Autosport is duur.
Dat hoeft je niemand te vertellen, al worden er pogingen gedaan zoals de Volvo 360 [geen Modena] Cup en de Mazda MX-5 kampioenschap. De eerste geldt waarschijnlijk als de goedkoopste klasse ter wereld! Maar zelf dan nog ben je 1500 á 2000 euro kwijt aan een raceklare Volvo. Dat is exclusief racelicentie, inschrijving, transport en overige kosten.
Als uitzendkracht of met een laag inkomen ga je het dus niet redden en menigeen valt sowieso voor de “charme’s†van een dikke BMW of een eenzitter als de Formule Renault.
Ja, en dan komt er veel geld bij kijken. En sommigen zijn zo weg van het spelletje, dat ze bereidt zijn heel ver te gaan om maar mee te blijven doen.
Menigeen is al betrapt in de lagere klassen, maar waarom zouden er geen duistere of ronduit criminele figuren rondlopen in de Formule 1? Immers heeft niet iedereen zijn miljoenen verkregen door “hard werkenâ€. Daarover gaat deze eerste deel van ‘Criminaliteit in de F1’. Deel twee betreft de praktijken van belastingontduiking en witwas-methodes. En deel drie ten slotte behelst de inmenging van maffia en drugshandel. .
Deel 1: Duistere figuren
In ons kikkerlandje kennen we immers [minimaal] twee figuren, die er zaken op nahielden die het daglicht niet verdroegen. Als ik het heb over Charles Z., weet [bijna] iedereen dat ik het over Charles Zwolsman heb. Een bloem[bollen]exporteur, die in de lucratieve hasjhandel stapte. Hij zou met de hasjhandel in aanraking zijn gekomen op het racecircuit van Zandvoort en besloot voor zichzelf te beginnen.
De voormalige bloemenverkoper werd in de jaren erna schatrijk en kon zich daardoor de dikste raceauto’s veroorloven. Maar hij werd ook meermaals opgepakt door politie en justitie. Een saillant detail was zijn vete met officier van justitie Jo Valente, die hij eerder kende van het racecircuit van Zandvoort, waar ze beiden in de autosport actief waren!
Zwolsman overleed onverwacht op 21 januari 2011 in de Gevangenis Nieuwegein. Hij mocht slechts 55 jaar oud worden.
De ander die misschien veel minder bekend is, is Bob Sijthoff. Bob Sijthoff komt uit de bekende uitgeverfamilie Sijthoff. De familie is onder meer bekend van de uitgeverij Luitingh-Sijthoff en diverse regionale kranten zoals de opgeheven Haagsche Courant.
Bob Sijthoff kwam als sportman samen met zijn zoon Diederik Sijthoff uit in het team van ACS Racing in de Dutch Supercar Challenge. Het team reed in een Marcos Mantis onder startnummer 241. Maar Sijthoff had ook een duister kantje; Op 15 april 2008 werd in het nieuws bekend dat Sijthoff zijn Zwitserse bankier Hurlimann van de Clariden Bank in 2004 naar zijn kantoor zou hebben laten komen. Daar liet hij arme de bankier door handlangers in elkaar slaan en dwong Sijthoff hem om een valse verklaring op te stellen ten gunste van Sijthoff. En waarom? Omdat de bankier in de periode 1999 – 2002 ca. vier ton in guldens zou hebben kwijtgemaakt…
Ook werd Sijthoff genoemd in een vastgoed-deal met Holleeder. In een artikel in Quote in juli 2006 stelt Jort Kelder dat een vertrouweling van Willem Endstra hem meldde dat Bob Sijthoff in maart 2001 via bemiddeling van Willem Holleeder, twee parterrewoningen in Amsterdam van Endstra kocht voor zijn kinderen. Kelder stelt dat uitkadastergegevens bleek dat de appartementen voor ver onder de marktwaarde te zijn verkocht aan Sijthoff.
En dat zijn alleen maar de Nederlandse voorbeelden!
Hoe zit dat met de Formule 1?!
Oh, namen te over hoor! Prince Malik ado Ibrahim met zijn nietszeggende T-Minus, David Thieme. Maar ook Bernie Ecclestone werd ooit scherp in de gaten gehouden. Men heeft namelijk nooit een vinger achter de basis van Bernie’s imperium kunnen krijgen.
Ook in zijn “officiële “ autobiografie van Terry Lovell, die ik al jaren in mijn bezit heb, kon ik niet echt achterhalen hoe Bernie zijn rijkdom echt vergaarde. Er werd gerept van een oom die hem hielp met zijn handel in motorfietsen, welk uitgroeide tot een omvangrijke handel in auto’s en zelfs vliegtuigen! En alles naar voorkeur van Bernie, die liefhebber is van vlotte handel met snelle winsten.
Geen wonder dat men hem lieerde als een van de ‘bedenkers’ van de Great Train Robbery. Wat niet voor Bernie pleitte, was dat een van de bestuurders van de vluchtauto’s een uitstekende coureur was. En wat al helemaal niet hielp, was dat Bernie ooit achterop de brommer van Ronnie Biggs zat. De Formule 1 streek toen neer in het Zuid-Amerikaans land voor de Grand Prix van Brazilië.
Nu wordt de oude kleine grote baas van de Formule 1 verdacht van omkoping en handel in voorkennis, dan wel met voorbedachten rade. 2013 lijkt een ‘spannend’ jaar te worden voor de man die de Formule 1 zolang in zijn greep heeft gehouden, want de Duitse justitie staat bekend als zeer agressief.
En het is nog wel Bernie Ecclestone geweest die het grote geld naar de Formule 1 lokte. Vroeger, toen men niet eens van meeroken had gehoord, was de tabaksindustrie DE investeerder in de F1. Niet in de minste door de steeds groeiende geldbehoefte van de teams, maar ook door de toename van de televisie-inkomsten.
Dat de F1 nu live op TV te bewonderen viel, lokte naast de sigaretten ook allerlei ‘kleurrijke ondernemers’ en [toen al] investeringsmaatschappijen.
Zoals het bedrijf Moneytron van de, zachtjes uitgedrukt, nogal excentrieke Belg Jean-Pierre van Rossem. Deze stelde een logaritme te hebben ontwikkeld [algoritmes waren toen vast nog onbekend?], waardoor men topwinsten zou boeken op hun investeringen.
Maar het geld stopte Van Rossem in Onyx in 1989, eindigde hij met vijf jaar gevangenisstraf wegens fraude. Tevens kreeg van Rossem een bevel tot terugbetaling van liefst 30 miljoen US-dollar aan zijn [voormalige] klanten.
Er was ook Joachim Luhti, de Zwitserse “financierâ€, die voor een korte periode eigenaar was van Brabham. En wel erg korte periode, want meneer Luhti had geen cent. Waarschijnlijk tot op de dag van vandaag niet!
Waarschijnlijk de meest criminele ‘lid’ ter teambazen/investeerders moet welhaast Rainer Walldorf zijn geweest. Of zoals zijn echt naam luidde, Klaus Walz. De 50-jarige Duitser kocht zich in 1992 in bij Larrousse van voormalig Renault-topman Gerard Larrousse. Deze Klaus Walz werd gezocht voor [minimaal] vier gruwelijke moorden in evenzoveel landen.
Het verhaal ging dat de Franse politie Walz op het spoor was en hem wilden arresteren. De Duitser werkte volledige mee, maar vroeg of hij nog wat belangrijke papieren mocht meenemen. Dat mocht, waarna de agenten weren bedreigd met een op scherp staand handgranaat! De politie werd de keuze gelaten, opdonderen of tezamen de lucht in.
Walz ontsnapte, maar werd later gedood in een vuurgevecht van negen uur [!] met de Duitse politie.
En Larrousse was drie jaar ervoor ook al ongelukkig gebleken. Didier Calmels was zijn toenmalige zakenpartner met wie Gerard het team oprichtte. Het team heette dan ook Larrousse & Calmels.
Echtelijke problemen noopten Didier Calmels ertoe dat hij zijn vrouw doodschoot. Blijkbaar sliep mevrouw Calmels met een ander, dan haar echtgenoot. Calmels, die verantwoordelijk was voor de commerciële activiteiten van het team, ging naar de gevangenis maar is nu al jaren vrij man. Echter is hij nooit weer teruggekeerd in de Formule 1.
In deel 2 over de fraude en witwaspraktijken in de Formule 1!
Bronnen: Joe Saward, Quote, Wikipedia, GrandPrix.com