1906: De geboortedag van Anton Ulmen. De Duitser reed twee Grand Prix’ in 1952: in Zwitserland viel hij uit met een brandstoflek en in Duitsland werd hij achtste. Toni Ulmen overleed op 4 november 1976 en werd 70 jaar.
1910: De geboortedag van Ernest Henri Louveau. De in Suresnes geboren Fransman reed twee Grand Prix’. In Italië 1950 debuteerde hij maar moest al vroeg aan de kant gaan staan met remproblemen. In Zwitserland 1951 probeerde hij het opnieuw, maar hij crashte uit de race. Louveau werd tachtig jaar en overleed op 7 januari 1991.
1930: De eerste jarige vandaag is Heinz Schiller. De Zwitser reed één race; de Grand Prix van Duitsland in 1962. hij viel uit met wegvallende oliedruk. Stiller wordt vandaag 77 jaar.
1956: De tweede jarige is Alberto ‘Johnny’ Cecotto. De Venezolaan maakte tussen 1975 en 1980 het mooie weer in de MotoGP, met de wereltitel 350cc in 1975, en een derde plaats in 1978. In 1981 besloot hij de overstap te maken van twee naar vier wielen, en haalde hij in 1983 al de Formule 1. Hij debuteerde in een Theodore-Ford Cosworth in Brazilië, met een mooie dertiende plaats. In zijn tweede race, Long Beach, behaalde hij met een zesde plaats zijn eerste puntje. Het leek een uitstekende start van een mooie carrière, maar dat seizoen kon hij zich viermaal niet kwalificeren. Na dertien races werd hij aan de kant geschoven. Gelukkig vond hij voor 1984 onderdak bij Toleman, en werd daarmee teamgenoot van de jonge Ayrton Senna. De Braziliaan reed Cecotto zo goed als van het kastje naar de muur en terwijl hij het mooie weer maakte haalde Cecotto op tien races éénmaal de finish: een negende plaats in Canada. In Brands Hatch, voor de Grand Prix van Engeland, crashte hij zwaar tijdens de trainingen en was het gedaan met zijn Formule 1-carrière. Hij kwam wel terug naar de circuits; werd Italiaans Superturismo-kampioen in 1989, Duits Super-Tourenwagen Cup-kampioen, 1994 en 1998, Duits V8 Star-kampioen in 2000 en reed één race in het DTM-kampioenschap in 2002.
1971: De derde jarige vandaag is de Italiaan Luca Badoer. Hij is, statistisch gezien, waarschijnlijk één van de minst succesvolle coureurs uit de geschiedenis. Badoer had voor de Formule 1 al een vrij mooie carrière achter de rug, met als kers op de taart de titel in het Formule 3000-kampioenschap in 1992. In 1993 debuteerde hij in een Lola BMS Scuderia Italia, maar kon zich tweemaal niet kwalificeren en tenslotte ging Lola failliet. In 1995 mocht hij plaatsnemen in een Minardi-Ford, en haalde tweemaal een achtste plaats (Canada en Hongarije). Toch kon hij ook mooie dingen laten zien in de Minardi, met bijvoorbeeld een dertiende startplaats tijdens de Grand Prix van Argentinië. Voor het jaar er op tekende hij bij Forti Grand Prix. Het team was echter gedoemd om te mislukken en op de tien races kon hij zich viermaal niet kwalificeren en kwam hij amper tweemaal aan de finish. Voor de Grand Prix van Duitsland ging ook Forti failliet. Voor 1997 kreeg hij geen zitje meer vast en trok hij naar het FIA GT-Kampioenschap. In 1998 werd hij door Ferrari opgevist en werd Badoer benoemd tot test- en reservecoureur. Met de hulp van Ferrari mocht hij in 1999 opnieuw plaatsnemen in een Minardi. Toen Michaël Schumacher zijn been brak in Silverstone was Badoer dé man om hem te vervangen, maar het team verkoos Mika Salo boven hem en dat is iets wat de Italiaan nog steeds niet kan begrijpen. In Europa leek hij voor een stunt te zorgen toen hij in zijn Minardi op een vierde plaats rondreed. Echter, dertien ronden voor het einde gaf zijn versnellingsbak de geest en Badoer barstte in tranen uit. Ironisch genoeg bezorgde zijn uitval teamgenoot Marc Gené de zesde plaats, en het eerste puntje voor Minardi in vier jaar tijd. Na 1999 ging hij terug naar zijn testzitje bij Ferrari, waar hij nu nog altijd zijn rondjes afwerkt. Luca Badoer wordt vandaag 36 jaar.
1976: De eerste Grand Prix van 1976 werd verreden op het Autodromo José Carlos Pace, in het Braziliaanse Interlagos. James Hunt mocht vanuit polepositie starten maar werd al meteen voorbij gegaan door Clay Regazzoni. De Zwitser hield acht ronden stand maar moest dan teamgenoot Niki Lauda voorbij laten gaan. Lauda gaf de leiding niet meer uit handen en won na 40 ronden en 1u45’16.78. Tweede werd Depailler (21.47), gevold door Pryce (23.84), Stuck (1’28.17), Scheckter (1’56.46), Mass (1’58.27) en Regazzoni (2’15.24). Achtste werd Jacky Ickx, hij stond samen met Zorzi, Pace en Hoffmann op één ronde achterstand. Carlos Reutemann kwam drie ronden voor het einde nog zonder brandstof te zitten, en werd net voor Emerson Fittipaldi geklasseerd. Lella Lombardi, de enige vrouw in het gezelschap, werd laatste op vier ronden van de winnaar. De belangrijkste van de acht uitvallers waren Andretti (crash na zes ronden), Peterson (crash na tien ronden) en James Hunt (crash na 32 ronden).
Alles weten over Formule 1 in 2022?
Hier, op GP Pits brengt Formule 1 nieuws eneen F1 Magazine F1-seizone 2021 lees je alles over de races, voorbeschouwingen, nabeschouwingen en het brekende nieuws.
Op ons gratis forum lees je alles over formule 1 en nog veel meer. Meld je gratis aan en neem deel aan discussies over de mooiste sport van de wereld!