Laurousse, Ligier, Prost, Talbot Lago, Renault, allemaal namen van constructeurs die een doorgewinterde Formule 1-fan wel iets moeten zeggen, maar waarvan enkel de laatst genoemde nog actief is in de koningsklasse van de autosport. Alain Prost, Jacques Laffite, Rene Arnoux, Didier Pironi, Jean Alesi, Olivier Panis, allemaal namen van coureurs die iemand die de Formule 1 al een tijdje volgt wel wat moeten zeggen. Maar helaas voor de Fransen is alleen Sebastian Bourdais nu actief in de Formule 1, maar hij kan vooralsnog geen potten breken.
Formule 1, dat was iets wat bij de Fransen wel een belletje deed rinkelen. Zeker in de jaren 70’ en 80’ toen Laffite, Arnoux, maar met name Alain Prost erg succesvol was. Gek genoeg is Prost toch de enige coureur uit Frankrijk die wereldkampioen werd in de Formule 1. Een land dat barst van de autosporthistorie. Alhoewel, de laatste jaren rijdt er ook geen landgenoot van Prost in de Grand Prix-racerij die overloopt van het talent. Toegegeven dat Bourdais wel vier keer op rij de titel in de Champ Car World Series pakte, maar om te zeggen dat dat nou zo’n competitief veld was…
Nee, tegenwoordig moeten we het doen met namen als Mallieux, Joussé, en Moreau (Wie? Juist.) En waar vroeger de grote oliemaatschappij Elf nog wel eens wilde bijspringen, om per se een Fransman in de Formule 1 te hebben zie je dat tegenwoordig ook niet meer. Zulke fenomenen zag je eigenlijk alleen nog bij Super Aguri, al zal het waarschijnlijk niemand verbazen als dat ook bij Force India met Kuran Chandhock gaat gebeuren, die overigens niet heel slecht presteert in de GP2.
Vaststaat dus dat er voor dat soort ‘vriendjespolitiek’ dus alleen nog maar plaats is bij de kleinere teams. McLaren, Toyota, Williams, Renault en Red Bull Racing kiezen gewoon een kereltje uit van wie zij denken dat hij wel over een bak talent zal beschikken en zetten die dan in een mooi opleidingsprogramma en betalen vervolgens de carrière van dat jochie. Ferrari plukt het talent vervolgens weg bij een Formule 1-team, door met aardig wat centjes aan te komen. Dat wil overigens niet zeggen dat die opleidingsprogramma’s het gewenste resultaat opleveren, want onder andere Loïc Duval en Franck Montagny komen uit de Renault vijver, maar hebben nooit echt een kans gehad. Ook Giedo van der Garde, nu ondergebracht in het opleidingsprogramma van McLaren, moet zich nog maar eens achter de oren krabben en afvragen of zijn kans nog wel komt, om in de Formule 1 te rijden.
Wat dat lijken de ‘mooiste’ tijden voorbij. Zoals gezegd heb je bij Force India misschien nog geluk als je met een bak geld over de brug komt, maar als Mallya jou niet wil wijst hij je net zo makkelijk de deur, want ‘money is no problemo’ en dat geldt overigens ook voor de andere teams. Met geld kom je er gewoon niet meer. En dat is nou net wat de Fransen parten speelt.
Zo kwam onder andere Francois Cevert de Formule 1 in. Eind 1970 moest Johnny Servoz Gavin zijn carrière abrupt moest beëindigen. Servoz Gavin had een keer een tak in zijn oog had gehad tijdens een ritje met een Jeep en daarbij beschadigde hij zijn ogen zodanig, dat het voor hem onmogelijk bleek nog verder te gaan met racen. Zijn werkgever Tyrrell zocht een vervanger. Uiteraard moest het wel een Fransman zijn, anders zouden ze problemen krijgen met de hoofdsponsor: Elf. Gelukkig was daar Jackie Stewart, die nog wel van ene Francois Cevert wist. Iemand aan wie hij moeilijk voorbij kwam tijdens een Formule 2-race in 1969. Zo gezegd zo gedaan en zo zat Cevert in de Formule 1. Dat soort praktijken, die je naast Super Aguri ook bij Spyker aantrof, zag je toen dus nog volop, met het grote verschil dat Cevert gelukkig wel over talent beschikte. Iets wat een Sakon Yamamoto, die met heel wat geld over de brug kwam om even voor Spyker te mogen rijden, niet kan zeggen.
En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Kortom de tijden dat je in een mooie grote buidel geld op tafel kon leggen, om ‘even’ te gaan racen, zijn toch echt voorbij.
Erik de Vries
Deze special is mede mogelijk gemaakt door www.place2race.nl