Volgende week zondag is het tijd voor de grote prijs van Duitsland. Dit jaar is de illustere Hockenheimring weer de gastheer. Hoewel de baan zelf allang niet meer zo illuster is als de naam die het draagt. Ooit had de ring een compleet eigen karakter. Lange, rechte stukken werden slechts door snelle chicanes van elkaar gescheiden. Maar de radicale verbouwingen hebben de baan in 2002 veranderd in een gemiddeld racecircuit. Het échte karakter is verloren gegaan. Vandaag kijkt F1Pits dan ook terug naar een race die plaatsvond niet zo heel lang voor de transformatie. Het was een unieke race met een geweldige winnaar. Het jaar is 2000. Het is de race van Rubens Barrichello.
Afgelopen winter is er een grote droom uitgekomen voor een kleine Braziliaan. Rubens Barrichello wordt door Jean Todt gevraagd om over te stappen van het kleine team van Jackie Stewart naar het grootste team van allemaal: Ferrari. Natuurlijk, Rubens weet ook wel dat Ferrari al 20 jaar op zoek is naar een wereldtitel, maar toch, het is voor een jonge en ambitieuze rijder een enorme eer om in zo’n scharlaken rode wagen te mogen rondrijden. De 27-jarige Rubens kent dan ook geen twijfel en gaat direct in op het genereuze aanbod van Todt. Vanaf het begin is het duidelijk dat Michael Schumacher de kopman is en Rubens zich als tweede man zal moeten gaan waarmaken. Maar het is een mooie uitdaging en hij heeft genoeg zelfvertrouwen om te weten dat hij tot veel in staat is.
Bij Jordan en ook bij Stewart had Rubens al een aantal keren mooie dingen laten zien. Een tweetal poles, een handjevol podia en een flink aantal goede races hadden zijn reputatie als groot talent bevestigd. En nu dan eindelijk de overstap naar een absoluut topteam. Misschien kan hij dan eindelijk eens definitief in de voetsporen treden van zijn overleden vriend en landgenoot: Ayrton Senna. Rubens weet al jaren dat hij vreselijk hard kan autorijden, hij weet dat hij goed is. Alleen weet hij nog niet precies hoe goed, want een topwagen heeft hij nooit gehad. Maar nu, bij Ferrari, kan hij daar eindelijk achter komen.
Rubens heeft wat tijd nodig om te wennen aan zijn nieuwe status. Voor het eerst in zijn leven rijdt hij in een wagen die goed genoeg is om voor de titel te strijden, al is het maar de vraag of hij zijn gelouterde teamgenoot zal kunnen verslaan. In de eerste seizoenshelft presteert Rubinho naar behoren. Af en toe een podium, veel punten en zelfs een mooie pole op Silverstone. Een zege is echter nog niet binnen handbereik geweest. Maar eind juli reist hij vol goede moed af naar Duitsland.
Het traditionele Hockenheim, waar lange, machtige stukken asfalt de dichtbegroeide bossen in tweeën splijten. Een kilometerslange tunnel van bomen waar volgas doorheen gereden wordt. De hoge snelheden en de bomen langs de baan geven de rijders een soort van stroboscopisch effect. Het is een circuit dat door de jaren heen een speciaal plekje in de autosport geschiedenis heeft ingenomen. Want Hockenheim is een baan waar jaarlijks hoge snelheidsgevechten plaatsvinden. Een pure racebaan. Meer dan geschikt voor een échte racer, zoals Rubens.
Maar na de kwalificatie op zaterdag baalt Rubens. Onder moeilijke omstandigheden krijgt hij zijn Ferrari F1-2000 niet in het juiste spoor. Een 18e plek is het troosteloze resultaat, ver achter zijn teamgenoot en de beide McLaren’s van David Coulthard en wereldkampioen Mika Hakkinen. Na de kwalificatie staat de Braziliaan er dan ook een beetje verloren bij. Hij kijkt gelaten voor zich uit, haalt zijn schouders mistroostig op en overdenkt zijn kansen, maar die zijn niet geweldig. Natuurlijk is de Ferrari één van de snelste wagens in het veld maar van zo ver terug wordt het wel erg moeilijk. Zelfs op Hockenheim.
Een dag later neemt Rubens zijn plekje aan de achterkant van de grid in. In de verte gaan de lichten uit en met een oorverdovend geluid schiet het hele veld van zijn startplek. Rubens heeft een goede start en wint wat plekjes. Als hij bij de eerste bocht aankomt, rijdt hij plots door een enorme stofwolk heen. Giancarlo Fisichella heeft Michael Schumacher te laat gezien en gezamenlijk schieten de twee van de baan, tot ongenoegen van het thuispubliek. Einde race voor beiden en twee plekken cadeau voor Rubens. In de ronden die volgen bijt Rubens zich vast in de race. Hij weet dat hij nu in zijn eentje de eer van Ferrari hoog moet houden en dat hij in de openingsronden het gat met de kop niet te veel moet laten oplopen. De Ferrari is snel, heel snel zelfs. Net als de kleine Rubens zelf. Hij klemt zijn handen nog steviger om het stuur, gaat er goed voor zitten en begint aan een ongekende opmars.
Al snel haalt hij de beide BAR’s in, eerst Zonta en dan Villeneuve. Dan verschalkt hij Irvine en Verstappen, die met elkaar in gevecht zijn. Daarna schiet hij langs Herbert, alsof de Brit er niet is. Ondertussen rijden de leidende McLaren’s, zonder de dat jaar gebruikelijke druk van de Ferrari coureurs, weg van de rest van het veld. Hakkinen gaat aan de leiding. Maar in ronde 9 heeft Barrichello eindelijk even vrij baan en noteert meteen een ronde die even snel is als die van de Fin. Dat geeft hem vertrouwen en even later doemt Pedro de la Rosa al weer voor hem op. De Spanjaard wordt al snel ingehaald. Het volgende slachtoffer is de nummer drie van de race, Jarno Trulli.
Dan is het voor iedereen al duidelijk: Rubens Barrichello is aan het vliegen. Hoewel de achterstand op Hakkinen opgelopen is tot 15 seconden is Rubens toch knap in 14 rondjes van plek 18 naar plek 3 gereden. Het gat met de leider groeit echter naar 32 seconden als Rubens als eerste van de top drie naar binnen moet voor brandstof. Maar even later gebeurt er iets onverwachts: een ontslagen Mercedes medewerker loopt ineens demonstratief over de baan. Door de uitgestrekte bossen kunnen de marshalls hem niet heel snel in de kraag vatten en dus komt de Safety Car de baan op. Een klein gelukje voor Rubens want de McLaren’s zijn zojuist voorbij de pitingang gereden en moeten dus nog een volle ronde doorrijden voordat ze een stop kunnen maken. Een ronde later doen ze dat alsnog, maar Coulthard valt ver terug want het team kan uiteraard maar één wagen tegelijk helpen.
Direct na de herstart zijn er weer problemen. Jean Alesi en Pedro Diniz raken elkaar en een enorme crash is het gevolg. Losgeschoten banden rollen vervaarlijk over de baan en direct wordt de Safety Car opnieuw naar buiten gestuurd. Inmiddels heeft er zich een dicht wolkendek gevuld boven de baan. Nerveus kijken de teamleden in de pits omhoog. Een regenbui zorgt altijd voor onverwachte ontwikkelingen en lang niet iedereen zit daarop te wachten. Langzaamaan begint het te druppelen. De meer dan honderdduizend Duitsers steken een paraplu in de lucht of trekken haastig een vuilniszak over hun hoofd. Al snel komt het water met bakken naar beneden zeilen.
Mika Hakkinen neemt geen risico. De wereldkampioen gaat direct naar binnen voor wets. Voor de eerste keer die dag komt Rubens aan de leiding van de wedstrijd en neemt direct een flinke voorsprong. Rubens neemt een gok en blijft trouw aan zijn slicks. Hij kruist stiekem zijn vingers en hoopt dat de bui snel over zal drijven. Het blijkt een gouden gok. Op sommige delen van de uitgestrekte baan stopt het al snel met regenen en even later stopt het helemaal.
Barrichello finisht de race als eerste, een handjevol seconden voor Hakkinen en de teruggevochten Coulthard. Eindelijk is het dan zover voor Brazilië: voor het eerst sinds de laatste race van 1993, toen Ayrton Senna zijn 41e grand prix won, wint er andermaal een Braziliaan. De emoties krijgen de overhand in de Ferrari cockpit. Tijdens de uitloopronde stromen de tranen al over Rubens’ wangen en even later, tijdens het volkslied, kan hij het helemaal niet meer droog houden. Zelden was een race-winnaar zo tot tranen geroerd als op die 30e dag van juli in het jaar 2000. Langs de kant klappen Michael en Corinne Schumacher voor Rubens. Zij snappen wat dit voor hem betekend.
Het was ook niet zo maar een zege. Het was een geweldige zege. Die dag in Duitsland reed Rubens Barrichello fenomenaal, zoals alleen de allergrootsten dat kunnen. Maar in dat rijtje van allergrootsten zou hij uiteindelijk nooit terecht komen. Want Rubens blijft in de vele jaren die volgen grillig presteren. Hij kan lang niet altijd dezelfde snelheid uit zijn wagen persen als toen, tijdens die unieke dag op Hockenheim. Maar Rubens zou na die heroïsche race uiteindelijk nog 10 grands prix winnen, waarvan 8 in een Ferrari. Iedere keer is het weer een beladen moment voor de emotionele Rubens. Maar nooit meer zou de smaak van de overwinning zo heerlijk zoet zijn als na die eerste, fabuleuze overwinning op de Hockenheimring.
Klik hier voor een samenvatting van de race uit 2000.
Blik hier alvast vooruit op de komende race op Hockenheim!