Lieve jongens winnen niet. Dat is echt zo. Het is niet genoeg om snel, betrouwbaar en goed te zijn. Iedereen en zijn hond is snel, betrouwbaar en goed. Je moet een klootzak zijn. Liefst een egoïstische en nietsontziende klootzak. Dat zijn de jongens die later in de boeken komen. De jongens die we over twintig jaar nog kennen. Een jongen zoals Seb.

Mark had helemaal gelijk. Zo hoort het ook niet. Seb had na moeten denken. Want deze man, deze Mark, is de man die in de tweede helft van het seizoen juist voor Seb aan de kant zal moeten. Deze man, deze Mark, is nou juist de man die straks geen teamorder mág negeren omdat Seb’s vierde anders in gevaar kan komen. Dan hoor je het goede voorbeeld te geven, maar dat deed Seb niet. Stiekem hoop ik dat Mark het straks ook niet doet. Dat hij de stekker van de radio eruit trekt als de call komt en hij een dikke vette Australische middelvinger uit de cockpit laat bengelen in de richting van een fulminerende Seb. Zou ik mooi vinden. Echt heel mooi.

Nico is heel anders dan Seb. Nico is veel vriendelijker, aardiger, gehoorzamer. Nico was sneller dan Lewis.

vriendelijker, aardiger, gehoorzamer. Nico was sneller dan Lewis. Een klap sneller zelfs. Lewis keek eens op zijn benzinemeter, trok een angstig mondje en hield in. Daarom wilde Nico erlangs. Mocht niet van Ross. Hij zei het niet één keer, niet twee keer, maar wel drie keer. Niet doen Nico, niet doen. En Nico deed het niet. Want Nico is een lieve jongen. Nico wint ook nooit wat.

Fernando wint ook even niet. Niet dat hij geen klootzak is, want dat is hij wel. Maar Fernando was een beetje dom vandaag. Zijn voorvleugel stond er na een kleine liefkozing met de achterkant van Seb’s Bulletje nog beroerder voor dan de economie op Cyprus, maar Fernando reed vonkenspattend door. Muchos estúpido. Want het enige dat het hem opleverde was een forse neusduik in het gravel en een middagje vrij.

Verder deden de gebeurtenissen in Maleisië vandaag vooral erg vertrouwd aan. Ga maar na: twee Red

vandaag vooral erg vertrouwd aan. Ga maar na: twee Red Bull’s ruziënd op kop, McLaren dat met behulp van een pitstop de race van hun kopman verneukt, Maldonado in de grindbak part one, Maldonado in de grindbak part two, Hamilton die stopt bij McLaren, en een Nederlander, heel traditiegetrouw, ergens bungelend achteraan onder begeleiding van een arsenaal aan wapperende, blauwe vlaggen. Business as usual.

Seb heeft trouwens es tut mir leid tegen Mark gezegd. Het spijt hem. Dat geloof ik ook wel hoor, dat het hem spijt. Misschien heeft hij zelfs beloofd dat hij het nooit meer zal doen. En dat geloof ik ook. Maar hij zal het wél weer doen. De volgende keer, als hij zijn helm weer op heeft, en een achtervleugel voor zich ziet, dan verdrijven zijn ambities alle beloftes alsof ze nooit zijn gedaan. Dan zijn er nooit excuses geweest. Dan is Seb weer de egoïstische en nietsontziende klootzak. En natuurlijk gaat hij ook weer winnen. Want alleen lieve jongens winnen n