Nadat twee weken eerder het nieuwe Formule 1-seizoen in Australië met een knaller van een race op gang is geschoten, reizen de teams af naar Maleisië, al enkele jaren traditioneel de tweede race op de kalender. In 2003 lijkt er, afgaande op de openingswedstrijd, eindelijk nog eens wat weerwerk te zullen komen tegen de ongenaakbare Michael Schumacher, die in zijn Ferrari de concurrentie de voorbije drie seizoenen overvleugeld heeft. In Melbourne finisht de vijfvoudige wereldkampioen pas als vierde en voor het eerst sedert 1998 gaat de openingsrace niet naar de Scuderia. Het nieuwe kwalificatiesysteem, waarbij iedereen twee vliegende rondjes op respectievelijk vrijdag en zaterdag moet rijden, zorgt in ieder geval voor een onvoorspelbare startgrid, waardoor saaie en voorspelbare optochten zoals in 2002 voortaan iets minder tot de mogelijkheden lijken te behoren. In Maleisië beleeft de Formule 1 zo in ieder geval tijdens de kwalificaties een primeur, met de allereerste pole voor Fernando Alonso. De eenentwintigjarige coureur is daarmee de jongste polesitter ooit en ook de eerste Spanjaard die dit huzarenstukje presteert. Renault-teamgenoot Jarno Trulli maakt het feest compleet door de tweede tijd te rijden, meteen de eerste dubbele trainingszege voor Renault sedert de Franse Grote Prijs van 1983.

Bij de start zijn de beide Franse wagens ook het snelste weg, maar in de eerste bocht breekt al onmiddellijk chaos uit. Michael Schumacher tikt Trulli aan, die achterstevoren draait. Iets verderop is er ook hommeles, wanneer Antonio Pizzonia (Jaguar) Juan-Pablo Montoya (Williams) van achteren aanrijdt. De Colombiaan verliest hierbij zijn achtervleugel en kan pas na een lange pitstop zijn weg vervoegen. Maar ook Schumacher deelt in de brokken en wordt bovendien voor zijn aandeel in de botsing met Trulli met een drive-through bedacht. Vooraan leidt Alonso ondertussen voor David Coulthard (McLaren), doch voor de Schotse WK-leider is het verhaal na twee ronden echter alweer voorbij door een elektrisch defect. Zijn teamgenoot Kimi Räikkönen, als zevende gestart, ligt zo al meteen in tweede positie. En het wordt nog beter, wanneer Alonso, die duidelijk lichter gestart is, vijf ronden vroeger dan de Fin voor zijn eerste tankbeurt binnenkomt. Räikkönen profiteert ondertussen van zijn lichtere auto om een kloof te slaan, die hij bij zijn eigen pitstop weet te behouden. De Fin weet vervolgens zijn voorsprong verder uit te bouwen en rijdt onbedreigd naar de zege, de eerste uit zijn carrière. Hij slaat in Maleisië overigens een dubbelslag, want door zijn zege wordt hij tevens de nieuwe leider in de WK-stand. Rubens Barrichello (Ferrari) rijdt een solide race en wordt daarvoor beloond met de tweede plaats, Fernando Alonso wordt uiteindelijk derde en pakt zijn eerste podium uit zijn nog jonge carrière. De overige punten zijn voor Ralf Schumacher (Williams), Jarno Trulli, een opnieuw niet aan de verwachtingen beantwoordende Michael Schumacher, Jenson Button (BAR) en Nick Heidfeld (Sauber).

Maar de grote winnaar van het weekend is Kimi Räikkönen. McLaren heeft in het begin van het seizoen, met een doorontwikkelde wagen van 2002 nota bene, zijn zaakjes prima voor elkaar. Waar Räikkönen in het vorige seizoen in de Franse Grote Prijs, bij de titelviering van Michael Schumacher, de overwinning in de laatste ronden nog aan zijn neus zag voorbijgaan door een slipper op een oliespoor, is het nu in zijn derde volledige seizoen eindelijk prijs. Hoewel het zijn enige zege van het seizoen zal blijken te zijn, weet de Fin door zijn regelmaat de titelstrijd tot de laatste Grote Prijs te rekken, waarin hij uiteindelijk met twee puntjes verschil de duimen zal moeten leggen tegenover Michael Schumacher. Tien jaar en één wereldtitel later komt Räikkönen, na zijn overwinning in Melbourne, met het zelfvertrouwen in het zenit afgereisd naar Sepang. Viert hij het tienjarige jubileum van zijn eerste zege met een nieuwe overwinning?

.

By SDG