Geniaal is het juiste woord. Briljant zou misschien ook nog kunnen. Groots dekt de lading niet. Fernando Alonso was vandaag in Valencia zoals Diego Armando Maradona was toen hij een stuk of vijf, zes half omvallende Britten omspeelde alsof ze er niet waren en scoorde. Fernando Alonso was vandaag in Valencia zoals Dennis Bergkamp was toen hij de bal van Frank de Boer met perfectie aannam, controleerde, en in het Argentijnse net knalde met uitgekiende nauwkeurigheid. Fernando Alonso was vandaag in Valencia zoals Ayrton Senna was toen hij in het waterballet van Donington de rest van het veld deklasseerde tot figuranten en in The Lap of the Gods van vijf naar één reed. Zo geniaal was Fernando Alonso vandaag in Valencia. Briljant zou inderdaad ook nog kunnen. Maar groots dekt de lading zeker niet.
Gisteren nog stond Ferrari-baas Luca di Montezemolo in al zijn wijsheid opzichtig ‘nee’ te schudden voor het oog van de rollende camera’s, het oog waardoor de wereld meekijkt. Hij zag zijn kopman zichzelf naar een moeizame elfde startplek toe worstelen. Vandaag kan hij opzichtig ‘ja’ schudden. Want de genialiteit van de Spanjaard droop vandaag bijna van de Ferrari af. Op een baan waar het vrijwel onmogelijk zou moeten zijn om in te halen sneed Alonso door het veld alsof de rest er niet toe doet, alsof de onvergeeflijke muren de baan niet strak omsieren, alsof banden niet gespaard dienen te worden. Toegegeven: een pietsie geluk had hij wel. Want had de McLaren-pitcrew voor de zoveelste keer dit jaar hun rijder niet in de steek gelaten, had hij een mannetje meer in moeten halen. En was Vettel niet uitgevallen met technische malheur was het nog maar de vraag geweest of Alonso de snelheid van Vettel had kunnen pareren. Misschien niet. Waarschijnlijk niet. Maar aan de andere kant: genialiteit kan ook snellere wagens overwinnen, dus wie weet.
Sowieso was de 2012-editie van de race in Valencia totaal niet wat iedereen er van had verwacht. De verwachting was immers een optocht. Een parade. Vermoedelijk zou het opwindender zijn om het gras te zien groeien dan om deze race te gaan bekijken. Fout. Romain Grosjean leek het startschot te geven. Na een aardige openingsfase was hij het die Lewis Hamilton buitenom verschalkte in de zo origineel genaamde bocht ‘twaalf’ om hem daarna in de binnenkant van de al even origineel genaamde bocht ‘dertien’ definitief zijn achtervleugel te laten zien. Na vijf jaar ploeteren op de zielloze baan was vanaf dat moment de beer los. Ineens zagen we overal plukjes rijders in felle duels met elkaar.
Grosjean was sowieso goed bezig. De man die een paar jaar geleden nog volledig afgebrand leek, lijkt dit jaar een echte aanwinst voor de sport. Een ware, pure racer, die ook nog eens goed met zijn materiaal omgaat, en simpelweg sneller lijkt dan zijn illustere teamgenoot Kimi Raikkonen. Het lijkt zelfs een kwestie van tijd voordat hij zegeviert. Dat had vandaag al gekund, want hij leek in de laatste fase van de race de enige die Alonso serieus kon bedreigen, maar helaas voor Grosjean viel zijn wagen in zijn jacht op de zege stil. Grosjean kan zich troosten met de gedachte dat die zege wel gaat komen.
Zichzelf troosten moet Hamilton ook. Hamilton was zo eigenwijs om op versleten Pirelli’s niet gewoon aan de kant te gaan voor Maldonado. Natuurlijk was Maldonado weer lomp bezig, een beetje normale coureur ramt Hamilton daar niet in zijn flank, maar de eigenwijsheid van Hamilton heeft de Brit vandaag een hoop punten gekost. Hij zou immers moeten weten dat als die Pirelli’s er eenmaal aan zijn, dat er geen houden meer aan is. Hij zou moeten weten dat je dan gewoon de race moet uitrijden en de punen moet pakken. Krampachtig verdedigen is leuk voor de fans, maar funest voor je titelkansen. Dit was dom, dommer, domst.
Waar veel wordt ingehaald gaat ook veel mis. De blunder van de dag kwam op naam van de Franse rookie Jean-Eric Vergne. De STR-coureur raasde op het lange rechte stuk langs Heikki Kovalainen, en dacht toen blijkbaar dat het wel handig zou zijn om eventjes snel heen en weer te sturen. Waarom de Fransman dat deed zal waarschijnlijk nooit iemand weten. De ravage die daardoor ontstond was echter zo groot dat de Safety Car de baan op moest. Vergne maakte het nog veel erger toen hij na afloop voor de camera van de BBC verklaarde dat hij het niet zijn schuld vond. Het is alsof Bert van Marwijk zou verklaren dat de afgang van Oranje toch echt de schuld van anderen is.
Wat dat betreft deed deed Bruno Senna het beter. Het neefje schrok zo van de hem inhalende Kimi Raikkonen dat hij vergat dat ook Kamui Kobayashi er misschien wel eens langs zou willen. De Japanner raakte de Braziliaan die vervolgens een indrukwekkende hogesnelheidsschuiver liet zien, die hij uiteindelijk toch keurig netjes met zijn neus in de goede richting beeindigde. Petje af. Erg flauw van de FIA om Senna te bestraffen voor dit incident. Helemaal nergens voor nodig want dat heet nou een race-incident. Naast Alonso mochten nog twee andere oud-kampioenen het podium beklimmen: Raikkonen en Michael Schumacher. De Duitser deed dat voor het eerst in zes jaar.
Het zal de Spanjaarden allemaal een zorg zijn geweest. De financiele malaise mag het land dan in zijn greep houden, op sportgebied gaat het ze voor de wind. Na de mooie zegetocht van hun favoriete tennisser op Roland Garros en de demonstratie van hun favoriete voetbalteam tegen Frankrijk gisterenavond, racete hun favoriete autocoureur naar zijn inmiddels alweer 29e zege én de leiding in het kampioenschap. Het zou wel eens Alonso’s fraaiste zege ooit kunnen zijn. Eentje die met gouden letters de geschiedenisboeken in mag. Fernando Alonso is vanaf vandaag officieel een genie. Albert Einstein. Wolfgang Amadeus Mozart. Leonardo da Vinci. Fernando Alonso. Een mooi rijtje.
