Vergeet Alonso. Vergeet Vettel. Vergeet Hamilton, Button, Schumacher of Webber. Vergeet ze allemaal. Het is zo als het is. Adrian Newey is de allergrootste superster van de Formule 1. Graag had ik gezien dat hij het op had genomen tegen zijn historisch gezien grootste evenknie: Colin Chapman, vermoedelijk de enige man die dezelfde technische grootheid aan de dag heeft gelegd als Newey. Maar Chapman stierf dertig jaar terug en alle andere ontwerpers en techneuten zouden diep, dieper, diepst moeten buigen voor de bescheiden Britse grootmeester.
Sebastian Vettel krijgt de meeste credits. Krijgt de spotlights. De lof. Zeker als hij over een paar weken als jongste drievoudig wereldkampioen ooit door het leven mag gaan. Ook Christian Horner zal worden bewierookt, als teambaas. Zijn leiderschap, zijn coaching, zijn managementskills waren van grote waarde. Maar toch, de waarheid is dat Adrian Newey het meesterbrein is. Het meesterbrein dat de drie titels op rij aan elkaar heeft gevlochten. Zonder hem was er helemaal geen jongste drievoudig wereldkampioen ooit geweest. Zonder hem was er ook helemaal geen Red Bull trilogie.
Voor de start merkte David Coulthard bij zijn gridwalk al op, dat de kale Brit zijn tijd nuttig gebruikte om eens even langs de andere wagens te wandelen. Kijkend, speurend, spionerend bijna, naar waar zij, de concurrenten, hem wellicht ergens op een idee zouden kunnen brengen. Niet dat het nodig lijkt. Want Red Bull heeft na een warrige eerste seizoenshelft de touwtjes met een Aziatische hattrick stevig in handen genomen. De Oostenrijkse energiedranken-fabrikant lijkt zoveel energiedrank te hebben gedronken dat het niet meer te stoppen is in de jacht op titel nummer zoveel in slechts een paar jaar tijd.
Al moet gezegd: rijders maken nog altijd het verschil. Want ook Mark Webber rijdt in een door Newey bedachte wonderwagen. En hij was het die op zaterdag een lange neus kon trekken naar kopman Vettel, die zich zijn zoveelste pole mopperend af liet pakken door de Australier. Maar zoals bekend, is Vettel de betere starter van de twee en greep hij de macht in de race al voor bocht nummer één. Vettel heeft stappen gemaakt. Hij bleef een half jaar lang rustig zijn punten pakken toen hij niet kon winnen, en plukt daarvan nu de vruchten. Rustig vertrouwend op meesterbrein Newey, werd ook de RB8 uiteindelijk de wrede heerser van de grid, en met een puntgave Messiaanse hattrick aan zeges gaat Vettel nu in volle vlucht af op de ultieme hattrick: drie titels op rij.
Het gebrek aan spanning vooraan werd door de Koreaanse regie keurig onderbroken door een aantal leuke middenveld gevechten. Nico Hulkenberg kwam daarin bovendrijven op plek zes. En dat niet alleen, de jonge Duitser had een formidabele actie waarmee hij de duelerende Hamilton en Grosjean in één prachtige actie beiden te kakken zette. Soms vraag je je af waarom Sergio Perez zich wél en Der Nico zich níet in de schijnwerpers van de topteams lijkt te kunnen rijden. Net als teamgenoot Paul di Resta is hij namelijk bezig aan een uitstekend seizoen. Misschien wel een beter, en zeker een stabieler, seizoen dan de Mexicaan die volgend jaar naar McLaren mag.
Met McLaren is meteen het team genoemd dat het spoor volledig bijster lijkt. Tot voor kort aangemerkt als dé snelste bolide van het veld, tegenwoordig veelvuldig geplaagd door allerhande gebreken en defecten, en niet meer in staat om aan te klampen bij Red Bull en Ferrari. Het lijkt een seizoen te worden waarin McLaren duidelijk niet uit de wagen heeft gehaald wat er ooit in leek te zitten. Met een niet helemaal frisse wagen ploeterde Hamilton een racelang rond in de middenmoot en kruiste hij onsuccesvol de degens met jongens als Vergne en Ricciardo. Boys die hij normaal gesproken alleen tegenkomt als hij ze vloeiend op een ronde zet. Zijn overstap naar Mercedes zal wellicht als een bevrijding komen.
Al moet gezegd worden dat het ambitieuze Mercedes er helemaal een potje van maakt. Voor het derde jaar op rij gaan ze steeds verder naar achteren op de grid. Op zich zou je dat ook een hattrick kunnen noemen, maar niet op een manier zoals ze dat in Duitsland vermoedelijk voor ogen hadden. Rosberg werd geelimineerd door een overenthousiaste Kamui Kobayashi die in de eerste ronde als een beschonken flipperkastballetje van Rosberg naar Button stuiterde en beiden daarmee in één doldrieste actie uit de race nam. Maar wat Michael Schumacher in zijn laatste Koreaanse optreden ooit aan de dag legde was kort gezegd helemaal niks. Geen gang. Geen snelheid. Keine punkten für Der Michael. Zelfs ik gun hem een paar punten en een paar mooie races als finale van een illustere loopbaan, maar gevreesd moet worden dat een roem- en puntloos einde meer voor de hand ligt. Merc is zijn snelheid kwijt en gezien de veranderingen komende winter is het nog maar zeer de vraag of ze heel veel tijd en en geld neer gaan tellen om Schumacher een mooi afscheid te gunnen.
Zoals het er nu voor staat zit Lionell Vettel in een zetel onderweg zijn derde titel op rij. Ferrari is team nummer twee, maar kan, ondanks mannige woorden van Alonso voorafgaand aan de race, net niet echt aanklampen bij de Bulls. Ferrari zal een ‘Newey’ moeten doen. Ferrari smeekt zelfs om een ‘Newey’. Een man, een slimme man, een geniale man, een unieke man, een superster, die het aanwezige verschil tussen de RB8 en de F2012 om teniet kan doen. Zodat Alonso en Vettel in gelijk materiaal een eerlijke spurt kunnen maken naar een derde titel. Maar het ongemakkelijke gevoel bekruipt mij dat er van Adrian Newey toch echt maar één is.