.jpg)
Na een prachtig wereldkampioenschap kwam de zestienjarige Rico Haarbosch uit Velserbroek als winnaar uit de bus. Een kampioenschap dat hij aanvankelijk domineerde, leek hij op de vierde dag helemaal kwijt te spelen, maar dat was buiten zijn vastberadenheid gerekend.
Op de dag van de finale ging de jonge snelheidsduivel er nog één keer vol voor en pakte hij de titel, niet enkel in de algemene klasse, maar ook bij de junioren. Rico begon zijn kartingcarrière als elfjarige en heeft nu al honderden prijzen op zijn slaapkamer staan.
Ik zat even met Rico samen voor een kort gesprek over zijn wereldkampioenschap:
GP: Rico, allereerst onze felicitaties vanuit de redactie voor het winnen van deze titel. Hoe voelt het om niet alleen de jongste, maar ook de eerste Nederlandse wereldkampioen indoor karting te zijn? Dringt het al wat door tot jezelf?
RH: Ja, acht super gaaf om de jongste wereldkampioen ooit te zijn! Dat ik ook de eerste Nederlander ben maakt het allemaal nog extra speciaal. Vlak na het kampioenschap besefte ik het allemaal nog niet zo goed, maar nu begin ik stilaan te beseffen wat ik heb gedaan, en ben daar ook trots op.
GP: Het moet maar lukken, wereldkampioen worden op je zestiende verjaardag. Beschrijf eens hoe dat voelt.
RH: Op mijn eigen verjaardag wereldkampioen kunnen worden en het dan uiteindelijk ook doen is echt super gaaf. Dit is het mooiste verjaardagscadeau dat ik ooit heb gekregen en dit zal ik dan ook niet snel vergeten.
GP: Had je voor het kampioenschap startte verwacht dat je deze titel zou kunnen verwezenlijken?
RH: Ik had hoge verwachtingen wat betreft het juniorenklassement. Dat winnen was mijn hoofddoel en dat is ook gelukt. Voor de algemene klasse had ik niet gedacht dat ik het zou kunnen klaarspelen, maar kijk, hier staan we dan. Het voelt fantastisch!
GP: Na een goede start stond je nagenoeg continu aan de leiding, tot het op de vierde dag even helemaal misliep en je de leiding kwijtspeelde. Hoe kon je mentaal zo snel de knop omdraaien en de laatste dag weer een knalprestatie neerzetten?
RH: Na die vierde dag was ik inderdaad een beetje onzeker, maar zoals ik zei focuste ik vooral op die juniorentitel, en die lag ook na die dag nog steeds voor het grijpen. Ik probeerde niet te veel te denken aan die titel in de algemene klasse. Ik heb die avond een goed gesprek gevoerd met mijn ouders en de ochtend nadien ging ik gewoon weer knallen op de baan.
GP: Over je ouders gesproken, hoe belangrijk waren zij voor jou in het behalen van deze titel? Na de finale was het immers heel duidelijk dat jullie een heel hechte band hebben met de emoties die vrij vloeiden.
RH: Niets is zo belangrijk als de steun die mijn ouders me geven. Vooral mijn vader wijkt nooit van mijn zijde op de kartbaan en geeft me alle steun die ik nodig heb. Mijn moeder kan er helaas niet altijd bij zijn, maar ze is voor mij net zo belangrijk als mijn vader. Ze staan altijd voor me klaar en dat is super.
GP: Nu je deze titel op zak hebt, wat wil je bereiken in de toekomst? Wil je Max Verstappen achterna?
RH: Dat zou echt super gaaf zijn! Max is mijn idool en net zoals hem haal ik het maximum uit mijn inhaalpogingen. Natuurlijk ben ik zo ver nog niet, maar de Formule 1 halen is wel mijn droom. Hopelijk krijg ik van iemand de kans om die droom waar te maken.