Ik herinner het me nog goed, die 14de maart van het jaar 2010. Daar stond hij dan, de nieuwe kroonprins van Ferrari, victorieus op het hoogste schavot met zijn teamgenoot naast zich. De stier van concurrent Sebastian Vettel kwam na de finish al smeulend tot stilstand. Het gouden huwelijk was meteen geconsumeerd met een overwinning, eindelijk hadden de rooien weer een kampioen die hen terug zou brengen naar tijden van weleer.
Ferrari had er veel voor over om de man die toen al door velen in de paddock werd beschreven als de beste coureur van het veld binnen te halen bij het steigerende paard. Kimi Räikkönen, een uitstekend coureur die in 2007 Ferrari en Italië nog blij maakte met een wereldtitel geraakte destijds gedemotiveerd en werd voor veel geld afgekocht om plaats te maken voor Fernando en dan wint ie meteen zijn eerste race voor het illustere Italiaanse merk! Wat kon er toch in hemelsnaam verkeerd gaan na zo’n start?
Wel veel zou later blijken, het team bleef jaren sukkelen met een windtunnel die niet de juiste data uitspuwde waardoor het constant haar onderdelen ging testen in de windtunnel van Toyota te Keulen, het lukte het maar niet om de wagens revolutionair te verbeteren zoals dat ooit gebeurde en er werden ook vaak tactische blunders gemaakt die vergaande gevolgen hadden.
We zijn nu 83 Grand Prix later (gerekend tot de Grand Prix van Cananda 2014) en nu is diezelfde concurrent Sebastian Vettel vier keer verdiend wereldkampioen geworden en lijkt het jaar 2014 opnieuw een verloren jaar te gaan worden voor Ferrari en Fernando Alonso. Niemand zal op het einde van het jaar vreemd opkijken als Fernando zijn geliefde Ferrari toch zou inruilen voor een McLaren-Honda van Ron Dennis. Hij zal moeten kiezen of hij blijft zitten bij zijn team of toch de sprong durft te wagen. Want persoonlijk zou ik hem dat als Ferrari sympathisant absoluut niet kwalijk nemen, ze hebben in Maranello behoorlijk gefaald.
Men zegt wel eens vaker dat teveel Italianen bij Ferrari alleen maar zorgt voor chaos, dit mag dan wel een stereotype opmerking zijn over de natuur van de Italiaan, dat maakt ze nog niet minder waar. De geschiedenis van het team heeft dat uitvoerig bewezen, toen Ferrari veel “buitenlandse” invloeden kende ontketende het met Micheal Schumacher en mannen zoals Jean Todt en Ross Brawn een van de meest indrukwekkende en dominante periodes uit de historie van onze teergeliefde sport. Na het eerste pensioen van Schumi in 2006 onttrok er zich volgens aanhoudende geruchten in 2007 een machtsvacuüm binnen de Scuderia dat uiteindelijk werd gewonnen door de Italianen, die weer opnieuw de macht grepen na jarenlang in de schaduw te hebben gestaan van de “buitenlanders”. Laten we eerlijk zijn sinds dat vacuüm zich onttrok zijn de resultaten er alleen maar op achteruitgegaan, het is dankzij een coureur als Alonso dat ze veel beter lijken dan ze in werkelijkheid zijn.
Een rasechte Italiaan had me al lang met blikken des doods aangekeken maar volgens mij is het gewoon de waarheid, teveel Italianen zorgt voor Chaos. Ik ben dan ook geen Italiaan, zelfs geen klein beetje, ik durf deze analyse wel te maken, hoe controversieel ze ook mag zijn. Adrian Newey, Ross Brawn of de president van Azerbeidzjan, het maakt me niet uit wie er moet komen om het roer om te gooien, het zal moeten gebeuren. Gelukkig erkent nieuwbakken Ferrari teambaas Marco Mattiaci dat meer invloeden van buitenaf Ferrari zouden goeddoen. In dat opzicht is het talent dat James Allison is een hoop voor Ferrari, 2015 zal pas het eerste jaar zijn dat de Brit echt met zijn eigen ontwerp zal komen en ik kijk er naar uit want bij Lotus maakte hij met mindere middelen duidelijk topwagens, wat kan hij dan met de macht van Ferrari?
Ze hebben twee topcoureurs in dienst, die er niet jonger op worden, tijd om die anciënniteit om te zetten in goud! Nu nog het juiste personeel en het materiaal zou per definitie moeten volgen.
Die ene uitspraak van Mattiaci heeft me meer vertrouwen gegeven gegeven dan 10 PR-praatjes van Domenicalli. Mattiaci maakt op mij een heel andere indruk dan zijn voorganger, die vooral een typische Italiaan leek te zijn. Mattiaci houdt ten alle tijde zijn ‘cool’ en dat valt op bij de persconferenties waar hij absoluut niet in zijn kaarten laat kijken. Hij straalt autoriteit uit en het is misschien dat wat Ferrari nog het meest nodig heeft, iemand die de touwtjes stevig in handen heeft, want laten we ook daar eerlijk in zijn Stefano kwam vaak over als een natte dweil, pardon my french.
Laten we hopen dat de vernieuwing die langzaam maar zeker wordt ingezet kan worden doorgezet want we mogen nooit vergeten dat dit Ferrari is en dat het ineens weer die andere kant uit gaat.
Anders zal het Fernando zijn die aan het einde van zijn carrière al smeulend aan de finish komt…
Maikel Joosten
Redactielid Gppits.net