Hallo allemaal,
Over Monaco hoor je wel eens zeggen dat het een loterij is. Wel, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik dit weekend het verkeerde lot heb getrokken. Voor mij was dit een race om zo snel mogelijk te vergeten. Hoewel, je leert natuurlijk altijd iets. Bovendien vielen voor ons ook positieve dingen te noteren. Zo is de vierde plaats van Giancarlo Fisichella ons beste resultaat van het seizoen. Het bewijst dat we erop vooruitgaan, dat ons harde werk vruchten afwerpt, en we de juiste richting zijn ingeslagen.
Onze voorbereiding op Monaco begon twee weken geleden, toen we vier dagen gingen testrijden op het circuit van Paul Ricard. Het leuke is dat je dat circuit kan aanpassen, en we reden er twee dagen lang op een lay-out die zo goed mogelijk probeerde Monaco na te bootsen. Daarna veranderden we het circuit zodat er veel lange rechte stukken waren. Perfect om Montreal, onze volgende race, te simuleren. Het was vier dagen hard werken, maar we trokken naar Monaco met de overtuiging dat we de auto sneller hadden gemaakt, en dat we sterker uit de hoek zouden komen dan in de vorige races.
Voor iemand als ik, die zijn eerste seizoen in Formule 1 rijdt, is Monaco een adembenemende ervaring. Ik reed er in 2005 al in een lager kampioenschap, de GP2, maar eigenlijk is er geen enkele manier om je echt voor te bereiden op een Formule 1-race in Monaco. Die vangrails lijken zo dicht, en je gaat zo verschroeiend hard. De foutmarge is echt miniem: het kleinste stuurfoutje smakt je tegen de vangrail.
Toen de oefenritten donderdag begonnen, voelde de auto meteen goed aan. Ik besliste het heel voorzichtig aan te pakken, geen fouten te maken en geleidelijk aan het ritme op te voeren. In het slot van de tweede oefensessie had ik nog een nieuw bandenstel over en ging ik nog eens het circuit op om een snelle tijd neer te zetten. Helaas werd ik gehinderd omdat er te veel auto’s op de piste waren, en belandde ik onderaan het klassement. Het verkeer is altijd een probleem in Monaco. Het circuit is immers zo smal en bochtig, dat je er bijna onmogelijk voorbij kunt steken. Het goede nieuws was dat de auto zeer goed aanvoelde, zoals mijn teamgenoot Giancarlo bewees met een uitstekende tijd. Ik maakte me dus helemaal geen zorgen.
Zaterdagochtend regende het tijdens de trainingen, maar er was ook goed nieuws: in de fabriek in Engeland waren ze druk bezig met een nieuwe voorvleugel voor de race. Dat stemde ons optimistisch, want we wisten dat de auto er beter van zou worden. Dat bleek meteen toen die vleugel op de auto zat: hij voelde stabieler aan en lag vaster op de baan. In de regen klokte ik af als zevende, een goed resultaat. Maar dan liep het fout in de kwalificaties. In het tweede deel werd ik in mijn laatste snelle ronde gehinderd door de tragere Red Bull van David Coulthard, die het vertikte om opzij te gaan.
Over de kwalificaties zijn er duidelijke afspraken. Als je in een opwarmronde zit, dan ga je opzij voor auto’s die bezig zijn aan een snelle ronde. Dat deed Coulthard dus niet, en het kostte me een plaats in de top tien. We waren behoorlijk boos. Nadien bleek dat hij via de boordradio van zijn team had gehoord dat ik mijn snelle rondje al achter de rug had en op weg was naar de pits, zodat hij niet opzij hoefde. Het neemt niet weg dat het incidentje mijn weekend verknalde. Ik moest als vijftiende starten, en dan ben je kansloos in Monaco. Ook Coulthard werd er niet beter van. Hij kreeg een sanctie van de wedstrijdleiding, die hem naar de dertiende startplaats verwees.
Als je in Monaco als vijftiende moet starten, dan kun je moeilijk optimistisch zijn. Misschien vraagt u zich af waarom ik niet meer plaatsen kon goedmaken in de race. Wel, in Monaco kan dat alleen als je auto véél sneller is dan de andere. Zelfs met een gewaagde pitstopstrategie kun je het verschil niet maken in Monaco.
Bovendien verloor ik een plaatsje in de eerste bocht, waar het altijd dringen is. En dan reed ik de hele tijd tot bij mijn eerste pitstop achter, jawel, …Coulthard. Ik was sneller maar het verschil was niet groot genoeg om hem voorbij te steken. Gelukkig maakte ik mijn pitstop later dan hem, en die paar rondjes die ik voluit kon rijden, met niemand voor me, volstonden om na mijn pitstop voor de Red Bull buiten te komen. Daarna was het alleen een kwestie van blijven rijden zonder fouten te maken, zo hard mogelijk, en hopen dat iemand voor me uitviel. Dat gebeurde helaas niet. In de laatste ronden begon mijn motor dan te verzwakken, en kort voor de finish moest ik de pits in. We zoeken nu uit wat precies het probleem was.
Samengevat was het dus een moeilijk weekend voor mij, in Monaco. Anderzijds kijk ik nooit achterom maar altijd vooruit. Uit iedere ervaring distilleer ik het positieve, en dit weekend zag ik veel hoopgevende dingen. Ik maakte geen fouten en de auto is er vooral serieus op vooruitgegaan. In de fabriek werken ze dag en nacht om de oorzaak van onze problemen te vinden, en daar beginnen we nu de vruchten van te rapen. Natuurlijk willen we dat bevestigd zien in de volgende race, in Canada. Opnieuw een circuit waar ik voor het eerst zal op rijden. En ja, daar kijk ik naar uit!
Tot later,
Heikki Kovalainen
