Takuma Sato is geboren op 28 januari 1977 in Tokyo, Japan. De jonge Sato droomde van een carrière als professioneel wielrenner, tot hij op negentienjarige leeftijd in een kart stapte. Sindsdien herzette hij zijn gedachten van het wielrennen naar de autosport, en zeker nadat hij al vrij snel resultaten boekte. Al in zijn tweede jaar werd hij kartkampioen van Japan en nam hij deel aan de Honda Racing School.
In 1998 trok hij naar Europa om zijn autosportcarrière wat verder uit te bouwen. Hij nam met matig succes deel aan de Engels Formule Opel Winter Series, het Engels Formule Vauxhall Junior-kampioenschap en aan de EFDA Euroseries. In 1999 werd hij vierde in het Formule 3 Scholarship Class-kampioenschap, en een jaar later werd hij al derde in het Engels Formule 3-kampioenschap. Dichterbij huis won hij de Korean Formula 3 Grand Prix. 2001 is tot nog toe zijn meest succesvolle seizoen, Sato won maar liefst vier kampioenschappen : het Engels Formule 3-kampioenschap, de Formula 3 International Invitational Challenge, de Zandvoort Marlboro Masters Formula 3 Grand Prix en de de Macão Formula 3 Grand Prix. Ook werd hij derde in de Elf Masters of Formula 3. Eddie Jordan was onder de indruk en hij bood de Japanner, deels door Honda, een testsessie aan.
Honda wou een Japanner in de Formule 1 en Sato kwam in een Jordan aan de start van de Grand Prix van Australië in 2002. Hij had in de Formule 3 al de naam van brokkenmaker en zette dat voort in de Formule 1: Sato reed in zijn derde sessie een Jordan compleet aan diggelen. Hij kwalificeerde zich als laatste, slaagde erin om de chaos in de eerste ronde te vermijden, maar de versnellingsbak was hem niet gunstig en de Japanner moest vroegtijdig de pits in. In zijn twee volgende races slaagde hij er wel in om te finishen, hij werd tweemaal negende. In San Marino begaf de versnellingsbak het opniew en in Spanje spinde hij van de baan. In Oostenrijk reed hij zestiende op het moment dat Nick Heidfeld op volle snelheid zijn Jordan van de baan knalde. Sato raakte even buiten bewustzijn en werd afgevoerd naar het ziekenhuis, maar mocht de volgende dag alweer naar huis. In Monaco spint hij bij het uitkomen van de tunnel vlak voor de neus van teamgenoot Fisichella tegen de vangrails. Zijn beste resultaat van het seizoen behaalt hij in Japan, voor eigen publiek, de laatste race van het seizoen. Sato kwalificeerd zich knap op een zevende plaats, en rijdt de race uit op een vijfde positie. Die twee puntjes bezorgen hem uiteindelijk nog een vijftiende plaats in het kampioenschap.
In 2003 wordt hij door Honda in het testzitje van B.A.R. gezet, het team benoemd hem ook tot reservecoureur. Na de race in Indianapolis houdt Jacques Villeneuve het voor bekeken na ruzie met teambaas David Richards en Sato mag in extremis nog de laatste race van het seizoen voor eigen publiek meerijden. Hij kwalificeerd zich als dertiende en rijdt de race uit op een zesde plaats, wat hem een achttiende plaats in het kampioenschap bezorgt.
In 2004 verloopt alles relatief uitstekend. Sato rijdt in Bahrein en Spanje naar een vijfde plaats, en kan zich in Spanje ook als derde kwalificeren. De volgende drie races moet hij telkens vroegtijdig aan de kant met een opgeblazen motor, maar in Europa behaald hij zijn beste kwalificatieplaats tot nog toe; hij mocht als tweede starten. In Indianapolis verloopt het terug vrijwel perfect en Sato kwalificeerd zich als derde, de race zelf rijdt hij sterk mee en moet hij enkel de twee Ferrari’s voorlaten. Hij wordt de eerste Japanner sinds Aguri Suzuki in 1990 die op het podium van een Formule 1-race mag plaatsnemen. Die prestatie evenaart hij bijna in Italië, waar hij vierde wordt. Ook in Japan geraakt hij niet verder dan een vierde plaats, en Sato wordt nog driemaal zesde (Hongarije, China en Brazilië). In België geraakt hij betrokken bij de startcrash op Eau Rouge waar hij wordt aangetikt door Mark Webber en spint hij van de baan. Sato eindigt het kampioenschap op een achtste plaats met 34 punten.
Hoe goed 2004, hoe teleurstellend 2005. Het seizoen begint met een crash tijdens de plotse regenval tijdens de kwalificatie’s en Sato mag meteen als laatste starten. De race eindigd hij op ee 14de plaats, terwijl hij de laatste ronde op verzoek van het team binnenkomt. In Maleisië moet hij op vrijdagavond forfait geven vanwege ziekte, en de volgende twee races is ook niet veel soeps: in Bahrein begeven zijn remmen het en in San Marino wordt hij gediskwalificeerd omwille van een illegale wagen. Het team wilt echter niet toegeven en B.A.R.-Honda wordt voor twee races aan de kant gezet. Pas in Europa mogen ze terug deelnemen, en Sato wordt twaalfde. In Canada begeven de remmen het opnieuw vroegtijdig en in Indianapolis komt hij door het bandenfiasco niet eens aan de start – net als de 14 andere Michelin-coureurs. De tweede seizoenshelft verloopt al even teleurstellend als het begin, met als enig positief puntje een achtste plaats in Hongarije. In België botst hij bij een inhaalpoging met Michaël Schumacher, in China begeeft zijn versnellingsbak het en in Japan wordt hij gediskwalificeerd omdat hij Jarno Trulli uit de race rijdt. Sato eindigd 23ste in het kampioenschap met één schamel puntje.
2006 was opnieuw beginnen vanaf nul. Een nieuw team, onervaren collega’s. Super Aguri is het B-team van Honda en was gedoemd om als rode lantaarn te fungeren. Sato was de meest ervaren man, maar geraakte meestal niet van de laatste startrij. Een tiende plaats tijdens de Grand Prix van Brazilië is het beste resultaat van het seizoen.
2007 was een beter jaar voor Super Aguri. Al in de eerste kwalificatiesessie vielen ze meteen op; waar ze het jaar voordien nooit verder kwamen dan de eerste sessie, eindigden beide coureurs nu op tien en elf. Het is zowat de beste startplaats die Sato kan bereiken. De rest van het seizoen zijn ze zoals gewoonlijk ofwel in de middenmoot ofwel achteraan terug te vinden. Toch verliep het seizoen beter dan in 2006: in Spanje haalde het team het allereerste puntje uit hun nog jonge geschiedenis, in Canada eindigde Sato zelfs zesde en ging daarbij de McLaren van Alonso voorbij. Een gemiddeld resultaat van 13.5 aan de finish, tegenover 15.0 in 2006 mag er ook wel zijn. Met vier punten eindigt hij op een zeventiende plaats.
[b]Debuut in de Formule 1 :[/b] 3 maart 2002, Grand Prix van Australië, Jordan-Honda [b]Eerste maal punten :[/b] 13 oktober 2002, Grand Prix van Japan, Jordan-Honda [b]Eerste maal podium :[/b] 20 juni 2004, Grand Prix van USA, BAR-Honda [b]Eerste maal eerste startrij :[/b] 30 mei 2004, Grand Prix van Europa, BAR-Honda [b]Teams :[/b] Jordan (2002), British American Racing (2003-2005), Super Aguri (2006-2008) [b]Leefijd bij debuut :[/b] 25 jaar, 1 maand, 2 dagen [b]Aantal Grand Prix’ :[/b] 88 [b]Aantal seizoenen in de Formule 1 :[/b] 6 [b]Aantal punten :[/b] 44 [b]Aantal podiums :[/b] 1 [b]Aantal eerste startrijen :[/b] 1 [b]Beste kwalificatie :[/b] 2de [b]Beste resultaat :[/b] 3de [b]Aantal ronden verreden :[/b] 4277 [b]Aantal kilometers verreden :[/b] 21091.332 [b]Aantal races op koppositie :[/b] 1 [b]Aantal ronden op koppositie :[/b] 2 [b]Aantal kilometers op koppositie :[/b] 10.296 [u]Kampioenschappen[/u] 2002 : 2 punten, 15e DHL Jordan Honda 2003 : 3 punten, 18e Lucky Strike B.A.R.-Honda 2004 : 34 punten, 8e Lucky Strike B.A.R.-Honda 2005 : 1 punt, 23e Lucky Strike B.A.R.-Honda 2006 : geen punten, 23e Super Aguri F1 2007 : 4 punten, 17e Super Aguri F1 Team [url=http://www.takumasato.com]Officiële site van Takuma Sato[/url]