Rubens Gonçalves Barrichello is op 23 mei 1972 geboren in de Braziliaanse stad São Paulo. Op negenjarige leeftijd won hij zijn eerste Braziliaanse karttitel, gevolgd door nog vier titels in de komende zeven jaar. In 1989 stapte hij over naar het Braziliaans Formule Ford 1600-kampioenschap, waar hij vierde werd. Een jaar later waagde hij de oversteek naar Engeland, zoals elke Zuid-Amerikaan, zijn grote idool Ayrton Senna achterna. In 1990 werd hij meteen Formule Opel Lotus-kampioen en elfde in het Formule Vauxhall Lotus-kampioenschap.
Zijn overstap naar het Formule 3-kampioenschap bleek zeer succesvol van in het begin, de jonge Barrichello won vier races en mocht zich op het einde van het seizoen de beste noemen. In de Formule 1 kreeg men hem stilaan in de gaten en in 1992 werd hij derde in het Formule 3000-kampioenschap, achter Luca Badoer en Andrea Montermini, twee coureurs die hij later in de Formule 1 ook nog zal tegenkomen. Dat was voldoende om Eddie Jordan te overtuigen de jonge Braziliaan in dienst te nemen voor het seizoen 1993.
Debuut bij Jordan.
Zijn eerste twee races slaagde hij erin om zich als veertiende te kwalificeren, maar tweemaal moest hij opgeven door een haperende versnellingsbak. In de verregende race van Europa in Donington Park liet hij zich even heel mooi zien door een tijd als derde rond te rijden, maar uiteindelijk zakte hij weg en finishte als tiende.
De overige dertien races verlopen niet slecht, maar ook niet fantastisch goed. Hij valt zesmaal uit, waarvan driemaal met mechanische problemen. Zijn eerste (twee) puntjes volgen met een vijfde plaats in Japan. Barrichello wordt dankzij die twee punten zeventiende in de eindstand.
Het seizoen 1994 begint goed, met een vierde plaats voor eigen publiek en een hele sterke derde plaats in de Grand Prix van Pacific, zijn eerste podium ooit. Helaas, aan dat succes komt geen vervolg. Tijdens de vrije trainingen op vrijdag van de Grand Prix van San Marino wordt de intussen 22-jarige Braziliaan over de curbstones gelanceerd, en landt hij bovenop de bandenstapels aan een snelheid van 214 kilometer / uur. Barrichello wordt afgevoerd naar het ziekenhuis maar loopt de volgende dag alweer rond met een plaatser om zijn pols en een gebroken neus.
Hij komt niet meer aan de start van de race, maar zegt later in de pers: Toen ik mijn ogen openden zag ik Ayrton zijn gezicht als eerst. Hij weende, hij was bezorgt om mij … dat trof me diep. Ik was slechts een schooljongen vergeleken met hem, maar toen ik samen met hem op de startgrid stond voelde ik me de koning te rijk. Nu was hij een vriend geworden. Ik weet niet hoelang ik gehuild heb in die week die volgde.
In de volgende dertien races kan Barrichello zes keer de finishvlag zien, met als beste resultaat een vierde plaats in Engeland, Italië, Portugal en Australië. Tweemaal raakte hij betrokken bij een crash: de startcrash in Hockenheim waar er twee crashes tegelijk plaatsvonden en er twaalf wagens uitgeschakeld waren. Een race later in Hongarije komt hij in botsing met zijn teamgenoot Eddie Irvine en Ukyo Katayama. Maar het beste moment van het seizoen vind plaats in Spa-Francorchamps. In een verregende kwalificatiesessie weet hij de polepositie te bemachtigen, zijn eerste en destijds tevens de jongste polesitter ooit. Barrichello werd uiteindelijk zesde in de eindstand met negentien punten.
1995 moest verandering brengen met de Peugeot-motor. Maar in de eerste vijf races slaagde hij er niet in om één puntje te pakken. Sterker nog, hij kon zelfs maar één keer finishen (zevende in Spanje). Voorts zat er wel een gaskabel mis, blokkeerde de versnellingsbak of de transmissie, ofwel was het de oliedruk die wegviel. Maar in Canada ging het plots veel beter en slaagde hij erin om tweede te finishen, gevolgd door een zesde plaats in Frankrijk. Maar op een vierde en een zesde plaats viel er voor de rest van het seizoen niet veel meer te rapen. In de resterende tien races viel hij uit door de motor, de koppeling, een elektrische storing en in de laatste twee races spinde hij van de baan. Hij eindigde zijn seizoen op een elfde plaats met evenveel punten.
In 1996 bleef hij nog steeds bij Jordan. Hij kreeg als nieuwe teamgenoot Martin Brundle, die er meteen in Australië spektaculair naast vloog. Een herstart was het gevolg, maar Barrichello viel uit met een kapotte motor. In de regen van Brazilië spinde hij van de baan toen hij mooi vierde reed. De drie volgende races brachten meer geluk, Barrichello finishte vierde en tweemaal vijfde. Op een vierde plaats (Engeland), een vijfde (Italië) en een zesde plaats (Duitsland en Hongarije) na was er voor Barrichello niet veel meer te beleven dat seizoen. De techniek liet hem dikwijls in de steek, of het lukte gewoon niet om in de punten te eindigen. Hij sloot zijn seizoen af met een achtste plaats en veertien punten.
Stewart in plaats van Jordan
In 1997 trok hij naar het nieuwe Stewart-Ford, het kersverse team van ex-wereldkampioen Jackie Stewart. Maar een wagen die pas ontwikkeld is, is nog helemaal niet op top. Van de zeventien races rijdt Barrichello er welgeteld drie uit: heel mooi tweede in Monaco, dertiende in Italië en veertiende in Oostenrijk. Vooral de motor is de boosdoener, die begeeft het maar liefst zeven keer. Het is een seizoen om snel te vergeten, Barrichello wordt dertiende met zes punten.
1998 moet beterschap brengen, maar het tegendeel is waar. Hij finisht weliswaar meer races, zes in plaats van drie, maar met amper tweemaal een vijfde plaats kan hij maar vier punten bemachtigen. Dit seizoen is het voornamelijk de versnellingsbak die meer dan eens de geest geeft. Barrichello wordt twaalfde met vier punten.
1999 begint veel beter, met een vierde startplaats in Australië, de race zelf finisht hij als vijfde na een stop’n’go-penalty. Zijn honderste race mag hij vieren voor eigen publiek, en hij rijdt zelfs lang op koppositie. Maar als hij op een derde plaats rijdt begeeft zijn motor het. In San Marino lukt het hem echter wel om op het podium te geraken. De volgende drie races lukt het niet meer, Barrichello wordt zelfs gekwalificeerd in Spanje door een technisch mankement. Maar in Frankrijk gaat het fantastisch. In een kwalificatie die gedomineerd wordt door regen rijdt hij als eerste buiten, op een moment dat het niet te hard regent. Alle andere coureurs verwachtten droger weer, maar dat komt er niet.
Integendeel, het begint harder te regenen. Met als resultaat dat Barrichello zijn tweede polepositie te pakken heeft, voor Jean Alesi en Olivier Panis. In de race zelf kan hij lang meedoen met de top, maar wordt uiteindelijk nog knap derde. De rest van het seizoen verloopt redelijk goed, met een vierde plaats in Italië en tweemaal een vijfde plaats (Hongarije en Maleisië). In Europa wordt hij nog derde achter zijn teamgenoot Herbert en Jarno Trulli. Barrichello wordt zevende met 21 punten.
Gloriejaren bij Ferrari
In 2000 komt er een compleet nieuwe start. Barrichello heeft Stewart ingeruild voor Ferrari en komt aan de zijde te rijden van Michaël Schumacher. Zijn eerste race kan hij als tweede eindigen, voor eigen publiek komt zijn hydraulische pomp vast te zitten, in San Marino wordt hij vierde. In Engeland kan hij de polepositie bemachtigen maar in de race zelf is het weer de hydraulica die hem in de steek laat. Nadien zet Barrichello nog een mooie reeks neer: vierde in Europa en Hongarije, derde in Spanje, Frankrijk en Oostenrijk en tweede in Monaco en Canada. Barrichello’s hoogtepunt dit seizoen komt er in Duitsland. In een verregende race blijft hij de McLaren’s van Häkkinen en Coulthard voor en wint zijn eerste race. Een geëmotioneerde Barrichello komt in tranen het podium op en draagt zijn overwinning op aan zijn grote held, Ayrton Senna. In de laatste vijf races finisht hij nog driemaal: tweede in USA, derde in Maleisië en vierde in Japan. Hij wordt vierde in het klassement met 62 punten.
2001 gaat iets beter. Hoewel hij niet kan winnen komt hij tien keer op het podium te staan, waarvan vijfmaal een tweede plaats. In de overige zeven races valt hij driemaal uit (Brazilië, Spanje en Canada), wordt hij éénmaal 15de (USA) en finisht hij driemaal als vijfde. In het eindklassement wordt hij derde met 56 punten.
2002 begint slecht. Hij kan wel de polepositie bemachtingen in Australië, maar nog voor de eerste bocht rijdt Ralf Schumacher achter hem in en spint Barrichello van de baan. Achter hen ontstaat er een ware chaos waar nog zes coureurs uitvallen. In Maleisië begeeft de motor het en in Brazilië haperen de hydraulische onderdelen in de motor. In San Marino finisht hij mooi als tweede, maar in Spanje valt hij al stil nog voor de opwarmronde. Vervolgens komt Oostenrijk. Barrichello behaalt de polepositie en rijdt bijna een hele race op kop … tot de laatste bocht. Het team verplicht hem om plaats te maken voor Michaël Schumacher, Barrichello gaat overduidelijk op zijn rem staan en in de laatste meters wordt hij nog voorbij gegaan door zijn teamgenoot.
Bij Ferrari denkt men goed gedaan te hebben, maar de internationale autosport is er niet mee opgezet. Onder luid boe-geroep en gefluit van het publiek komen beide Ferrari-coureurs op het podium, Schumacher zet beschaamd Barrichello op de eerste plaats maar dat helpt niks. Barrichello mocht dan wel winnen in Europa, waar hij een wagen voorsprong heeft op zijn teamgenoot. Eenzelfde scenario vind plaats in Hongarije en Italië. In USA gaat het zelfs zo ver dat er 0.011 seconden tussen Barrichello en Schumacher is. Op vragen van de Amerikaanse pers als “Gaat autosport niet om het racen ?”
houden beide coureurs de lippen stijf p elkaar. Barrichello finisht tweede in het kampioenschap, achter zijn teamgenoot.
Het seizoen 2003 verloopt minder goed. Barrichello finisht wel enkele malen op het podium, wint zelfs twee races, maar hij verliest kostbare punten door een spin als hij tweede ligt in Australië, een botsing met Ralf Schumacher en Kimi Räikkönen in Duitsland, een rechterachterwielophanging die het begeeft in Hongarije en een botsing met Montoya in USA. Voor eigen publiek rijdt hij zelfs eerste wanneer hij plots vertraagd en zijn wagen aan de kant zet. Ferrari was de brandstofmeter uit het oog verloren en de Braziliaan komt halverwege het circuit zonder benzine te staan. Hij eindigt het seizoen als vierde met 65 punten.
2004 verloopt opnieuw stukken beter. Hij rijdt 17 van de 18 races uit, enkel in Japan botst hij met Coulthard waardoor beide heren moeten opgeven. In de 17 andere races haalt hij 14 maal het podium, daarvan zijn twee zeges en zeven keer een tweede plaats. Barrichello wordt tweede in de einstand met 114 punten.
Barrichello begint het nieuwe seizoen met zijn tweehonderste Grand Prix en een tweede plaats. Maar het seizoen verloopt minder geweldig. Hij moet maar tweemaal opgeven door elektronische problemen, maar in tegenstelling tot 2004 haalt hij maar viermaal het podium en wint hij geen enkele race. Barrichello finisht regelmatig buiten de punten, zijn beste kwalificatie is amper een vijfde plaats. Op het einde van het seizoen beslist hij dan om Ferrari in te ruilen voor B.A.R.-Honda, en finisht hij het seizoen met 38 punten op een schamele achtste plaats.
Nieuwe start
Een nieuwe werkgever, een nieuwe start. Barrichello heeft zijn rode voor een witte wagen ingeruild en start in Bahrein in een Honda. Het wordt vooral een overgangsjaar, zijn beste resultaat is een vierde plaats in Monaco en Hongarije. Voorts rijdt hij gemiddeld rond op een zesde àzevende plaats. Met dertig punten eindigd hij zevende in het kampioenschap.
In 2007 wordt hij de meest ervaren man van de startgrid. Michaël Schumacher heeft er intussen de brui aan gegeven en Barrichello verdringt zijn voormalige teamgenoot van de twee plaats in de statistieken. Dat is ook het enige noemenswaardige van zijn hele seizoen. De Braziliaan slaagt er zelfs niet in één schamel puntje te scoren. Tweemaal negende, verder geraakt hij niet. Toch krijgt Barrichello een contractverlenging van werkgever Honda, ondanks de geruchten dat hij vervangen zou worden.
Rijdt hij nog zes races heeft hij het eeuwige records van 258 races (Riccardo Patrese) verbroken. Dat zou, zonder ongelukken, gebeuren in Monaco. Een betere plaats om dat te vieren is er niet.
[b]Debuut in de Formule 1 :[/b] 14 maart 1993, Grand Prix van Zuid-Afrika, Jordan-Hart
[b]Eerste maal punten :[/b] 24 oktober 1993, Grand Prix van Japan, Jordan-Hart
[b]Eerste maal podium :[/b] 17 april 1994, Grand Prix van Pacific, Jordan-Hart
[b]Eerste maal snelste ronde :[/b] 12 maart 2000, Grand Prix van Australië, Ferrari
[b]Eerste maal eerste startrij :[/b] 28 augustus 1994, Grand Prix van België, Jordan-Hart
[b]Eerste maal polepositie :[/b] 28 augustus 1994, Grand Prix van België, Jordan-Hart
[b]Eerste overwinning :[/b] 30 juli 2000, Grand Prix van Duitsland, Ferrari
[b]Teams :[/b] Jordan (1993-1996), Stewart (1997-1999), Ferrari (2000-2005), Honda (2006-2008)
[b]Leefijd bij debuut :[/b] 20 jaar, 9 maanden, 19 dagen
[b]Aantal Grand Prix’ :[/b] 253
[b]Aantal seizoenen in de Formule 1 :[/b] 15
[b]Aantal punten :[/b] 519
[b]Aantal podiums :[/b] 61
[b]Aantal eerste startrijen :[/b] 30
[b]Aantal poleposities :[/b] 13
[b]Aantal overwinningen :[/b] 9
[b]Aantal snelste ronden :[/b] 15
[b]Aantal ronden verreden :[/b] 12607
[b]Aantal kilometers verreden :[/b] 60183.634
[b]Aantal races op koppositie :[/b] 44
[b]Aantal ronden op koppositie :[/b] 722
[b]Aantal kilometers op koppositie :[/b] 3487.173
[b][u]Overwinningen[/b][/u] [b][u]Poleposities[/b][/u]
2000 : Duitsland 1994 : België
2002 : Europa, Hongarije, Italië, USA 1999 : Frankrijk
2003 : Engeland, Japan 2000 : Engeland
2004 : Italië, China 2002 : Australië, Oostenrijk, Hongarije
2003 : Brazilië, Engeland, Japan
2004 : USA, Italië, China, Brazilië
[u]Kampioenschappen[/u]
1993 : 2 punten, zeventiende Sasol Jordan
1994 : 19 punten, zesde Sasol Jordan
1995 : 11 punten, elfde Total Jordan Peugeot
1996 : 14 punten, achtste Benson&Hedges Total Jordan Peugeot
1997 : 6 punten, dertiende HSBC Stewart Ford
1998 : 4 punten, twaalfde HSBC Stewart Ford
1999 : 21 punten, zevende HSBC Stewart Ford
2000 : 62 punten, vierde Scuderia Marlboro Ferrari
2001 : 56 punten, derde Scuderia Marlboro Ferrari
2002 : 77 punten, tweede Scuderia Marlboro Ferrari
2003 : 65 punten, vierde Scuderia Marlboro Ferrari
2004 : 114 punten, tweede Scuderia Marlboro Ferrari
2005 : 38 punten, achtste Scuderia Marlboro Ferrari
2006 : 30 punten, zevende Lucky Strike Honda
2007 : geen punten, twintigste Honda Racing F1 Team
[url=http://www.barrichello.com.br]Officiële site van Rubens Barrichello[/url]