Komende zondag is het weer zover. De Britse Grand Prix op het historische Silverstone staat op het programma. Het circuit is één van de klassiekers op de WK kalender. Talloze races zijn er inmiddels gereden. Talloze grote duels zijn er uitgevochten. Zoals tijdens de editie van 1995.
Het is zondag 16 juli, het begin van de Britse zomer. In tegenstelling tot een dag eerder tijdens de kwalificatie, is het die dag warm en droog, al is er een kortstondig regenbuitje kort voor de start geweest. Een hoopvolle Britse massa van meer dan 100.000 mensen, kijkt toe vanaf de tribune hoe hun grote held, Damon Hill, het veld tijdens de opwarmronde aanvoert door Woodcote, de laatste knik op de baan. De Williams rijder slingert een beetje om zoveel mogelijk warmte in zijn Goodyear rubber te krijgen. In de verte ziet hij de streep die zijn startplek markeert voor zich opdoemen. Rustig neemt de thuisfavoriet zijn plekje in. Naast hem schuift rivaal Michael Schumacher aan. De Duitse wereldkampioen. De man die door de honderdduizend Britten wordt gehaat, maar zeker ook wordt gevreesd.
De sfeer op het circuit en in de paddock is dan al een tijdje gespannen en dat is duidelijk voelbaar. Dat is niet zo gek ook. Want geheel in de traditie van de tien jaar ervoor, waarin de strijd tussen toprijders soms hoog opliep, heeft zich de laatste maanden een heftige tweestrijd ontwikkeld tussen de twee snelste rijders van het veld. Die strijd werd een paar maanden eerder in gang gezet door de controversiële race in Adelaide. Daar waar Schumacher met een veelbesproken stuurbeweging Damon Hill heeft geraakt en zo zijn eerste wereldtitel heeft binnen gehaald. Veel Britten zijn ervan overtuigd dat de Duitser dat met opzet deed en dat heeft de verhoudingen op scherp gezet. De F1 is daardoor andermaal in de ban van een duel tussen twee ruziënde kemphanen geraakt. Die gespannen sfeer wordt deze dag ook meegenomen naar Silverstone. En dat zal ook duidelijk gaan blijken.
De strijd ontvlamt direct bij de start. Hill komt goed van zijn pole weg, maar de beste start maakt Jean Alesi. De Fransman schiet in zijn Ferrari van plek zes in één keer door naar de tweede plek. Schumacher kan niet anders dan achter hem aansluiten. Het speelt prachtig in de handen van Hill. De Brit is sneller als Alesi en Schumacher zit vast. Ronde 19 bevrijdt Schumacher van zijn Franse plaaggeest. De Fransman gaat naar binnen voor vers rubber en wat brandstof. Schumacher komt drie ronden later zelfs aan de leiding als Hill zijn stop maakt. Het is ingecalculeerd door het Williams team, Schumacher zal immers ook naar binnen moeten en dan zal Hill automatisch weer de leiding overnemen.
Maar de verwachte stop van de Duitser laat lang op zich wachten. En langzaamaan beginnen ze het bij Williams door te krijgen: Schumacher is weggegaan op een éénstopper. Die wetenschap zet de wedstrijd op zijn kop. Want de sluwe Schumacher ligt niet alleen aan de leiding, hij hoeft net als Hill nog maar één keertje naar binnen. In ronde 31 is het dan toch zo ver. De Duitser maakt zijn stop en komt zo’n 20 seconden achter Hill weer terug op de baan. Hill trapt, luid aangemoedigd door het fanatieke publiek, zijn gaspedaal nog wat verder in om een grotere marge te krijgen. In ronde 37 noteert hij zelfs de snelste raceronde.
Maar desondanks is het niet genoeg voor Hill. Als hij in ronde 41 terug de baan opkomt na zijn laatste pitstop, ziet hij bij het uitkomen van de pitstraat Schumacher naast zich. Maar de Duitser rijdt op volle snelheid en komt dus voor Hill uit. Het verse rubber geeft de Engelsman echter het voordeel op de baan. De kopman van Williams-Renault is zichtbaar sneller en probeert een eerste voorzichtige inhaalpoging in Stowe, maar bedenkt zich tijdig. In Priory laat Schumacher echter een klein gaatje en Hill duikt er meteen in. Schumacher stuurt in en de twee kunnen elkaar niet meer ontwijken. Zij aan zij schieten ze de zandbak in en een nieuwe controverse is geboren.
Op de baan lijkt het alsof er niets is verandert. Nog steeds racete er een Williams tegen een Benetton. Alleen steken er nu andere helmen uit de cockpit. Johnny Herbert en David Coulthard gaan nu aan de leiding van de race. Het is uiteindelijk Herbert die zijn allereerste moment van glorie krijgt op zijn thuisbaan, want Coulthard heeft te hard gereden in de pitstraat en krijgt een stop en go penalty. Herbert weet niet wat hem overkomt. Vol trots mag hij, die toch altijd in de schaduw van teamgenoot Schumacher en landgenoot Hill stond, het hoogste treetje van het podium in zijn thuisland betreden. Een mooie troost voor de chauvinistische Britten.
Maar in de naschokken van de race wordt er meer over ’de clash’ gesproken dan over racewinnaar Herbert. De meningen zijn verdeeld. Een groot deel van de pers legt de schuld bij Hill. Sommigen beweren echter dat Schumacher express zoveel ruimte liet om Hill te laten komen. De furieuze wereldkampioen zelf vindt dat alleen Hill schuld heeft. Net als in Australië had Hill volgens hem meer geduld moeten opbrengen. Hill vindt dat de Duitser wel wat meer ruimte had mogen laten in plaats van zo abrupt in te sturen terwijl er iemand naast hem reed. Hoe het ook zij, de sfeer zal de rest van het jaar nog meer gespannen zijn en dat resulteert enkele races later in een vergelijkbaar incident in Monza.
De crash op Silverstone galmt lang na en beïnvloedt het hele seizoen. Maar terugkijkend lijkt het toch meer op een gewoon race-ongeval. Eigenlijk eentje die niet eens zo heel erg bijzonder is. Hill zag een gat en duikt er opportunistisch in. Schumacher stuurt echter gewoon in en gooit het gat daarmee abrupt dicht. Een ongeluk zoals zo vaak gebeurt op een racebaan. Maar dit keer zijn er twee titelkandidaten bij betrokken. Twee titelkandidaten die domineren in die jaren en de zeges onderling verdelen. En dat maakte het ongeluk spraakmakend en controversieel.
De Britse GP in 1995 werd daardoor een race die veel in zich had. Spanning, tactiek, een beladen crash en een verassende en dolblije winnaar. Hopelijk wordt over de komende versie ook zolang nagesproken.
Op naar Silverstone!
Klik hier voor een samenvatting van de race.