Lewis Hamilton tikte vragend een keer of drie, vier tegen zijn gele helm. Of Grosjean wel helemaal goed bij zijn hoofd was. Of hij niet toevallig deze zomer iets zwaars op zijn harses had gekregen, een klauwhamer, een betonblok of zoiets. Want alleen complete gekte zou verklaren waarom Romain Grosjean zomaar Hamilton van de baan af had geduwd. Grosjean had geen antwoord. Hij wist het niet. Stamelde later iets over dat hij eerst de beelden terug moest zien om te oordelen.
Complete gekte zal het ook niet geweest zijn. Het valt min of meer onder het kopje: shit happens. Natuurlijk: Grosjean ging hier in de fout en als hij de beelden terug ziet zal hij dat zelf ook wel snappen. Geen twijfel over mogelijk. Hij zal misschien wat tegensputteren dat Lewis ook had kunnen liften, en achteraf gezien had móeten liften, maar liften is nou net niet de sterke kant van de Brit en achteraf kijk je een koe in zijn zwartwit gevlekte aars.
Bovendien: Lewis reed daar nou eenmaal en hij had alle recht om iets meer ruimte te krijgen dan het pietepeuterige kiertje dat hem door de Fransman gegund werd. Het enige dat Lewis niet had moeten doen is achteraf roepen dat Grosjean dit vaker flikt en dat de FIA daar nu maar eens naar moet kijken. Lewis hoeft het misselijkmakende doorrollende voetballertje dat met zijn hand omhoog om een gele kaart vraagt zijn niet te immiteren.
De uitkomst van Romain’s foutje was overigens enorm. Links en rechts werden er onschuldige passanten van de baan gedrukt en de aanstichter van dit alles maakte in de chaos nog een prachtige sprong boven op de wagen van Fernando Alonso, die Epke Zonderland ongetwijfeld verlekkerd zal hebben doen toekijken. De balende klassementsleider ging daarmee knockout in bocht één en mag van geluk spreken dat hij de laagvliegende Lotus niet vol op zijn Spaanse poffert kreeg.
Waar een klassementsleider uitstapt, ruiken achtervolgers hun kansen. Raikkonen, Vettel en Webber gingen er dus maar eens goed voor zitten en maakten er een levendige race van. Met name de wereldkampioen. Eerst maakte hij ondubbelzinnig duidelijk dat hÃj en niemand anders dé man is van Red Bull. Vlak voor de chicane schoot hij buitenlangs Webber, remde een fractie later en verschalkte de Australier definitief in de tweede fase van de chicane.
Daarmee werd maar weer eens aangetoond dat in punten alles nog mogelijk is, maar Mark Webber in werkelijkheid nevernooit wereldkampioen worden zolang Vettel zijn teamgenoot is. Vettel is immers als het erop aankomt simpelweg een klasse beter. Misschien wel twee. En twee is ook meteen de plek waar hij op eindigde. Voor Raikkonen. De Fin, die vooraf serieus kanshebber leek door zijn dubbele DRS, maakte eigenlijk lange tijd een tamelijk teleurstellende race mee. Zijn met veel vleugel afgestelde Lotus leek bijvoorbeeld machteloos tegen de snellere Mercedes toen de Fin ergens na de laatste stops achter Michael Schumacher terecht was gekomen.
Toen pas zag iedereen de ware Kimi Raikkonen. De Finse straatvechter. De man die vlak voor Eau Rouge verbeten naast de recordkampioen dook, zijn Lotus liet staan, en ongetwijfeld tot zijn opluchting zag dat Schumacher even van het gas ging. De actie was bijna een blauwdruk van die van Webber op Alonso precies een jaar terug. Toen noemde ik het de stoerste actie van het weekend, wat later de stoerste actie van het jaar bleek te zijn. Die eer zal Kimi nu ten deel vallen. Als Formule 1-fan zeg ik dan ook oprecht: dank je Kimi. Dank voor deze juweel.
Jenson Button hoefde niet in te halen vandaag want er reed nooit iemand voor hem. En ook niet dicht achter hem trouwens. Deze zege was onbedreigd. Foutloos. Soeverein. Aan de leiding van start tot finish. Spa Franchorchamps, de koning aller racebanen, behoorde deze middag aan Jenson Button toe. Zeker, het werd hem wat makkelijker gemaakt doordat allerlei concurrenten in de eerste bocht op elkaars hoofden dansten, maar ook zonder al die gekkigheid was JB vandaag lastig te verslaan geweest.
Verder deed de grootse baan in de Ardennen zijn reputatie eer aan. Overal op de het asfalt deden zich kleine gevechten voor. Of het nou de Toro Rosso’s waren, Webber, Schumacher, Rosberg of Massa, allemaal hadden ze zo hun duelletjes links en rechts op de baan. Het in grote getale opgedraafde publiek kon onder een heerlijk septemberzonnetje genieten van een al even heerlijke race. Zonder Pastor Maldonado overigens. De spraakmakende Zuid-Amerikaan die doorgaans zonder na te denken over de circuits raast schoot briljant uit de startblokken. Werkelijk briljant. Zelfs Charlie Whiting kon hem niet bijhouden. Daarna zagen we hem zonder voorkant onderweg naar weer een kansloze opgave. Mocht Frank Williams haren hebben gehad, had hij ze er één voor één uitgetrokken.
Het circus raast nu in volle vaart door van de ene historische racetempel naar de volgende. Een week na Spa volgt Monza. Klassementsleider Fernando Alonso zal een passende wraakactie plannen. Niet zozeer op Grosjean, maar op de rivalen die vandaag een flinke hap uit zijn voorsprong hebben genomen. Hij zal zich gesteund voelen door duizenden Tifosi, maar zal weerstand krijgen van de ijzersterke Jenson Button, de gefrustreerde Lewis Hamilton, de vandaag uiterst tevreden Sebastien Vettel, en de koning van Eau Rouge Kimi Raikkonen.
Ik kan niet wachten!