De derde etappe van de Dakar rally was een heel stevige kluif voor vele deelnemers. De rit naar Arequipa bevatte zowel veel duinen als een aantal bergpassages. En niet iedereen verteerde die even goed.
bron tekst: i.s.m Autosportnieuws.be
Motoren: Verdwalende toppers in een mierenhoop
Overal krioelden ze door elkaar heen, auto’s die niet bovenkwamen, motoren die omvielen. Een prachtig schouwspel, wat een puinhoop
Gerben Lieverdink lijkt wel een sportcommentator in plaats van deelnemer bij de motoren. Maar de Dakardebutant uit Hengelo pakt het tot nu toe hetzelfde aan als Martien Jimmink, overal rustig doorheen surfen, even stoppen af en toe om een waypoint en dan ben je misschien wat langzamer, maar je komt wel aan de streep als 105e en je ziet nog wat leuks onderweg.
Pablo Quintanilla glimlachte wel aan de streep, maar zal het niet zo met Lieverdink eens geweest zijn Dit was geen etappe om aan te vallen, maar om jezelf te verdedigen
De Chileen reed ook niet op snelheid, maar was veel meer bezig met het vinden van de goede waypoints. Hij had halverwege geen flauw idee dat hij een enorme slag zou slaan vandaag. Mattias Walkner moest namelijk de route openen en reed helemaal verkeerd. Ook Ricky Brabec en Toby Price reden in dezelfde val en werden op minuten achterstand gezet. Quintanilla had op dat moment de vijfde tijd, maar kwam ongeschonden door duinen en bergpassages en op het strand schoot hij omhoog naar de tweede plaats in de etappe.
De pechvogels moesten intussen zich reppen om de aansluiting niet te verliezen, maar meer dan damage control zat er niet in. Walkner verloor het meeste met een 15e tijd op 23 minuten achterstand en kukelde naar de achtste plaats algemeen. Brabec (13e) verloor 20 minuten en Price (9e) verloor er 15. Het is nog niks vergeleken met de dreun die Honda daarna kreeg, want Joan Barreda raakte ook verdwaald en kwam in een klein ravijn terecht. Ik zat wat hoger in de bergen, alleen maar mist. Je zag geen twee meter voor je uit.
De Spanjaard kon niet meer uit dat ravijn komen en moest helaas de helikopter er bij halen. Waarschijnlijk zien we hem volgende week terug.
Een clubje van vier deelnemers kwam in het laatste stuk bij elkaar in het strandgedeelte naar de finish. Sam Sunderland, Pablo Gonçalves, Kevin Benavides en Stefan Svitko. Allemaal veteranen, ook allemaal rijders die de afgelopen dagen rustig begonnen waren. Nu de snelle mannen ineens vielen als vliegen maakten ze allemaal tijd goed. Sunderland en Benavides klommen dankzij hun 3e en 5e plaats zelfs naar een podiumplek algemeen. Toch moesten ze allemaal de duimen leggen tegen Xavier de Soultrait. De Franse strandracer keek een beetje verbaasd aan de finish, maar hij had wel degelijk de snelste tijd gereden van iedereen, 15 seconden sneller dan Quintanilla. Ook zijn teamgenoot Adrien van Beveren maakte veel tijd goed met een vierde plaats.
Mark Tielemans: Van serviceteam Bas Dakar tot kistrijder in 2019 © basdakar.com
In het kistklassement blijft Mark Tielemans goed op koers. De man uit Boekel ging eigenlijk als maatje voor Sjors van Heertum mee, maar wordt nu een (te) snelle assistent a la Ton van Genugten. Hij hoefde in de zware rit maar vier minuten toe te geven op leider Max Hunt en ondanks een rare zwieper live op camera kwam hij goed uit de zware rit. Daar Arnold Brucy 19 minuten verloor stijgt Tielemans ook naar de 2e plaats algemeen. Sjors van Heertum kwam ondanks een zware val (en vele lichte valpartijen erna) als 5e kistrijder binnen, Edwin Straver zat kort achter hem als 6e.
Stand Motoren
1. P. Quintanilla (Chi)
2. K. Benavides (Arg)
3. S. Sunderland (Gbr)
4. A. van Beveren (Fra)
5. T. Price (Aus)
Auto’s: Slagveld in de top; Herbie vs The Beast2
Absoluut niet Coronel-waardig. Normaal vallen we van ellende in ellende, nu hebben we nog niets gehad.
verklaarden Tim en Tom Coronel aan de finish van de rit. We stopten even bovenop een duin en zagen een heleboel deelnemers in het zand pielen. Daar zijn we maar omheen gereden.
De nieuwe Demon buggy kwam overal redelijk goed doorheen op één momentje na dat ze in de mist een ravijntje in reden. Daar waar dat het einde betekende voor Barreda, trokken de Coronels er op power weer uit. Aan de finish was er zelfs een top20 score voor de broers met een 17e tijd. Niet ver achter hen kwam Stephane Henrard binnen als 26e. De Belg heeft dit jaar opnieuw Herbie meegenomen, een VW Dunbee buggy die ook nummer (3)53 draagt.
Bij de toppers ging het al na 20 kilometer fout. Carlos Sainz reed de voorophanging van de Mini Buggy stuk op een niet aangegeven greppel (het spoor liep volgens het roadbook links). Dat betekende bellen met de servicetruck en wachten op redding. De Spanjaard is uiteindelijk aan de finish gekomen diep in de nacht, 4 uur en 20 minuten na de winnaar. Hij was helaas in goed gezelschap, want ook Giniel de Villiers kwam met panne te staan. De oliecarter was lek en ook de Zuid-Afrikaan kon op assistentie wachten. Hij deed er 10 minuten langer over dan Sainz.
Voor Bernard ten Brinke ging het niet lekker: hij was ziek van de hoogte en kwam in de problemen bij een paar sprongen die ineens in een diep gat overgingen. We gingen bijna om, maar ik stuur net de goede kant op. We klapten wel hard in dat gat waardoor we een kwartier stonden te kloten.
Later stuitte de Zeddammer nog op een fout in het roadbook waardoor hij even aan het zoeken was, maar met een 7e plaats op zo’n zware dag was hij achteraf niet ontevreden. Sebastien Loeb was dat wel, ook hij liep in dezelfde val als Ten Brinke en liep tegen 42 minuten tijdverlies op. We hebben hier flink verloren en het was niet eens moeilijk, het was gewoon fout aangegeven.
Verder achterin had ook Erik van Loon pech, de Toyota viel bijna van een duin, maar dankzij de krik werd dat net verhinderd. Vervelend was wel dat die krik krom ging en dus van de auto afgezaagd moest worden. Daarmee verloren we een uur, maar later kwamen we achter een Kamaz terecht en in het stof knallen we vol op een steen. Twee wielen en stuurhuis kapot en geen stuurbekrachtiging.
Gelukkig kon de servicetruck bij een stempelpost hen oppikken, maar ze verloren met sleutelen bijna vijf uur en de kans op een topklassering.
Ging er ook iets goed woensdag? Oh jawel. Stephane Peterhansel maakte na zijn mindere dag gisteren nu dankbaar gebruik van zijn lage startpositie. “Monsieur Dakar” hoefde naar eigen zeggen alleen de lijntjes na te rijden in het eerste deel, pas in het tweede deel moest copiloot David Castera écht aan het werk. En dat liep heel goed, snelste tijd aan de finish en 3 minuten teruggepakt op Nasser Al Attiyah, die geen enkele navigatiefout had en alleen een lekke band moest wisselen. Daarmee pakt de Qatari ook de leiding in de rally terug van De Villiers. Tom Colsoul moest inderdaad weer banden wisselen, drie in totaal, maar aan het einde stond Kuba Przygonski wel als derde op de tijdenlijst en terug in de top5, terwijl Mini teamgenoot Yazid Al Rajhi naar de tweede plaats algemeen klimt.
Stand Auto’s
1. N. Al Attiyah (Qat)
2. Y. Al Rajhi (SAr) op 6m48s
3. S. Peterhansel (Fra) op 7m03s
4. N. Roma (Spa) op 12m02s
5. J. Przygonski (Pol) op 13m45s
Quads / SxS: Argentijnse en Chileense overheersing
Argentinië en Chili hebben het mooi verdeeld in deze categorieën. Bij de quads rijden op dit moment drie Argentijnen haasje over. Gustavo Gallego was onderweg bij WP2 de snelste, maar hij werd weer bijgehaald door Jeremias Gonzales Ferioli en later ook door algemeen leider Nicolas Cavigliasso. Aan de finish had Gonzales een kleine voorsprong van 1m44s op Cavigliasso en kwam Gallego pas op 10 minuten. Er was een schrikmoment voor Giovanni Enrico, die in het mistige middenstuk ineens van de radar verdween, maar hij bleek bij een uitstapje zijn transponder kapot te hebben gereden, waardoor hij pas aan de finish als vierde afgestempeld.
Stand Quads
1. N. Cavigliasso (Arg)
2. J. Gonzales Ferioli (Arg) op 29m52s
3. G. Gallego (Arg) op 30m20s
4. G. Enrico (Chi) op 45m40s)
5. A. Giroud (Fra) op 59m24s
In de SxS namen de duinspecialisten het voortouw. Gerard Farres Guell begon de dag rustig in de top5, maar klom steeds verder omhoog tot hij letterlijk in een secondenspel met Chaleco Lopez verzeild raakte. De Chileense leider had eerst vijf minuten voorsprong, drie waypoints later waren dat nog maar tien seconden. In de mist ging Farres Guell hem voorbij en reed twee minuten bij Lopez weg. Genoeg voor de etappezege en een sprong naar de tweede plaats. Nummer drie werd Sergei Kiriyakin, die zijn voorbereiding in de sneeuw van Rusland goed zien aansluiten op het duinsurfen in Peru. Hij reed de hele dag binnen schootsafstand van de twee leiders en verloor uiteindelijk maar vier minuten. Veel minder dan voormalig leider Reinaldo Varela (verdwaald en 15 minuten verloren). Ignacio Casale was de grootste verliezer vandaag, de Chileen was 1 uur en 15 minuten later binnen dan Farres Guell
Stand SxS:
1. F. Lopez (Chi)
2. G. Farres Guell (Spa) op 3m24s
3. S. Kiriyakin (Rus) op 8m06s
4. R. Varela (Bra) op 12m25s
5. RJ Moreno Piazzoli (Chi) op 23m40s
Trucks: Rampspoed voor De Rooy
Ik vroeg me al sinds het einde van etappe 1 af hoe het met de Ford trucks van VDR Truckracing. Yves Rutten en Peter van Delm kwamen na een hele lange dag door mechanische als laatsten binnen en moesten meteen door op etappe 2. Dat ging niet goed, beide trucks gingen op hun kant en moesten door de servicevoertuigen geborgen worden. Vanaf zondag doen de Fords mee in het Uitvallersklassement.
Voor Team De Rooy kon gisteren eigenlijk niet slechter. Het begon met Gerard De Rooy die zich vastreed en een poging zich eruit te wrikken brak zijn stuur. Ton van Genugten kon weinig doen om te helpen, hij had problemen met een turbosensor waardoor hij maar moeilijk tegen hellingen opkwam en ook niet genoeg power had om iemand eruit te trekken. Tevens was de Rooy aan de finish boos op Federico Villagra, die hem los had moeten trekken als hij vast kwam te zitten. Dat had een uur gescheeld, de afspraak was dat we elkaar zouden helpen.
mopperde hij bij Omroep Brabant. Als hij straks zegt ‘ik heb je niet gezien’, dan heeft ie een blauw oog.
Uiteindelijk stond Maurik vd Heuvel zijn stuur af en sloeg aan het sleutelen om zelf verder te kunnen. Dat lukte en hij kwam ergens rond middernacht als 18e binnen, 3 uur en 12 minuten na de kop, maar nipt voor Sergei Viazovich, die toch meer schade bleek te hebben van die tuimeling gisteren. Van Genugten verloor met zijn nukkige turbo 1 uur, De Rooy kwam als 12e binnen in gezelschap van Ayrat Mardeev. Beide voormalig winnaars verloren anderhalf uur. Beste Nederlander gisteren werd Janus van Kasteren. De Veldhovenaar pastte dezelfde tactiek als de Coronels toe, rustig aan rijden, overzicht bewaren en vooral .. niet.. stoppen. Daarmee kwam de Veldhovenaar netjes als zesde binnen. Het is prettig om in de top10 te staan, maar de toppers zijn te snel voor ons.
Zo’n topper is Andre Karginov. De Siberiër gaat voor Kamaz hoofdzakelijk als waterdrager mee, maar als het kan dan gaat hij voor zijn kans. Eduard Nikolaev en Dimitri Sotnikov bleven in zijn spoor rijden en als een Trans Siberië Express denderden de Kamazki’s naar een “Raz Dva Tri” (1-2-3) in deze etappe. Sotnikov gaf vier minuten toe op Karginov, Nikolaev verloor vijf minuten. Villagra was op vier de beste Iveco met 11 minuten achterstand, Martin Macik kwam netjes bovendrijven in de top5 met zijn Liaz. Zijn nieuwe mechanicien Lukas Kalanka was trouwens wel erg toegewijd om in het team opgenomen te worden. Hij kwam vanuit Martin in Slowakije rijden in een oude Trabant. Daar heeft ie 11 uur over gedaan. En mijn vader was ook nog vergeten dat hij een sollicitatiegesprek met hem had, haha. Dus heb ik dat maar opgepakt.
Stand Trucks:
1. E. Nikolaev
2. D. Sotnikov (Rus) op 8m25s
3. F. Villagra (Arg) op 14m12s
4. A. Karginov (Rus) op 18m12s
5. M. Macik (CZ) op 40m44s
De etappe van vandaag is nog zwaarder want het is het eerste deel van een marathonetappe. Geen servicepark dus aan het einde van de rit, iedereen moet zelf zijn problemen oplossen. De route wordt bovendien gesplitst. De motoren en quads rijden van Arequipa naar Moquegua, terwijl Auto, trucks en SxS buggy’s zich naar Tacna begeven. In beide gevallen is de proef rond de 400 kilometer lang.