11 maart 1943

Op deze dag wordt in het Italiaanse Civenna Arturo Merzario geboren. De coureur is al vele jaren actief in andere autosportdisciplines (o.a. klimwedstrijden, rally’s, toer- en sportwagenraces) wanneer hij in 1972 met Ferrari mag debuteren in de Formule 1 in de Britse Grote Prijs op Brands Hatch. Merzario – die de bijnaam ‘Little Art’ draagt – wordt prompt zesde en scoort zo meteen zijn eerste WK-punt. In datzelfde jaar rijdt hij enkel nog de Duitse Grote Prijs op de Nürburgring. In 1973 rijdt hij opnieuw voor Ferrari, deze keer op regelmatiger basis. De Scuderia maakt dat jaar echter een diepe crisis door en geeft zelfs voor enkele races forfait om zijn wagens door te ontwikkelen. Merzario scoort twee vierde plaatsen in Brazilië en Zuid-Afrika als beste resultaat en wordt ook nog zevende in Frankrijk en Oostenrijk. Te weinig om Ferrari, dat met Lauda en Regazzoni voor 1974 een andere richting inslaat, tot een verlenging van zijn contract te bewegen. Hij komt uiteindelijk bij Frank Williams en zijn Iso-Marlboro team terecht, waar hij eerste piloot wordt. Hij rijdt tweemaal in de punten: zesde in Zuid-Afrika en vierde in Italië. Het zullen achteraf gezien zijn laatste puntenfinishes geweest zijn. In 1975 rijdt Merzario aanvankelijk nog steeds voor Williams, maar doordat diens team hoe langer hoe meer in geldnood geraakt, houdt de Italiaan het na de Belgische Grote Prijs voor gezien. Merzario zit een tijdje zonder stoeltje, tot hij in de laatste twee races van het seizoen in Italië en de VS kan instappen bij Fittipaldi. In 1976 rijdt hij de eerste helft van het seizoen met een March en vanaf de Duitse Grote Prijs herstelt hij verrassend de banden met Frank Williams, dat dat jaar een partnerschap opgericht heeft met Walter Wolf. In diezelfde Duitse Grote Prijs op de Nürburgring is Merzario één van de rijders die Niki Lauda van de vuurdood redden. Nadat Wolf en Williams aan het eind van het seizoen uit elkaar gaan, staat ‘Little Art’ opnieuw op straat en de Italiaan besluit deze keer het heft in eigen handen te nemen. Hij richt Team Merzario op, dat in 1977 met een privé-March aan de Formule 1 deelneemt. Vanaf 1978 zet de Italiaan een extra stap door voortaan met een eigen chassis aan de start te komen. Het ontwerp is echter, op een moment dat de eerste wingcars hun intrede doen, gedateerd en Merzario rijdt dan ook het hele jaar in de achterhoede rond, vechtend voor de laatste startplaatsen. In 1979 bouwt het team uiteindelijk zelf ook een wingcar, maar deze is doorgaans te langzaam om zelfs maar de start te halen. Enkel in Argentinië en in Long Beach haalt Merzario de startgrid, de rest van het seizoen kwalificeert hij zich niet. Een overname van het mislukte Formule 1-project van de Duitser Willi Kauhsen brengt al evenmin aarde aan de dijk en aan het eind van het seizoen houden Arturo Merzario en zijn team, ook al wegens financiële problemen, de Formule 1 voor bekeken. Het team blijft evenwel bestaan; het zet vanaf 1980 een stapje terug richting Formule 2. Merzario is de eerste jaren zelf nog piloot, nadien geeft hij het stokje door aan andere en jongere rijders. Nadat hij het team uiteindelijk van de hand doet, blijft hij evenwel nog een hele tijd actief in de sportwagenracerij.

[img]http://img824.imageshack.us/img824/2015/arturomerzario1.jpg[/img]