De F1 heeft door de jaren heen, haar eigen helden gecreëerd. Waarom werden deze mannen door ons, F1-fans, tot held gebombardeerd? Vaak wel doordat men prachtige staaltjes van moed, strijdlust of talent ten toon spreidden. Of totale devotie vertoonden in auto’s die wij nu als ronduit levensgevaarlijk of zelfs krakkemikkig zouden betitelen.
Tegenwoordig is alles anders!
Wat is er gebeurd? Zelfs helden van weleer, Lauda en Fittipaldi, vonden het nodig om zich te beklagen over een ‘te agressieve’ Lewis Hamilton. Fittipaldi sprak daarbij voor zijn beurt, en daarmee zijn onafhankelijkheid als steward onderuit haalde!
En Lauda was minstens zo hypocriet. Toen in 1985 de F1 voor het laatst op Zandvoort acteerde, was ik er ook bij. De strijd ging tussen een jonge Prost en een moegestreden Lauda, waarbij Alain geregeld het gras mocht opzoeken van de heer Lauda.
Hoe zou Niki Lauda daar nu op terugkijken?! Had hij dan ook gezegd, te moeten worden gestraft voor zijn acties? Ik weet het antwoord wel. Lauda is de ‘feeling’ met de huidige F1 allang verloren. De helden van toen zijn nu oude mannen geworden en Lauda bewees andermaal dat oudjes vooral hun mond moeten houden.
Zowel Lauda als Fittipaldi maakten zich destijds niet al te druk om de capriolen van een jonge Scheckter, James ‘the Shunt’ Hunt of de ‘koning der brokkenmakers’ Andrea de Cecaris. Wat is er dan veranderd?
Of beter gezegd, ‘wie is er veranderd’? Voorheen stond de FISA [voorloper FIA] bijna altijd aan de kant van de circuitbazen. Rijden moest dat langharig tuig, zo werd er gedacht in de jaren 70 en 80! Ze werden er vorstelijk voor betaald, dus niet zeuren en anders mocht een ander instappen.
Tegenwoordig is het de FIA die de omstandigheden tegen het licht houdt, vooral na de dood van Ratzberger en Ayrton Senna. Zij grijpt [reglementair] in als de auto’s naar haar smaak te snel worden.
Men bekijkt de circuits en denkt via ontwerper Tilke mee bij het bouwen van nieuwe F1-circuits of het plaatsen van chicanes. De FIA doet dit omdat zij zich verantwoordelijk voelt voor de coureurs en iedereen om de F1 heen. Dat is een begrijpelijke houding, maar het slaat daarmee ook erg vaak de plank mis.
Een voorbeeld? Toen Massa bijna dodelijk werd getroffen in Hongarije 2009. Waar de FIA mee aankwam, toonde eerder diens hysterie dan een overwogen werkwijze van een professionele organisatie. Men kwam nml. met het voorstel om de F1-auto’s te voorzien van een ‘ijzersterke’ koepel. Een ‘idee’ dat begrijpelijkerwijs werd weggehoond.
De focus is nu verschoven van technische maatregelen (HANS, hoofdbescherming) naar reglementaire maatregelen, zoals we dat tijdens de laatste GP zagen.
Collega Jeroen Scholte had gelijk, toen hij schreef dat Canada 2011 een race was zoals wij fans dat graag zien. Een rijder, die op een bepaald moment nog op de laatste positie rondreed, die zich naar voren knokte en zich in een strijd op de koppositie kon mengen.
Maar we, ik in ieder geval, zagen ook een kant die wij liever niet hadden gezien. Veiligheid is een groot goed. Niemand wil een dodelijk ongeluk live zien gebeuren, maar het is allemaal wel erg voorzichtig geworden.
Max Mosley had in 2008 een passend antwoord: Racen in de regen is altijd gevaarlijk. Het is gevaarlijk in de zin van dat de kans groter is dat je van de baan schiet, maar het is weer minder gevaarlijk omdat de snelheden minder hoog zullen liggen. Stel je eens voor dat de Britse Grand Prix in extreme weersomstandigheden in de sneeuw zou worden gehouden. Er zou dan niemand gewond raken, omdat de coureurs nooit genoeg snelheid zullen hebben om het echt gevaarlijk te maken. Racen in de regen zal nu wat moeilijker worden, maar dat was het in ieder geval al wel. Mensen vergeten daarnaast wel eens dat ook de slechtste Formule 1-coureur nog steeds geweldig goed is in wat hij doet. Ik verwacht dus niet dat dit al te grote problemen zal opleveren
Inderdaad gaat het steeds sneller, maar dat komt door de auto’s. Niet door de coureurs. En daar zit ook een ‘heet hangijzer’ te gloeien; De huidige generatie F1-auto’s bieden veel minder mogelijkheden, dan de aluminium koekenpannen van de jaren 70 en 80.
Laat staan de space-frames van de jaren 50 en 60. Tja, vroeger reden ze zonder enige vorm van downforce, Zeker vergeleken met nu. Toen leek het zelfs met droog weer alsof je op water reed, de auto’s gleden door de bocht.
Nooit een rijder uit die tijd horen klagen en als er met die dingen een ongeluk gebeurde, had je ook veel meer kans op ernstig letsel of erger in die rijdende aluminium doodskisten.
Tegenwoordig raak je nog niet ernstig gewond, zelfs als je enorm je best doet.
Van de “Groene Hel” met haar tientallen bochten en springschansen naar een circuit in Abu Dhabi, dat zo strak als een biljartlaken is. Van een Prost die in 1984 laf nog werd genoemd [Monaco 1984], naar de Vettels, Trulli’s en Massa’s die anno 2011 te Canada ‘verstandig’ worden genoemd.
En dat terwijl ik [uit mijn hoofd] maar 1 ernstig ongeluk kan opnoemen, dat plaatsvond in de regen. Het was niet eens in een race, maar tijdens de trainingen voor de GP van Duitsland 1982. Namelijk het incident van Pironi!
Innes Ireland (12 June 1930 – 22 October 1993) had het in 1960 ooit over een gevaarlijk punt op het circuit van Clermont-Ferrand, Viragede de Muizon.
Zijn advies?
“Je moet daar gewoon niet crashen”
Ik laat het aan de lezer over, wat Ireland met die opmerking precies bedoelde…