Soms zorgt de Formule 1 wel eens voor spanningen bij ons thuis. Zondagmiddag, lekker zonnetje. Ideaal om iets leuks met de kinderen te gaan doen. Niets van dat alles, want Pa wil de F1 zien. Je kan je de reacties dan wel voorstellen. Vandaag had ik die problemen niet. Ze moest werken, kids uit logeren. Ik had het rijk alleen. Biertje erbij, lekker languit op de bank en ongestoord wachten op de rode lichten die één voor één aangaan. De spanning bouwt zich rustig op. Niet wetende wat een deceptie het zou gaan worden…

Het circuit in Valencia is namelijk helemaal niks. Het ziet er niet uit, het Spaanse publiek loopt er niet warm voor én het is niet geschikt om echt op te racen. Iets wat op zich wel handig is voor een F1-circuit. Toen Bernie een paar jaar terug besloot er een stratencircuit bij te willen, was ik in eerste instantie best blij verrast. Ik dacht terug aan de jaren in Detroit. Vond ik altijd een heerlijk stratencircuit, die leuke races opleverde. Maar ik had in mijn naïviteit geen rekening gehouden met deze draak. De baan heeft geen ziel, geen karakter. Niets. En dan krijg je dus ook niets te zien.

Behalve dan een prachtige winnaar. Rubens Barrichello. Ik ben niet altijd even positief over hem geweest. Simpelweg omdat hij een zeurpiet is die vol frustraties zit. Volgens de vriendelijke Braziliaan zou Ferrari een geniale carrière in de weg hebben gestaan, door ene Michael Schumacher voor te trekken. Allemaal onzin. Barrichello is namelijk niet de uitmuntende autocoureur die ooit een geniale carrière had kunnen hebben. Barrichello is ’slechts’ een leuke F1-coureur die dankzij Ferrari een prachtige staat van dienst heeft kunnen behalen.

Maar hoe het ook zij met zijn frustraties, vandaag was het de dag van Rubinho. Iets zwaarder van start dus net geen pole. Maar wel de betere tactiek. En die betere tactiek, dankjewel Ross Brawn, hielp de Braziliaan vandaag langs de beide McLaren’s. Ook zonder Hamilton’s pitprobleempje was het Barrichello vermoedelijk wel gelukt om te winnen. Vandaag reed hij ijzersterk, waarvoor niets dan lof. Het gesnik over de board-radio richting zijn team was aandoenlijk als vanouds. In ieder geval weer eens een winnaar voor wie een zege meer is dan alleen maar 10 punten voor het WK.

Meer valt er eigenlijk niet te vertellen over deze race. Niemand haalde iemand anders in. Niemand ondernam ook zelfs maar een poging. Inhalen kan gewoon niet, dus waarom zou je het proberen? Het gestuntel van Luca Badoer zorgde soms voor een glimlach. Zijn capriolen in de pitstraat kan je niet verzinnen. Comedy capers in optima forma. Op de één of andere manier moest ik vandaag een paar keer terug denken aan voormalig Formule 1-clown Gaston Mazzacane. Iemand aan wie ik werkelijk al in geen jaren meer had gedacht…

Terug naar de serieuze rijders. Zowel Brawn, RedBull, Toyota, Ferrari als McLaren wisselen diepe dalen dit jaar af met hoge pieken. Zie Mark Webber. Twee races geleden nog een ijzersterke winnaar in Duitsland, vandaag zonder grote problemen kansloos naar plek negen. Opvallend zijn daarom toch de prestaties van Nico Rosberg. De Finse Duitser in dienst van het Britse Williams, is zo constant als een Zwitsers uurwerk. Hij wisselt vierde, vijfde en zesde plaatsen tweewekelijks met elkaar af. Rosberg is eigenlijk de enige stabiele factor in een nogal woelig F1 jaar.

Uiteindelijk valt zo’n middagje F1 kijken dan behoorlijk tegen. Geen spektakel. Eigenlijk helemaal geen hoogtepunten. Maar goed, dat was dan nog niet het ergste. Het ergste was dat ik Olav Mol iets hoorde mompelen over een vijfjarige overeenkomst van de organisatie van Valencia met Bernie Ecclestone. Tot 2014 staat deze draak dus nog op de F1-kalender! Volgend jaar dus weer een race op dit circuit. Al heb je kans dat ik dan iets leuks ga doen met de kinderen.

Op naar Spa!