In dit derde deel bekijken we de kalender van 1977 en de belangrijkste reglementen in detail.
De kalender
In de jaren zeventig begon de Formule 1 stilaan aan populariteit te winnen en waren er alsmaar meer landen die een Grote Prijs wilden organiseren. Waar in de jaren zestig een seizoen vaak niet meer dan tien tot twaalf wedstrijden besloeg, steeg dit aantal in het nieuwe decennium snel. In 1973 werden al vijftien races georganiseerd, in 1976 werd met zestien wedstrijden een nieuw record gevestigd en in 1977 werd alweer een nieuwe mijlpaal bereikt: het jaar zou niet minder dan zeventien Grote Prijzen tellen, het langste seizoen uit de Formule 1-geschiedenis. Opmerkelijk was dat de organisatie van de races nog steeds gebeurde door de plaatselijke landelijke autosportbonden: het FIA-wereldkampioenschap was nog steeds toekomstmuziek.
De algemene gedachtegang was evenwel dat hiermee voorlopig het verzadigingspunt bereikt was en een verdere uitbreiding van de kalender niet meer wenselijk was. Het record van 1977 zou dan ook pas in 1995 opnieuw voor het eerst geëvenaard en in 2004 uiteindelijk voor het eerst overtroffen worden.
De koe werd in 1977 meteen bij de horens gevat: al op de tweede zondag van januari, amper tweeënhalve maand na de seizoensfinale van 1976, was het in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires verzamelen geblazen voor de seizoensopener. De traditionele Argentijnse manche van het WK werd het vorige jaar afgelast omwille van de politieke onrust in het land, maar stond in 1977 weer op de kalender. De Braziliaanse Grote Prijs op Interlagos, twee weken later, maakte de Zuid-Amerikaanse wintertournee vol.
Hierna werd er een pauze van een vijftal weken ingelast tot begin maart, wanneer op Kyalami de Grote Prijs van Zuid-Afrika verreden werd, en vervolgens namen de Formule 1-teams opnieuw vier weken rust tot begin april, voor de Grote Prijs van Long Beach. De race aan de Westkust van de V.S. was in 1977 aan zijn tweede editie toe.
Begin mei brak met de Grote Prijs van Spanje (Jarama) dan eindelijk het Europese gedeelte van het seizoen aan, wat nog altijd min of meer de echte start van het seizoen betekende. Vanaf nu ging het snel en volgden de races elkaar in snel tempo op, met afspraken in Monaco, België (Zolder), Zweden (Anderstorp), Frankrijk (Dijon) en Groot-Brittannië (Silverstone). Dijon ontving voor het eerst sedert 1974 de Formule 1 en zou de komende jaren gaan alterneren met het Circuit Paul Ricard. En in het kader van de jaarlijkse alternering met Brands Hatch was dit jaar Silverstone aan de beurt om de Formule 1-bolides te ontvangen.
De Duitse Grote Prijs zou met ingang van 1977 niet langer op de te gevaarlijk geworden Nürburgring verreden worden, maar op Hockenheim. Hiermee stond de omloop met zijn eindeloos lange rechte stukken door de bossen voor het eerst sedert 1970 weer op de kalender. Nadien volgden de klassieke wedstrijden in Oostenrijk (Zeltweg), Nederland (Zandvoort) en Italië (Monza), traditioneel het slotakkoord van het Europese luik van het seizoen.
Hierna volgde nog even traditioneel de Noord-Amerikaanse tournee, met de tweede race in de Verenigde Staten op de omloop van Watkins Glen en de Canadese Grote Prijs in Mosport, dat in 1977 voor de laatste keer de Formule 1 zou ontvangen. Net zoals in 1976 zou het seizoen tot slot zijn beslag krijgen op het Fuji-circuit in Japan.
De kalender zag er uiteindelijk als volgt uit:
09/01/1977 GP van Argentinië – Autodromo Almirante Brown, Buenos Aires
23/01/1977 GP van Brazilië – Interlagos, São Paulo
05/03/1977 GP van Zuid-Afrika – Kyalami
03/04/1977 GP van de Verenigde Staten-West – Long Beach Street Circuit
08/05/1977 GP van Spanje – Jarama
22/05/1977 GP van Monaco – Monte Carlo
05/06/1977 GP van België – Zolder
19/06/1977 GP van Zweden – Anderstorp
03/07/1977 GP van Frankrijk – Circuit Dijon-Prenois
16/07/1977 GP van Groot-Brittannië – Silverstone
31/07/1977 GP van West-Duitsland – Hockenheimring
14/08/1977 GP van Oostenrijk – Österreichring, Zeltweg
28/08/1977 GP van Nederland – Zandvoort
11/09/1977 GP van Italië – Monza
02/10/1977 GP van de Verenigde Staten-Oost – Watkins Glen
09/10/1977 GP van Canada – Mosport Park
23/10/1977 GP van Japan – Fuji International Speedway
De belangrijkste reglementen
De Formule 1 was in 1977 nog lang niet zo gereglementeerd als vandaag de dag het geval is. Er heerste nog een zeer grote mate van technische vrijheid en dat vertaalde zich dan ook in een zeer grote diversiteit van ontwerpen. Het klapstuk was uiteraard de zeswielige Tyrrell, maar ook verder zagen de auto’s er behoorlijk verschillend uit. Alleen al de grote verscheidenheid aan soorten voorvleugels was bijzonder om zien. Ook de enorme brede achterbanden die in die tijd nog op de auto’s gemonteerd stonden doen de bolides van vandaag de dag schril verbleken. Niettemin zorgde het verbod op hoge airboxen, ingevoerd sedert de Spaanse Grote Prijs van 1976, er toch al voor dat de auto’s al een beetje meer op elkaar gingen lijken.
Ook qua motoren bood het reglement nog steeds mogelijkheid tot verschillende concepten. Naast de klassieke Ford Cosworth V8-drielietermotor, die al jaren min of meer de standaard krachtbron voor de Formule 1 was, bleef Ferrari al even traditioneel bij een V12 zweren, net als Alfa Romeo, Matra en BRM. Later in het seizoen zou er zelfs nog eentje bij komen: de 1,5 liter Renault V6-turbomotor.
De mogelijkheid om turbomotoren in de Formule 1 in te zetten was tot nu toe steeds dode letter gebleven, doch in 1977 zou Renault de uitdaging aangaan. Gezien de karakteristieke kenmerken van een turbomotor – en dan vooral het typische turbo-effect, zijnde het later reageren van de motor op het gaspedaal – werd evenwel verwacht dat de Fransen het in hun eerste jaar niet onder de markt zouden krijgen.
Tenslotte werd in 1977 nog steeds volgens het aloude puntensysteem gereden waarbij de eerste zes rijders aan de finish punten scoorden, volgens de schaal 9-6-4-3-2-1. Voor het constructeurskampioenschap echter werd enkel het resultaat van de eerste auto van elk team in rekening gebracht, een regel die uiteraard vooral de teams die slechts één auto inzetten ten goede kwam.