Elke keer als er iemand vanmiddag over het rechte startfinish stuk raasde droomde ik in stilte dat hij direct na de eerste bocht volgas het bos in zou denderen. Zoals toen. Zoals Clark deed. En Sir Jackie, Ronnie en Gilles. Zoals Niki en Alain deden. Zoals Ayrton, Mika en ook Michael nog hebben gedaan. Daarna deed niemand het meer. Daar waar de bomen nog altijd vol eerbied lijken uit te kijken over de kale strook waar ooit het heilige asfalt lag, negeert de huidige racerij de illustere geschiedenis en slaat het na de eerste bocht direct rechtsaf het moderne tijdperk in.

Een tijdperk waarin volgens racelegende Sir Stirling Moss veel te weinig gevaren om de hoek loeren. Er zit ook wel wat in. Moss racete met fragiele maar toch razendsnelle bolides langs aarden wallen, door dichte bossen en sneed hogensnelheidbochten aan die zich kriskras langs de ravijnen heen slingerden. Dat is allemaal niet meer. Veiligheid heerst over de moderne banen en veiligheid is goed. Heel goed. Veiligheid moet zelfs gekoesterd worden. Maar het moet wel in balans blijven. Gevaar hoort immers bij de racerij als de brandstof die door de aderen van de bolides stroomt. De hang naar veiligheid heeft ons helaas bestolen van de aloude, karaktervolle en vervaarlijke Hockenheimring en ons opgescheept met diens benauwde, beschaafde maar veilige stiefbroertje. Als Sir Stirling dát bedoelt met het verdwenen gevaar dan heeft hij wat mij betreft volkomen gelijk.

Het zal Fernando Alonso allemaal aan zijn Spaanse reet rotten. De Ferrari-coureur pakte vandaag op het beschaafde maar veilige stiefbroertje zijn dertigste zege ooit. En dat niet alleen: de sluwe rekenaar had de hele dag geen kind aan zijn naaste belager in het algemeen klassement, Mark Webber, en sloeg dus een grote slag in de kampioensstrijd. Iets wat opmerkelijk is want het is nog niet zolang geleden dat de emotionele Italianen in de media de vreemd geneusde F2012 de meest verschrikkelijke Italiaanse ziektes werd toegewenst. De wagen met de bochel in de neus was niet alleen lelijk, hij was ook nog eens traag als pasta door een theezeefje.

Hoe slecht die wagen werkelijk was is eigenlijk nooit helemaal duidelijk geworden aangezien de bolide in de tweede en verregende Grand Prix van het jaar al glorieerde en zich daarna zo razend snel wist te ontwikkelen dat hij zichzelf inmiddels met zijn Red Bull-collega de RB8, tot de snelste van het veld mag rekenen. Red Bull heeft echter geen Alonso, en de vastberaden man uit Oviedo (Oviediaan? Oviedodammer?) transformeert een goede racewagen tegenwoordig wekelijks in een absolute klasbak, rijgt de punten aanéén en heeft inmiddels een dusdanig grote voorsprong in het WK dat hij van de objectieve fans die een open WK-strijd wensen volgende week zondag in Hongarije best een ATV-tje mag opnemen.

Mark Webber, de ijzersterke winnaar van Silverstone, was merkwaardig genoeg nergens te bekennen dit weekeinde en dat terwijl zijn collega Sebastian Vettel liet zien dat de Red Bull prima door reed in Duitsland. De enige verklaring die te vinden is voor de totale offday van Webber is dat hij mogelijkerwijs voor het weekend van vorm geruild heeft met Jenson Button. De Britse ex-champ, die wekenlang een aandachtige studie van de grauwe middenmoot leek te maken, was dit weekend eindelijk weer ‘back on pace’. In de nattigheid van zaterdag ging het nog niet helemaal naar wens, maar op zondag schoot JB uit de startplekken en mengde hij zich ergens halverwege de GP ineens in de strijd om de zege. Het moet gezegd worden: hij wilde ook echt winnen en spaarde zijn banden in de laatste stint allerminst. Het Italiaanse rubber vond het echter tijd voor een Italiaanse zege en deed zijn werk goed: Button moest een paar rondes voor het einde afhaken.

De opmerkelijke wederopstanding werd niet eens beloond met plek twee. De op een derde plek liggende Vettel zag zijn kans schoon en haalde Button, die met hand, tand en versleten rubber verdedigde, zijn Britse collega in. De wereldkampioen vond echter dat Button wel erg veel tegenspartelde en zocht zijn heil daarom dan maar buiten de baan waar hij met een betere tractie Button uiteindelijk te machtig was. Button handelde meteen en vroeg vol verbazing over de radio: ‘Wasn’t he off the track?’ Yes my dear Jenson: he was. Fully and with all four tyres. De FIA mag de videobanden rewinden en kijken of ze Vettel in zijn thuisland nog eens op de Duitse vingers kunnen tikken en de dag voor Alonso wellicht nog wat mooier kunnen maken.

En weer hebben we met zijn allen kunnen genieten van een alleraardigste grote prijs. Nog ééntje te gaan voordat de sterren van het asfalt de koffers zullen pakken en naar warme en luxueuze oorden kunnen afreizen om de parmantige schouders van hun charmante wederhelften te mogen insmeren. Volgende week de Grand Prix van Hongarije op de langzame en hete Hungaroring. Sebastian Vettel heeft nog één kans om zijn juli-vloek van zich af te werpen. Maar de op revanche beluste Mark Webber, de vandaag door pech getroffen Lewis Hamilton, de vooraan teruggekeerde Jenson Button en de sinds vandaag dertigvoudig Grand Prix winnaar Fernando Alonso zullen er alles aan doen om de vloek zeker nog een jaar in stand te houden.

Het circus laat de Duitse bossen weer achter zich. De bomen zullen ook het komende jaar weer eerbiedig neerkijken op de kale stroken waar het onkruid en het gras inmiddels welig tiert. Het is de ruïne van de tempel der snelheid die is overgebleven nadat het moderne tijdperk de romantiek met een botte bijl te lijf ging en voorgoed verwoestte. Het is enige dat rest uit de tijd waarin de racers met waanzinnige snelheden wiel aan wiel door het woud raasden. Een tijd waar Stirling Moss en ondergetekende met weemoed aan terugdenken.

Tot volgende week.