Op 22 februari 1949 wordt in het rijke geslacht Lauda een telg geboren. Andreas Nikolaus [Niki] Lauda komt ter wereld in Wenen als kind van succesvolle zakenmensen en kent daardoor een zorgeloze jeugd waarin hem niets tekort werd gedaan.
Dat veranderde toen Niki te kennen gaf graag coureur te willen worden. Vreemd genoeg niet omdat hij een idool had of naar aanleiding van een wedstrijd. Nee, Lauda bleek werkelijk een aangeboren interesse in auto’s te hebben. En met auto rijd je het liefst hard!
In de familie werd afwijzend gereageerd. Opa Hans Lauda sprak de ‘profetische woorden‘; Een Lauda in de krant staat in het financiële nieuws. Niet in het sportkatern!
Opa Lauda moest eens weten…
De loopbaan van Lauda begon in een Mini en de Formule Vee, een raceklasse gebaseerd op de mechaniek van de Volkswagen Kever. Maar als gauw reed Niki Lauda in zwaardere en snellere auto’s, zoals de Porsche 911 of een Chevron zijn wedstrijden.
Maar Niki wilde meer. Niki wilde Formule 1 rijden en nam een financieel risico van 30.000 Britse ponden, een vermogen in die tijd. Zijn familie zou hem het geld makkelijk kunnen geven, maar Lauda wilde niet opnieuw een zinloze confrontatie met zijn dominante opa.
Lauda debuteerde in de Formule 1 door zich in 1971 met geleend geld in te kopen bij het team van March. Het afbetalen van de lening realiseerde hij met het prijzengeld dat hij met de Alpina BMW in toerwagenraces bij elkaar reed. Aanvankelijk zou Niki eerst in de March F2 rijpen, maar ‘al het goede en snelle’ stoot snel door naar de top. Dus reed de Oostenrijker al gauw F1.
Waren de F2-auto’s prima, de Formule 1-auto van March was een ramp en zijn eerste resultaten waren bedroevend. Lauda overwoog op een zeker moment zelfs zelfmoord, omdat hij zich zeer diep in de schulden had gestoken en deze niet kon betalen. De oplossing was met nog meer geleend geld een plekje veroveren bij een ander team. Zelfmoord plegen kon altijd nog…
Hij kreeg voor 1973 een contract bij BRM. Ook dat seizoen dreigde te mislukken. Maar gelukkig kon hij zijn vaardigheden tonen tijdens de Grand Prix van Monaco. Hierdoor viel de aandacht van Enzo Ferrari op hem en kreeg hij een contract aangeboden bij het Scuderia Ferrari. Al snel kwam het succes en de leningen konden worden terugbetaald.
Toch lag het ongeluk op de loer. Lauda behaalde nog wel zijn eerste wereldtitel in 1975, nadat hij bij Ferrari de boel reorganiseerde. Het jaar erop in 1976 was Lauda hard op weg naar zijn tweede titel, toen hij op 1 augustus van dat jaar tijdens de Duitse Grand Prix op de oude Nürburgring in de linkerbocht voor Bergwerk materiaalpech kreeg en haaks rechts in de vangrails schoot.
Hij verloor in de crash zijn helm en dreigde levend te verbranden toen het wrak vlam vatte, maar hij werd gered door vier coureurs die vlak achter hem aan kwamen, de ernst van het ongeluk inzagen, onmiddellijk stopten en uit hun auto’s sprongen. Arturo Merzario dook als eerste in de vlammen en maakte Lauda’s veiligheidsriemen los, waarna hij hem samen met Harald Ertl, Brett Lunger en Guy Edwards uit de vuurzee sleurde. De ambulance arriveerde pas na acht minuten, die vervolgens door Hans Joachim Stuck via de kortste route naar het ziekenhuis werd geloodst.
Het ironische was dat Lauda niet eens wilde starten omdat hij het circuit te gevaarlijk vond.
Lauda’s racecarrière leek voorbij, maar tot ieders verbazing zat hij zes weken later tijdens de GP van Italië alweer achter het stuur van de Ferrari. Met meters verband om zijn hoofd en mentaal nog vol schrik en angst reed hij naar een P4. In Fuji werd de angst hem teveel…Lauda kon bovendien zijn verbrande oogleden niet knipperen en dat maakte voor hem de regenrace een hachelijk avontuur. Te hachelijk na voor de hellepoorten te zijn weggesleept.
Na 1977, waarin Lauda zijn tweede wereldtitel veroverde, nam hij ontslag bij Ferrari en tekende hij bij Brabham. In 1979 besloot hij tijdens de trainingen voor de Grote Prijs van Canada dat het welletjes was en vertrok om zijn eigen luchtvaartmaatschappij ‘Lauda Air‘ te beginnen. Ook daar was er tragedie. Zijn luchtvaartmaatschappij kwam 1991 in het nieuws door een crash. De Boeing 767-300ER bleek een softwarefout te bevatten, dat niet door de piloot kon worden verholpen.
Maar al in 1982 werd hij terug naar de Formule 1 gelokt door McLarens Ron Dennis, waar hij in 1984 zijn derde wereldkampioenschap won. Aan het einde van 1985 verliet Lauda de Formule 1 voorgoed. Niki Lauda won in zijn laatste jaar als coureur de laatste Grote Prijs Formule 1 van Nederland die verreden werd op het circuit van Zandvoort.
Niki Lauda bleef betrokken in de Formule 1. In 1992 als adviseur bij Ferrari. In 2001 en 2002 als adviseur bij Jaguar, waar hij eind 2002 werd hij ontslagen door moederbedrijf Ford. Ondertussen werd er opnieuw een luchtvaartmaatschappij opgericht met de naam ‘Niki’. Deze luchtvaartmaatschappij werd later overgenomen door Air Berlin.
In 2005 gaf men in Oostenrijk postzegel uit met zijn beeltenis. Een geste dat opa Lauda nooit ten deel viel.
Vanaf september 2012 werd Lauda adviseur en non-executive chairman van Mercedes AMG Petronas F1 Team. Zijn eerste wapenfeit werd het aantrekken van Lewis Hamilton als vervanger van Michael Schumacher.
Lauda heeft in totaal zes kinderen. Drie bij zijn eerste vrouw Marlene, een buitenechtelijke zoon Lucas. Met Brigit, een voormalig stewardess met wie Lauda in 2008 trouwde, kreeg de kampioen van weleer in 2009 een tweeling [jongen en meisje].
Zijn weigering om plastische chirurgie te ondergaan, tekent het dikwijls als emotieloos omschreven karakter van de Oostenrijker. Ik was al lelijk en werd De Rat genoemd. Toch trouwde ik een mooie vrouw als Marlene. Dus waarom vertrouwen op uiterlijk? Verder heb ik er destijds ervoor gekozen om coureur te worden. Dat betekent dat je accepteert dat je gewond kunt raken. Niet dat coureur dat opzoekt, maar het risico is aanwezig. Dus accepeer ik de gevolgen van mijn crash op de Ring. Simpel.
, aldus Lauda in zijn biografie die uw scribent meermaals heeft gelezen.
