Het tweede en laatste deel van deze feature over het AGS team, volgende feature zal over Alfa Romeo gaan en zal bestemd zijn voor Smember leden.
Alvest veel leesplezier met het tweede deel van de AGS feature.
Cyril de Rouvre was nu de grote baas van AGS en hij was er zich van bewust dat er problemen waren, het eerste wat moest gebeuren was dat er meer geld moest komen.
Berthelot overhandigde zijn baan als teammanager aan Henri Cochen, Berthelot bleef bij het team als verantwoordelijke van de logistiek, hij legde contacten met Total en probeerde hen te overhalen om te investeren in AGS.
Total ging uiteindelijk niet in zee met het Franse team en het team werd gedwongen om een betalende rijder binnen te halen, er werd een tweede wagen klaargemaakt voor Joachim Winkelhock, de jonge broer van Manfred Winkelhock, Manfred kwam in 1985 om het leven.
Winkelhock bracht Liquimolly met zich mee.
Vanderpleyn ging naar Coloni en werd vervangen door twee ingenieurs, de eerste was Claude Galopin (ex-Ligier) en de tweede was Christian Cocquet, zij moesten het design van de JH24 onder handen nemen.
De eerste Grote Prijs van 1989 was deze van Brazili�, een week voor de Grote Prijs waren er op het circuit in Rio de Janeiro testen van de FOCA gepland, dus reisde het voltallige team naar Brazili�.
Het was tijdens deze tests dat het noodlot toesloeg voor Philippe Streiff, zijn wagen ging over kop en de rollbar brak af, de Braziliaanse reddingswerkers maakten hier een enorme fout, ze sleepten het lichaam van Streiff zonder voorzorgen uit het wrak.
Tijdens het overbrengen naar het ziekenhuis realiseerde Philippe zich dat hij geen gevoel meer had in zijn onderste ledematen.
Dezelfde dag nog werd hij geopereerd en werd dan gerepatrieerd naar Frankrijk, Streiff was vlug buiten levensgevaar, maar zijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn�hij zou heel zijn leven aan een rolstoel gekluisterd zijn.
Een golf van solidariteit overspoelde de piloten en team managers, zij betaalden de reddingswerken en repatri�ring, een kostenplaatje van ongeveer ��n miljoen Franse franken.
Het ongeval resulteerde ook dat de FIA met een eigen hospitaal kwam opzetten.
Voor het kleine team was dit nogmaals een tegenslag die hard aankwam, het was ondertussen al te laat om een vervanger te vinden voor de Braziliaanse Grote Prijs.
Juist voor de Grote Prijs van San Marino kwam Gabriele Tarquini aan boord bij het Franse AGS.
Tarquini wist op een bijna miraculeuze wijze zesde te eindigen in Mexico City, een circuit dat niet echt vriendelijk was voor de minder krachtige motoren, AGS moest het toen nog altijd stellen met een verouderde versie van hun wagen.
De JH24 zou pas later in het seizoen ingezet worden.
De rest van het seizoen kon het team geen vuist maken en konden ze geen resultaten behalen.
Vanaf de Britse Grote Prijs werd Winkelhock aan de kant gezet voor Yannick Dalmas, Winkelhock geraakte nooit voorbij de prekwalificaties.
Dalmas verging het echter niet beter dan zijn voorganger, Tarquini mocht in Groot-Brittanni� voor het eerst rijden met de JH24.
Maar het mocht niet baten voor het kleine Franse team uit Gonfaron, ook Tarquini mocht toekijken vanaf de zijlijn, ook hij geraakte niet door de prekwalificaties.
Nog 9 Grote Prijzen duurde het tot het einde van het seizoen en zo lang bleef het ook duren dat AGS niet door de prekwalificaties geraakte.
Het team bekeek wat ze nog konden redden voor het seizoen van 1990, teambaas de Rouvre werkte tijdens de winter een plan uit.
Hugues de Chaunac (Prost�s voormalige manager in de F3) werd de nieuwe racing manager, hij werfde Claude Roulle aan als technisch directeur.
Het team wist Ted Lapidus te strikken als sponsor en voor het eerst wist AGS te racen met een degelijk budget.
De piloten Taquini en Dalmas bleven bij het team.
De hoop dat het team uit het helse dal zou kruipen waar ze al twee jaar inzaten was hoog, maar het was allemaal verspilde tijd, weer viel het uitgewerkte plan in elkaar als een kaartenhuisje.
Het ongenoegen van de Chaunac begon te groeien toen hij niet de nodige zaken kreeg om het team op het goede spoor te brengen.
Zoals het seizoen voordien moest het team starten met de oude wagen, dat resulteerde in het aloude verhaal dat de piloten niet door de prekwalificaties geraakten.
Weer was het in San Marino dat het team met hun nieuwe wagen kwam aanzetten, de JH25.
Maar het mocht niet baten, de wagen was traag en zwaar, zoals zijn voorganger, dat resulteerde in de gekende resultaten.
Hugues de Chaunac had er genoeg van en pakte zijn koffers en verliet het team in juni, al was het maar om zijn reputatie te redden.
Ted Lapidus liet ook zijn ongenoegen merken en kondigde dan ook het einde aan van zijn steun aan het team.
Het Franse team was het al zo gewoon geworden dat ze de negende plaats van Dalmas in de Italiaanse Grote Prijs onthaalden als een overwinning.
Voor het team was dit een enorme boost, ze konden de prekwalificaties eindelijk doorstaan.
1991 kan het best omschreven worden als de zwanenzang van het AGS team.
Het team ging weer op zoek naar een betalende rijder, Andrea de Cesaris was de keuze, hij kon Marlboro eventueel meebrengen.
De overeenkomst met de Cesaris was er, maar juist voor het team hun �entry list� wou zenden naar de FIA ging het verkeerd, de Cesaris koos op het laatste moment om naar het nieuwe team van Eddie Jordan te gaan.
AGS vond in Stefan Johansson een nieuwe betalende piloot, Tarquini stemde in om bij AGS te blijven en hij wou het team helpen door zelf in de kosten deel te nemen.
Ze begonnen het seizoen van 1991 zonder veel enthousiasme.
Het financi�le aspect was weeral eens de boosdoener, Heini Mader moest zelfs op een gegeven dag in een restaurant zijn mecaniciens hun eten betalen.
Cyril de Rouvre had er nu echt genoeg van.
Tarquini introduceerde twee kennissen die interesse hadden in het opkopen van het team, Patricio Cantu en Gabriele Rafanelli, Cantu had al ervaring opgedaan met BMS-Dallara en het Crypton F3000 team, waar toen ook Fabricio Barbazza reed en ook Cantu volgde.
In mei was de hele deal rond en Christian Vanderpleyn keerde ook weer naar zijn voormalig team, ook hij volgde Cantu, hij werkte al samen met de Italiaan in de F3000.
Tijdens de Franse Grote Prijs werd de nieuwe livery voorgesteld van de wagen, de wagen ging nu door het leven met een nieuw blauw en geel kleurtje.
Tijdens de Grote Prijs van Itali� mocht Tarquini plaats nemen in de nieuwe JH27, ondertussen was Vanderpleyn het weeral afgestapt, een liedje van korte duur, zijn vervanger was Mario Tollentino.
Zelfs met de nieuwe eigenaars ging het niet beter, AGS bleef ondermaats presteren en het onvermijdelijke gebeurde dan ook, AGS trok zich terug uit de F1.
Dit was dan ook meteen het laatste wat we gehoord hebben van het kleine AGS team, althans als raceteam binnen de F1.
Alles weten over Formule 1 in 2022?
Hier, op GP Pits brengt Formule 1 nieuws eneen F1 Magazine F1-seizone 2021 lees je alles over de races, voorbeschouwingen, nabeschouwingen en het brekende nieuws.
Op ons gratis forum lees je alles over formule 1 en nog veel meer. Meld je gratis aan en neem deel aan discussies over de mooiste sport van de wereld!