Mag ik alvast de eerste zijn om Fernando Alonso en Renault te feliciteren met hun tweede opeenvolgende kampioenschap? Een kampioenschap waarvoor ze kaartjes mogen sturen naar de FIA en bloemen naar Maranello. Op het eerste zicht lijkt de straf bij de misdaad te passen, maar wanneer we verder kijken dan enkel de GP van Monaco is de straf buiten alle proporties.
Acht uur hadden de Stewards nodig om een verdict te bereiken. Ze bekeken daarvoor de videobeelden en de gegevens van zowel de FIA als Ferrari. Het zouden die gegevens zijn die de doorslag gaven, maar de vraag is: als het de gegevens zijn waarom duurde het dan zo lang voor we iets hoorden? Schumacher mag dan wel Alonso de kans op de pole ontnomen hebben, de Stewards hebben ons van een kampioenschap beroofd.
De beslissing van vandaag hypoticeert de kansen van Schumacher en Ferrari om nog een vuist te maken tegen Renault. Op een mirakel na zal Renault verschrikkelijk veel uitlopen op Ferrari. Je kan dan afkomen met Raïkkönen en Webber die vlak in de buurt van Alonso staan, maar de harde realiteit is dat wanneer het circus hier vertrekt ze alle twee niet meer in staat zullen zijn om nog fatsoenlijk en regelmatig mee te doen met de Spanjaard.
Begrijp mij niet verkeerd, gedrag als dat van gisteren mag niet onbestraft gelaten worden. Maar er moet naar meer gekeken worden dan enkel vandaag. De enige rivaal van Alonso voor het kampioenschap wordt nu zo goed als zeker op 25 punten achterstand gezet. Met nog twaalf races te gaan is alles mogelijk maar dankzij de extreem passieve rijstijl van “El Matador” zijn mirakels zo goed als uitgesloten.
Nu begrijp ik pas waarom aartsengel Flavio Briatore even zijn verleden vergat door vlak na de kwalificatie de onschuld zelve spelen en zo hard tegen zijn voormalige ontdekking van leer te trekken. Een paar dagen daarvoor zei hij nog dat de fans centraal moeten staan, wel die fans zijn nu van een kampioenschap beroofd. Voor een bijna verdubbeling van je voorsprong doe je veel, voor een pole position in Monaco blijkbaar ook.