat het ook was, de Fransman keerde terug bij het team van McLaren, dat nu onder leiding stond van Project 4’s Ron Dennis.
Niet dat Prost in een gespreid bedje kwam, want de jongeman kreeg een lesje ‘hoe-word-ik-wereldkampioen‘ van teamgenoot Niki Lauda. Maar in 1985 was het zover: eindelijk wereldkampioen! Zijn titel kon Alain in 1986 verdedigen ondanks de veel sterkere Honda’s die achterin de Williams zaten.
Voor seizoen 1987 was de TAG-Porsche toch niet opgewassen tegen de nog verder verbeterde Honda-motor. Piquet wereldkampioen. Echter door de halsstarrigheid van Sir Frank Williams, had Honda het wel gezien met zijn team. De Japanners wilden dat Nigel Mansell werd gedumpt en dat Williams een Japanse coureur zou inzetten…Raad eens wie dat was*
Prost wilde die Honda-motoren wel hebben in zijn McLaren en zag tevens dat de Braziliaan Ayrton Senna het lievelingetje van de autofabrikant was. Dus haalde hij Ron Dennis over om de Braziliaan binnen te halen.
De rivaliteit tussen Prost en de Braziliaan Ayrton Senna in de Formule 1-seizoenen 1988 en 1989 bij het Engelse team McLaren wordt door velen gezien als een van de meest interessante gevechten tussen coureurs die beiden duidelijk een klasse beter waren dan de concurrentie.
En wellicht zal ook daarover een film worden gemaakt á la ‘Rush, dat over de ‘rivaliteit’ tussen Hunt en Lauda ging? Het ging al in de zomer van 1988 mis, omdat Prost merkte dat alle aandacht van McLaren én Honda naar Senna uitging. Wederzijds respect veranderde in diepe afkeer tussen de mannen. Prost vond Senna ronduit gevaarlijk rijden op de baan.
En het was nog niet gedaan. Na 1989, de voor Alain Prost succesvolle botsing met Senna op Suzuka en de bemoeienissen van FISA-president Balestre, kwam 1990. Wederom op het circuit van Suzuka. Ditmaal verloor Prost.
What he did was disgusting. He is a man without value.
, zo was het commentaar van Prost na de klapper in 1990.
Opnieuw onenigheid, opnieuw ontslag…Prost vergeleek de Ferrari van 1991 met een vrachtwagen en kon zijn biezen pakken. een jaartje rust volgde.
In 1993 kwam de Professor weer terug op de baan en wel voor het team van Williams, dat weer dominant was. Dit maal met een oude bekende als leverancier…Renault. Wel had Prost een veto uitgesproken over zijn teamgenoot. Dat mocht elk mens ter wereld zijn, behalve Ayrton Senna daSilva…
Ayrton was niet blij…
Uiteindelijk normaliseerde de relatie tussen de Fransman en de Braziliaan, maar dat zou niet lang duren. Op 1 mei 1994 raakte Senna van de baan in de Tamburello, een snelle knik/bocht na de startlijn van Imola. Prost begroef zijn voormalige aarstrivaal die maar kort zijn vriend mocht zijn…
Het had overigens niet veel gescheeld of Alain Prost zou ook in 1994 op de grid staan. In 1994 vroeg McLaren me om weer in te stappen. Ik heb drie dagen getest en realiseerde me direct dat er iets mis was. De snelheid was goed, maar de wil om met de druk, die er bij een kampioenschap komt kijken, om te gaan was weg. Een jaar later werd ik door Jean Todt gevraagd om teamgenoot van Schumacher te worden. Ik zou dan tweede coureur worden, wat prima was. Ik was bijna ingestapt, maar heb het toch niet gedaan, om dezelfde redenen.
Prost werkt van 1994 tot en met 1995 als gast commentator voor de Franse televisiezender TF1 en was daarnaast ook nog werkzaam voor Renault en technisch adviseur voor McLaren.
Tussen 1997 en 2001 was hij de eigenaar en manager van het Prost Grand Prix raceteam welk hij kocht van Flavio Briatore. Het team ging begin 2002 bankroet, omdat Prost teveel husselde met de [technische] staf en de motoren. In 2002 liepen de schulden op tot ca. 30 miljoen euro en moest de deuren worden gesloten.
Daarna deed Prost van alles en nog wat; het voetbal werd vervangen door wielrennen. In maart 2012 deed de toen 57-jarige Fransman mee aan een achtdaags mountainbike-evenement, Absa Cape Epic, in Zuid-Afrika!
En Prost deed ook aan ijsracen, een vorm van rallycross maar dan in de sneeuw. Andros Trophy is de naam, die Prost drie keer op zijn naam zette.
In de huidige Formule 1 stond Prost de stewards bij tijdens de GP’s en is hij sinds februari 2012 ambassadeur voor Renault.
Prost is sinds 1980 getrouwd met Anne-Marie Prost-Barges. Het paar heeft drie kinderen; Nicolas Prost die testrijder is voor Lotus Genii, Sascha Prost en enige dochter Victoria.
PS…* Die Japanner was natuurlijk Satoru Nakajima!