Op 25 mei 2008 wint Lewis Hamilton voor het eerst de Grand Prix van Monaco. De McLaren coureur wint de race echter niet zonder slag of stoot. Tijdens een enerverende middag in het regenachtige Monte Carlo schaart hij zich in een lijstje met absolute grootheden.

De Grand Prix van Monaco in 2008 gaat van start onder natte omstandigheden. Pole Position was er voor Felipe Massa in de Ferrari. De race van Lewis Hamilton lijkt al vroeg gedaan wanneer hij de vangrail raakt in de Tabac bocht. Hij loopt daarbij een lekke band op en moet ongepland pitten om het beschadigde rubber te laten vervangen. Vanaf dat moment is de Brit veroordeeld tot een inhaalrace in de starten van Monaco. Iets wat vooraf als onmogelijk geacht wordt.

Eerlijk is eerlijk. Hamilton wordt wel enigszins geholpen door de omstandigheden. Ten eerste komt hij weer terug in een goede positie dankzij een Safety Car fase, veroorzaakt door een crash van David Coulthard (Red Bull) en Sebastien Bourdais (Toro Rosso). Vervolgens krijgt Kimi Räikkönen een drive through penalty aan zijn broek omdat de banden niet aan zijn Ferrari gemonteerd zaten voor het drie minuten signaal voorafgaand aan de race. Daarnaast krijgt hij nog wat hulp van raceleider Massa, die in Sainte Devote rechtdoor schiet en kostbare tijd verliest.

Hamilton krijgt de leiding weer in handen na de pitstops van Robert Kubica (BMW) en Massa omdat de McLaren meer brandstof aan boord heeft dan de concurrentie. Hoewel hij geholpen werd door de omstandigheden neemt het niets af van de glans van de overwinning in de natte starten van Monte Carlo. Hamilton liet zien over een buitengewoon talent te beschikken. Daarnaast toonde hij zich een fenomenale regenrijder, zoals hij later dat jaar ook zou laten zien tijdens de Britse GP op Silverstone.