23 januari 1977
Race 2: Grote Prijs van Brazilië
Interlagos, São Paulo
40 ronden van 7,960 km. Totaal: 318,400 km
Weer: droog, zonnig en zeer warm
De uitslag van de eerste race van het nieuwe-seizoen in Argentinië heeft het Formule 1-establishment behoorlijk geschokt en de vraag is dan ook of de Braziliaanse Grote Prijs net zo’n verrassingen zal opleveren. Brazilië, dat betekent het thuisland van Emerson Fittipaldi en Carlos Pace, een doorgaans uitzinnig publiek op de tribunes en de vele snelle bochten van het Interlagos-circuit.
Waar de omloop vandaag de dag tot de kortste van de kalender behoort, wordt het circuit in 1977 nog steeds in zijn originele configuratie bereden. Door het wegvallen van de Nürburgring is Interlagos met zijn lengte van net geen acht kilometer daardoor het langste circuit op de Formule 1-kalender geworden.
Net als in Buenos Aires is het gedurende het hele weekend bloedheet in São Paulo; de Zuid-Amerikaanse races vinden in tegenstelling tot vandaag dan ook in volle zomer op het zuidelijk halfrond plaats. Zo komt de auto- en motorsportliefhebber, in een periode dat Parijs-Dakar nog uitgevonden moet worden en meer dan dertig jaar voor de Dakar Rally uiteindelijk zijn tenten in Zuid-Amerika zal opslaan, ook in de wintermaanden heel even aan zijn trekken.
De kwalificaties
In tegenstelling tot in Argentinië is BRM dit keer wel van de partij. Het legendarische Britse team, dat in 1976 enkel in de openingrace in Brazilië aan de start kwam, is een jaar later op hetzelfde circuit dus eindelijk weer vertegenwoordigd. Veel plezier zal het team aan het weekend echter niet beleven. De Australiër Larry Perkins, die de eer krijgt om de nieuwe BRM P207 te besturen, eindigt in de kwalificaties stijf achteraan, op zes seconden van de voorlaatste coureur (March-rijder Alex Ribeiro).
Ook in de race zelf is het liedje van de latere meervoudige Bathurst-winnaar snel uitgezongen: al in de tweede ronde moet hij met een oververhitte motor naar de kant. Nog een nieuwe creatie in Brazilië is de Shadow DN8, die van Tom Pryce zijn vuurdoop zal krijgen.
Vooraan is het weer James Hunt die de show steelt. De titelverdediger moet in de eerste twee trainingen nog Carlos Pace laten voorgaan, maar in de derde training op zaterdag neemt hij definitief afstand van zijn concurrenten en rijdt hij naar zijn tweede pole in evenveel races. De Brit lijkt vastbesloten om zijn uitschuiver van Argentinië achter zich te laten.
Nieuwe beste trainingstijd voor James Hunt.
Naast hem op de eerste rij start Carlos Reutemann. De op papier tweede Ferrari-man krijgt hier in Brazilië verrassend prioriteit om een nieuwe achtervleugel te testen boven Niki Lauda, met een plaatsje op de eerste rij als resultaat. De vrijwillige opgave van Lauda in Fuji is blijkbaar bij de Scuderia nog steeds niet helemaal verteerd. Het zal achteraf gezien de eerste barst in de relatie tussen beiden blijken, die gedurende het seizoen alsmaar verder zal uitdijen.
De tweede rij wordt ingenomen door Mario Andretti (Lotus) en Jochen Mass (McLaren), voor thuisrijder Carlos Pace (Brabham) en Patrick Depailler (Tyrrell). Hun respectievelijke teamgenoten John Watson en Ronnie Peterson bezetten de vierde startrij; Clay Regazzoni (Ensign) en Gunnar Nilsson (Lotus) vervolledigen de top tien.
Niki Lauda rijdt een voor zijn doen bijzonde teleurstellende dertiende tijd, waarmee hij nipt Jacques Laffite (Ligier), WK-leider Jody Scheckter (Wolf) en lokale held Emerson Fittipaldi (Fittipaldi) voorafgaat. De voormalige tweevoudige wereldkampioen lijkt aldus ook dit jaar weer veroordeeld te zullen worden tot het middenveld.
De race
Reutemann, Hunt, Mass en Andretti leveren rondenlang strijd met elkaar.
Nadat het veld op zondag uit de opwarmronde terugkeert en zich klaarmaakt voor het groene licht, dat hier exact één jaar terug voor het eerst werd ingevoerd in plaats van de traditionele start met de vlag, schiet Carlos Pace vanop de derde rij als een bliksemschicht naar voren. Ongetwijfeld zou de actie van de Brabham-coureur vandaag bestraft worden met een drive-through omwille van een valse start, maar anno 1977 knijpt de organisatie – wellicht ook omdat Pace een Braziliaan is – een oogje dicht.
Carlos Reutemann mag nog als leider de eerste bocht aansnijden, maar twee bochten verder is Pace hem al voorbij. Na hem en Reutemann volgen Hunt, Mass en Andretti, op korte afstand gevolgd door de eveneens goed gestarte Regazzoni, terwijl de rest van het peloton de aansluiting al snel moet lossen.
James Hunt weet zijn McLaren na twee lange ronden terug naar de tweede plaats te dirigeren. Ondertussen zijn Larry Perkins (BRM) en Ian Scheckter (March) al uitgevallen, terwijl Vittorio Brambilla (Surtees) voor verschillende ronden naar de pits moet als gevolg van een kapotte radiator.
Pace weet zes ronden de kop van de race te houden. Waar hij in de eerste ronden een klein kloofje slaat, weet Hunt echter langzaam weer tot in zijn slipstream te kruipen en hem vervolgens te passeren. Bij het inhaalmaneuver gaat Pace plotseling aan het slippen en glijdt hij tegen Hunt aan. De wereldkampioen kan zijn weg zonder problemen vervolgen, Pace moet voor een lange herstelling naar de pits en al zijn kansen op een mooie klassering zijn meteen verkeken.
Carlos Pace op weg naar de pits na zijn crash met Hunt.
Net als in Argentinië is het percentage uitvallers ook hier weer vrij hoog. Een groot deel van het peloton crasht op het door de hitte broos geworden asfalt uit de wedstrijd. Bijzonder spectaculair is de crash na twaalf ronden, wanneer Mass, Regazzoni, Peterson, Depailler en Laffite allen vlak na elkaar in dezelfde bocht van de baan vliegen, wat voor de eerste drie meteen het einde van de wedstrijd betekent. Voor Depailler en Laffite is het slechts uitstel van executie: later in de race zullen ze alsnog uit de wedstrijd verdwijnen door een crash.
Hunt is ondertussen de koploper in de wedstrijd, op de hielen gezeten door Reutemann en Andretti, doch hij kan de herkansing waarop hij na Argentinië op hoopte niet ten gelde maken. Een verkeerde bandenkeuze zorgt ervoor dat hij beide achtervolgers, die hem kort op de hielen zitten, niet kan afschudden. De Lotus-coureur valt weg door een elektrisch defect, doch Reutemann geeft geen kik en gaat na vijfentwintig ronden aan Hunt voorbij. De Brit besluit uiteindelijk zijn voorbanden te laten vervangen, wat hem enkele plaatsen kost. Na zijn pitstop is Hunt vierde, na de door de vele uitvallers sterk opgeklommen Tom Pryce en John Watson.
Jochen Mass is één van de vele coureurs die uit de wedstrijd crashen.
Nadat Pryce – motorpech – en Watson – crash – in de slotfase van de race nog uit de wedstrijd verdwijnen, kan Hunt terug de tweede plaats innemen. Aan de zege van Carlos Reutemann valt echter niets meer af te dingen. De Argentijn rijdt een vlekkeloze race en behaalt zijn eerste overwinning voor Ferrari. Hunt wordt na een sterke eindsprint op iets meer dan tien seconden tweede. Een opnieuw vrij flauwe en haast onzichtbare Lauda pakt het laatste podium, door het hoge aantal uitvallers evenwel een gevleid resultaat, op bijna twee minuten van de winnaar.
Thuisrijder Emerson Fittipaldi geeft het beste van zichzelf.
Thuisrijder Emerson Fittipaldi finisht net als in Argentinië vierde en scoort zo opnieuw belangrijke punten voor zijn team, Gunnar Nilsson (Lotus) wordt vijfde en Renzo Zorzi (Shadow) pakt het laatste punt. Na hen finisht enkel nog Ingo Hoffmann in de tweede Fittipaldi; voor de Braziliaan zal het zijn laatste Formule 1-race worden.
Door zijn overwinning neemt Carlos Reutemann de leiding over in de WK-stand, voor Scheckter en Pace, Hunt en Fittipaldi, die alle drie ex aequo staan. Lauda volgt als zesde. De beide protagonisten van 1976 hebben in São Paulo hun eerste podium gescoord. Indien het dit jaar tot een heruitgave van hun duel komt, lijkt Hunt in de eerste twee races van het seizoen duidelijk de bovenhand te hebben op zijn grote concurrent. Niemand kan dan ook vermoeden dat het de laatste keer in zijn carrière is dat hij voor Lauda in de WK-stand zal staan…
De winnaar: Carlos Reutemann (Ferrari).
De uitslag
1. Carlos Reutemann (Ferrari)
2. James Hunt (McLaren)
3. Niki Lauda (Ferrari)
4. Emerson Fittipaldi (Fittipaldi)
5. Gunnar Nilsson (Lotus)
6. Renzo Zorzi (Shadow)
7. Ingo Hoffmann (Fittipaldi)
Pole: James Hunt (McLaren) 2’30”11
Snelste ronde: James Hunt (McLaren) 2’34”55
WK-stand:
Rijders:
Reutemann 13, Scheckter 9, Pace 6, Hunt 6, Fittipaldi 6, Lauda 4, Andretti 2, Nilsson 2, Regazzoni 1, Zorzi 1
Constructeurs:
Ferrari 13, Wolf 9, Brabham 6, McLaren 6, Fittipaldi 6, Lotus 4, Ensign 1, Shadow 1
Wordt vervolgd…