Ferrari krijgt geen verdere straffen. Na weken van speculaties en een ware media hype is er besloten door het WMSC om er een einde aan te breien zonder verdere represailles voor Ferrari. Voor wie een nieuw koningsdrama had verwacht, zoals ik, voelt het een beetje als een anti-climax na een wekenlange mediaterreur aan meningen, opinies en openbare kruisigingen. Want er kwam vandaag geen radicale uitsluiting. Geen withete en fulminerende Alonso. Geen opstandige Tifosi op Monza komende zondag. Geen spektakel vandaag helaas. Maar we zullen het ermee moeten doen.
Er gaan nu, direct na de uitspraak, alweer stemmen op om de regel maar weer af te schaffen. Logisch ook. Iedereen weet dat er de laatste jaren genoeg teamorders niet werden bestraft. En iedereen weet dat geen topteam zich door 100.000 dollar laat tegenhouden om het nog eens te doen. De regel is dus volkomen nutteloos. Dát is de conclusie van vandaag.
De regel werd ooit ingevoerd na een andere vorm van mediaterreur. Een trotse Barrichello liet Schumacher, na een order, pas vlak voor de streep passeren. Hoongelach en verontwaardiging daalde van de tribunes af naar beneden. De media kletterden de dagen en weken die volgden over Ferrari en de FIA heen. ‘Een schande’. ‘Schaamteloos’. Woorden schoten te kort. De FIA bedacht dus maar een regel.
‘Gij mag niet bepalen wie mag inhalen en wie niet.’
Dat werd de teams medegedeeld. Vanaf dat moment mocht een team niet meer bepalen dat hun kopman betere WK kansen had en dus de tweede man, die ook op hun loonlijst stond, in mocht halen. Vanaf dat moment mochten de teams niet meer bepalen hoe zij denken de meeste kans op een titel te maken. Althans, ze mochten er niet opzichtig naar handelen. Stiekem kon het natuurlijk altijd.
Want de regel is oncontroleerbaar. Een moeizame pitstop of een tripje door het grind. Het is beide voldoende om een verkapte teamorder uit te laten voeren. Er is vrijwel geen topteam in de geschiedenis van de F1 te vinden die vroeg of laat zijn kopman niet eens een voordeel gaf op de baan. Opvallend of onopvallend. Dát is de conclusie die we al eerder konden trekken.
De regel is dus volkomen nutteloos én oncontroleerbaar. Waardeloos dus. Dan is er maar één conclusie mogelijk: Weg ermee!
Tot slot nog één klein dingetje: Lullig voor Massa? Zeker wel. Hij verdiende een zege in Duitsland. Maar Massa heeft zelf laten zien hoe je daar als tweede rijder mee om moet gaan. In 2008 reed hij zo sterk dat hij kopman en regerend kampioen Kimi Raikkonen eigenhandig naar het tweede plan verdreef. De kans is er dus altijd om de rollen om te draaien. Het is aan Massa zelf om die kans te grijpen. Medelijden past een Ferrari coureur niet. Nooit.