F1 2012. De game. Ik zag hem vorige week woensdag ineens staan bij een keten die begon met het verkopen van cd’s maar inmiddels ook dvd’s, games, boeken en sieraden verkoopt. Free Record Shop is de naam. Tot mijn grote verbazing stond er dus ook F1 2012 van Codemasters.
Lange tijd verheugde ik mij op deze game. Als F1 fanaat wil ik ook in de auto’s met lelijke getrapte neus rijden. Al was het maar om mij eventjes Michael Schumacher, Fernando Alonso, Sebastian Vettel of Narain Karthikeyan te voelen. Ik had gedacht nog op vrijdag te moeten wachten maar niet iets minder waar.
De game stond daar en ik kon hem pakken. Ik liep naar de kassa, betaalde, nam een levensgrote poster mee en maande mijn moeder door te rijden naar huis. Thuis aangekomen meteen de Xbox aangezet en het cd-rommetje in de diskhouder gestopt. Nog geen twintig seconden later was het zover. Mijn hartslag sprong omhoog. Het spel startte op.
Mijn eerste indruk was positief. Wanneer je het spel opstart ziet het er allemaal iets strakker en beter uit. Het stemde mij positief en het is wat mij betreft een hele verbetering. Waar het menu er bij F1 2011 nog wat saai en simpel eruit ziet is dat nu wel verbeterd. Het is nooit verkeerd om naar een Formule 1 auto te kijken als het spel moet laden, al moet ik toegeven dat een paar pitspoezen ook niet verkeerd was geweest…
Ik ging meteen verder met de Young Drivers Test. Ik kreeg de keuze uit McLaren, Ferrari en Red Bull. Maar drie teams. Wel topteams maar toch. Persoonlijk had ik een ander team in gedachte om de Young Drivers Test mee in te gaan. Ik wilde bij Force India instappen, maar dat kon niet. Dat was een kleine tegenvaller, maar goed.
De inleiding voor het instappen van de auto was leuk. Ik had van tevoren erg uitgekeken naar hoe de Young Drivers Test zou worden uitgewerkt en het moment voor het instappen beviel mij goed. Als je geen F1 liefhebber bent en bijna nooit F1 games speelt dan is het een heerlijk begin. Rechtelijntest, gebruik van DRS en KERS. Voor de echte F1 gamer niet echt van belang, wat dat betreft vond ik de rechtelijntest compleet overbodig. Het remmen in het rode vak was helemaal overdreven, maar dat terzijde. Wat ik wel lekker vond was dat ik meteen zelf kon schakelen. Dat doe ik graag bij racegames en dat was nu ook het geval bij het begin van het spel.
Wat mij bij het begin echter mateloos irriteerde was de besturing. Rechtuit rijden was er voor mij niet bij. Slingeren over het circuit, en bij de inhaaloefening kon ik niet slipstreamen. Het moment dat ik achter mijn voorganger uitkwam en hem wilde passeren was funest. Ik raakte de controle kwijt en slingerde als een dronkenlap over het asfalt. Uiteindelijk verloor ik de controle en knalde zo in de linker sidepod van Alexander Rossi(Caterham).
Gelukkig had ik mijn laptop opgestart en kon ik op het forum van de Pits de oplossing vinden. Waarvoor dank, Franky. De besturing was oké en dus rondde ik de YDT af. Ik koos ervoor om maar meteen in de career modus te duiken. Ik had met mijn geweldige prestatie drie teams vrijgespeeld waar ik kon racen. Waar ik had gedacht een carrière als testrijder tegemoet te gaan begon ik meteen als racecoureur. Ook leuk, maar niet wat ik had verwacht.
De drie beschikbare teams waren voor mij, hoe verrassend, Caterham, HRT en Marussia. Tegen mijn principes in(en bang om Narain uit het spel te knikkeren) koos ik voor Caterham wat mij teamgenoot maakte van Heikki Kovalainen. Dag Vitaly Petrov dus. Het menu in de career modus bevalt me goed. Het is overzichtelijk en je schakelt makkelijk tussen verschillende pagina’s. Het menu ziet er goed uit zoals het hele menu in de game, veel mooier en beter als in de game van 2011 als je het mij vraagt.
Vol goede moed begon ik dan ook aan het eerste raceweekend op Melbourne. Waar ik in 2011 mijn eigen snelle lijnen kon rijden was dat nu simpelweg onmogelijk wat tot enkele scheldkanonnades heeft geleidt bij huis-tuin en keukencoureur Fabian van Tiel. Het remmen staat mij echt tegen in 2012.
Tijdens het rijden kun je de rembalans veranderen. De standaard instelling is neutraal, maar je kunt de balans ook naar voren of achter verschuiven. Persoonlijk zou ik niet weten wanneer ik moet veranderen in de balans, maar gelukkig roept het team over de radio dat je de achterwielen blokkeert dus je rembalans moet verschuiven naar voren.
Toch maakt dat allemaal geen bal uit. Waar je in 2011 hard kon remmen en toch de bocht halen is dat in F1 2012 uitgesloten. Je trapt vol op de rem, de auto lijkt niet af te remmen en blokkeert onmiddellijk de voorwielen. Het gevolg is dat je rechtdoor schiet en ergens eindigt bij de meneer op rij 48, stoel 12 op de tribune. Het is werkelijk een drama. Op het circuit van Melbourne rijd ik me eigen snelle lijn, maar in de game van 2012 is dat volstrekt onmogelijk. Ik eindig keer op keer in de grindbak.
Om de bochten foutloos te nemen moet ik dus erg vroeg op de rem en ga ik voor mijn gevoel als een in een rolstoel zittende slak door de bocht. Wanneer ik dus de bocht wel haal en netjes doorkom dan is mijn tijd een stukje langzamer dan de rest. Zwaar irritant en dus probeer ik harder door de bochten te gaan. Volstrekt onmogelijk. Al met al had men bij Codemasters dus wel wat beter naar het remmen kunnen kijken. Het lijdt nu tot enige frustratie bevordert de spelvreugde absoluut niet. Na enkele pogingen besloot ik dan ook om verder te gaan met het verkennen van het spel.
Ik kwam uit bij een soort van challenge modus. Racen tegen de kampioenen die nu op de grid staan. De eerste challenge was om op Spa Kimi Raikkonen te passeren. Ik kreeg de goudzwarte Lotus van Romain Grosjean onder mijn kont en had drie rondes de tijd om van plek veertien naar plek zeven te rijden, de plek waar Kimi Raikkonen op dat moment reed. De eerste pogingen mislukte door de slechte remmen, maar uiteindelijk slaagde ik er toch in voor Kimi over de finish te komen.
De tweede challenge staat mij echter meteen tegen. Lewis Hamilton voorblijven op een kletsnat Interlagos. Dat op zich is niet zo moeilijk, maar het feit dat ze je met de softe banden laat rijden is niet te doen. Het aanremmen was al moeilijk maar wordt zo nog tig keer moeilijker. Ik heb F1 2012 toen ook maar afgesloten omdat deze challenge mij behoorlijk begon te irriteren.
Naast de challenge mode beschikt F1 2012 over nog een nieuwe uitdaging. De season challenge. Wat betreft de season challenge tast ik nog in het duister. Ik moet toegeven dat ik het idee achter deze uitdaging nog niet helemaal snap. Dertien races rijden, een kwalificatierondje en een race die maar bestaat uit vijf rondes om je aangewezen rivaal te verslaan. In tegenstelling tot wat ik had verwacht kon ik bij elk team instappen. Ik koos voor Lotus en Nico Rosberg wees ik aan als mijn rivaal. Na mijn eerste en enige kwalificatierondje verkloot te hebben wist ik wat mijn startplek werd. P24 was het. Omdat het niveau nogal makkelijk was reed ik makkelijk naar voren. Niks blokkerende remmen en andere problemen. Ik won de race en versloeg mijn ‘rivaal’ Rosberg. Ik weet dus niet echt wat ik met dit onderdeel in de game aan moet.
De negatieve punten heb ik nu wel besproken dacht ik zo. Zoals ik al eerder aangaf is het vernieuwde menu een positieve ontwikkeling. Niet meer het simpele en saaie menu van de voorgaande edities. Het gebruik van foto’s bij de nieuwsberichten die je te zien krijgt vind ik ook een hele verbetering. Het is leuk om te zien en ziet er professioneel uit. Een kleine maar goede toevoeging aan de game.
Het inhalen met behulp van DRS is iets makkelijker geworden. Het verschil in snelheid is duidelijk merkbaar wanneer je probeert je voorganger in te halen. Het verschil is snelheid is echter nog beter merkbaar wanneer jouw achtervolger de beschikking heeft over DRS. Je voelt je echt de ‘sitting duck’ en kunt niks anders doen dan de coureur achter je voorbij laten. Waar je in 2011 een DRS-aanval nog redelijk kon verdedigen is dat in 2012 wel anders. Het leven van een wannabe F1 coureur kan hard zijn…
Wat ik ook prettig vond tijdens het rijden was de melding dat ik een coureur op illegale wijze had ingehaald en dat ik tien seconden de tijd had de positie terug te geven. Eindelijk. Dit is een melding die bij mij een hoop frustratie wegneemt. Ik weet niet hoe vaak ik in F1 2011 een straf heb gekregen voor een ‘illegal overtake’. Een ding weet ik wel, die straffen waren niet op twee handen en voeten te tellen.
Ook het geluid in de game is aangenaam verbeterd. De motoren klinken rauwer en je hoort gejuich van de fans wanneer je inhaalactie slaagt. Een leuke toevoeging in de game.
Rest mij alleen nog maar mijn conclusie te vermelden. Ik denk dat F1 2012 een game is die je naar verloop van tijd gaat omarmen. Alle begin is lastig zo ook het begin van Formule 1 2012 van Codemasters. Oefening baart kunst en het is te hopen dat dit ook geldt van voor F1 2012. In ieder geval is het een game om de donkere, Formule 1 loze dagen mee door te komen.
Dit was deel 1 van de review. Morgen komt deel twee online op de Pits waarin mede forummers hun reactie geven op de game van Codemasters.