Geschiedenis wordt dagelijks geschreven, dat is bekend. Zo ook in de Formule 1. Klassieke jaargangen, races, duels, rijders, fouten, teambazen, motoren, noem maar op. Het gekke is dat ze soms pas achteraf op de juiste waarde geschat worden. Soms is het simpelweg nodig om alles even te laten bezinken, de tijd zijn werk te laten doen en de nostalgie er naar te laten kijken, om dan pas te beseffen hoe goed, mooi, geniaal, uniek, iets is geweest.
De RB7 is er zo eentje. Niet zomaar een wagen, maar een regelrecht fenomeen. Zo eentje die een jaar lang het veld aan snot heeft gereden. Zo eentje waar over twee decennia nog gepraat wordt. De RB7. Liefst 18 races lang hielp hij zijn jonge, talentvolle berijder Sebastian Vettel aan ongeëvenaard veel poles, ontelbaar veel rondes aan de leiding, belachelijk veel zeges en een logische wereldtitel. Nimmer liet de RB7 zijn berijder in de steek. Nimmer faalde hij. Tot nu. Tot Brazilië. Niet dat er een anders sneller was, natuurlijk niet, maar hij was moegestreden, klaar, en zijn trouwe versnellingsbak begon te haperen, te stotteren. Vettel moest van het gas, wilde niet, wilde écht niet, maar moest toch echt.
Grommend en brommend gehoorzaamde hij uiteindelijk en bracht zijn trouwe kompaan uiteindelijk voor de allerlaatste keer naar het podium. Nu is het voorbij, voorgoed. De RB7, rank, slank, snel en geniaal, mag nu van een welverdiende rust gaan genieten in de eregalerij van de Formule 1. Daar ergens, tussen collega-genieën als de FW14, de MP4/4 en de Lotus 33 eindigt het avontuur van de RB7. Wat rest voor hem is bewondering, eeuwige roem en af en toe in ritje tussen andere klassieke machines. Zoals het hoort. Geschiedenis is geschreven.
De finale van het seizoen op Interlagos werd helaas allerminst een klassieker. Kort beschouwd ging het seizoen 2011 uit als een nachtkaars. De laatste paar races haalden nimmer het niveau van de races eerder dit seizoen. Want ondanks het matige slot en de vroeg besliste titelstrijd, werd dit seizoen gevuld met een aantal sprankelende wedstrijden. Onder meer met dank aan Pirelli en DRS groeiden de 2011-uitvoeringen van de Canadese en Chinese Grands prix zelfs uit tot ware klassiekers. Races waar we jaren later nog over praten.
Op Interlagos merkten we daar echter niets van. Het enige dat echt boeide waren de gevechten tussen twee smaakmakers van het seizoen: Fernando Alonso en Jenson Button. De Brit en de Spanjaard vochten een prachtig duel uit in twee bedrijven. Het eerste bedrijf werd glansrijk gewonnen door de Spaanse Ferrari-coureur. Op fabuleuze wijze ging de tweevoudig wereldkampioen buitenom bij zijn Britse tegenstrever,waar het eigenlijk niet kon. Button moest zich, voor even, gewonnen geven.
Nadat de kampioen van twee jaar terug besloot dat de hardere compound banden hem beter van dienst konden zijn dan de zachtere uitvoering, kreeg hij het ineens op de heupen en begon de opgelopen achterstand te dichten. In de slotfase brak dan eindelijk het tweede bedrijf van het duel aan. Op Buttoneske wijze verschalkte de McLaren-coureur uiteindelijk de Ferrari. Na een uitgekiende actie, die reeds in Juncao begon en een halve ronde later vlak voor de vierde bocht succesvol werd afgerond, mocht Button zich voor de allerlaatste keer dit jaar na het podium begeven. Voor het eerst in zijn loopbaan werd hij vicewereldkampioen. Best of the rest. Een eretitel zonder eer. Daar zal hij het voorlopig mee moeten doen.
In het kielzog van Alonso en Button vochten ook Adrian Sutil en Nico Rosberg nog een mooi duel uit. Sutil, nog op zoek naar een mooie vacature voor volgend jaar, probeerde Rosberg voor de eerste bocht uit te remmen, leek dat ook te doen, maar Der Nico wilde er niets van weten en remde nog iets later dan laat. Een ronde later deed Sutil het slimmer, kneep wat eerder en liet Rosberg kansloos. Sutil beëindigde een mooi Force India-jaar met een keurige zevende plaats. Na de onhaalbare Red Bull’s, Ferrari’s en McLaren’s is ook dat best of the rest. Keurig gedaan, Adrian.
Daarmee is al het noemenswaardige van 77 ronden Interlagos verteld. Oh ja, Mark Webber won. De zevende zege uit zijn loopbaan, staat leuk op zijn statistieken. Al was het een zege zonder enige glans, want ook in Brazilië was teamgenoot Vettel hem te machtig. De bakproblemen van de Duitser kwamen de Australiër dan ook goed uit. De meest besproken coureur van het jaar, Lewis Hamilton, deed dit keer niet erg van zich spreken. Ergens halverwege de race eindigde zijn tumultueuze seizoen in het gras met een kapotte McLaren. Lewis en Mark zullen waarschijnlijk erg blij zijn met het einde van een moeizaam jaar.
En zo is er helaas al weer een seizoen voorbij gevlogen en rest een lange, kille winter, zonder de geuren van olie of rubber. Zonder het gekrijs van de motoren of ophef rond een nieuw, controversieel duel tussen Massa en Hamilton. Zelfs, tot veler opluchting, zonder het zegevierende vingertje van Vettel. Het enige dat rest is het bijschrijven van 15 poles, 11 zeges en een titel op de wiki-pagina van de wereldkampioen. Daar zullen we het mee moeten doen. Gelukkig is de Pits er nog. Want ook deze winter zullen wij doorgaan met het voeren van leuke discussies, meningen peilen door mooie polls, het brengen van nieuwtjes en het schrijven van leuke achtergronden. GPPits gaat immers altijd door!
Op naar 18 maart. Op naar Australië!