Hij kwam de Formule 1 in bij Jordan in 1993. Crashte daar een jaar later (Imola 1994) zo zwaar dat hij bijna verongelukte, maar zette voor de rest best aardige resultaten neer, waaronder een pole position op Spa Francorchamps. Vervolgens verkaste hij naar het team van Jackie Stewart waar hij het ook best aardig deed. En vervolgens lonkte hét grote, mooie, fantastische Ferrari. Daar waar hij de kans zag om zijn vriend en idool Ayrton Senna op te volgen als Braziliaans wereldkampioen. Maar dat is een droom die waarschijnlijk eeuwig een droom zal blijven voor ‘Rubinho’ Barrichello.
Ferrari, dat was eigenlijk het begin van alle ellende voor de Braziliaan. Hij was de opvolger van Eddie Irvine. Een Noord-Ier die het na vier seizoenen wel gezien had bij Ferrari; een team dat bijna letterlijk rondom Schumacher was gebouwd en waar de Duitser dus altijd het voordeel kreeg. Al moet ook gezegd worden dat Irvine, mede dankzij de crash van Schumacher op Silverstone in 1999, wel zijn kans had gekregen om de wereldtitel te veroveren. Irvine vertrok naar Jaguar en Rubens Barrichello mocht het leeggekomen stoeltje bij Ferrari opvullen.
Rubens Barrichello is niet de eerste persoon geweest die moest wijken voor ‘der Michael.’ Irvine heeft vaak genoeg laten weten dat hij aan de kant moest gaan voor de Duitser. Maar toch was er ook ergens bewondering van Irvine voor Schumacher. Zo zei hij over zijn oud-teamgenoot ooit: Hij wist toch drie races te winnen in die schijtbak.
Daarmee doelde Irvine op het jaar 1996. Terwijl Schumacher dat jaar drie races won met de Ferrari F310, wist Irvine slechts één podiumplaats te behalen.
Vanaf 2000 is het dus Rubens Barrichello die tweede viool bij Ferrari mag gaan spelen. En dat Ferrari alles voor Schumacher deed was de Braziliaan toen ook al bekend: Het was Michaels team. Dat wist ik al toen ik bij Ferrari kwam. Het team stond volledig aan zijn kant.
Dat jaar staat hij regelmatig op het podium, maar vaak zijn dat tweede en derde plaatsen. Behalve in Hockheim. Daar pakt hij zijn allereerste overwinning en staat Barrichello, huilend en met de Braziliaanse vlag in zijn handen, op het podium. 2001 is wat dat betreft hetzelfde liedje. Met het verschil dat Barrichello dit seizoen geen overwinning pakt, terwijl Schumacher er met zijn vierde titel totaal aan de haal gaat.
In 2002 beginnen er dan wat scheurtjes te ontstaan in de relatie tussen Barrichello en Ferrari. Het feit dat Barrichello dat jaar tijdens de Grand Prix van Oostenrijk, de zege aan Schumacher moest laten, is wel iets waar de Braziliaan boos over is geweest: Van binnen was ik er vaak boos over. Iedereen zei dat het een gelijke strijd was, maar dat is het nooit geweest.
Dit soort uitspraken durfde de Barrichello pas te doen toen bekend werd dat hij de overstap zou maken naar Honda. (Eind 2005) Hij gaf dan ook toe, dat hij zich misschien wat harder had moeten opstellen: Als ik agressiever was geweest en meer had laten weten wat ik van de situatie vond, was de sfeer binnen Ferrari nu heel anders geweest. Maar ik bewaarde liever de rust binnen het team. Ik heb dan ook vaak mijn mond gehouden, omdat er wel een situatie moest blijven bestaan waarin we met z’n allen goed konden samenwerken. Ik wilde de boel niet laten escaleren.
Is het dan slap van Rubens Barrichello dat hij dit soort uitspraken deed na zijn Ferrari-tijd? Eén vraag die je op twee manieren kunt bekijken, maar waar misschien nooit een duidelijk antwoord op is te geven. Als Barrichello dat soort uitspraken wel had gedaan, was hem allang de deur gewezen. Nu Barrichello dit nooit heeft gedaan, zie je dat hij het heel lang vol heeft gehouden bij Ferrari. Wat dat betreft heeft Alonso wel het lef gehad om tijdens zijn jaar bij McLaren al te roepen dat het niet boterde tussen hem en Hamilton. Volgens de Spanjaard werd zijn teamgenoot voorgetrokken. Alonso koos er dus duidelijk niet voor om langer tweede viool te spelen en dat accepteerde Barrichello vrij gelaten, misschien met het idee dat hij ooit nog wel een kans zou krijgen om de titel met Ferrari te pakken.
Maar op een gegeven moment was Barrichello er klaar mee. Misschien ook gedemotiveerd door wat hem in zes jaar tijd allemaal was overkomen. Even ter vergelijking: In die zes jaar, de periode 2000 tot en met 2005 pakte Barrichello negen overwinningen en in totaal 412 punten. Schumacher pakte in die periode en in totaal 56 overwinningen en 799 punten. Die cijfers zeggen meer dan genoeg.
Wanneer viel bij Barrichello dan het spreekwoordelijke kwartje? Dat was Indianapolis 2005. Een race die vanwege het bandenschandaal van Michelin, maar met zes auto’s van start ging: Het team vertelde mij dat ik langzamer moest gaan rijden, zodat Michael dichterbij mij kon komen.
Volgens Barrichello wist hij toen dat het tijd was voor een nieuw avontuur in de Formule 1, een nieuwe stap in zijn carrière, en die kwam er in de vorm van Honda.
Honda, de naam zelf werd volledig verbonden aan het team in 2006. Daarvoor was Honda ‘slechts’ motorleverancier van BAR, waardoor de volledige naam van het team BAR-Honda luidde. Maar nu kon het woord BAR worden weggepoetst. Voor Barrichello begint dus het nieuwe avontuur bij Honda. Over het eerste jaar kon hij, ondanks dat hij nooit op het podium verscheen en Button de overwinning in Hongarije voor zich opeiste, toch redelijk tevreden zijn. Dertig punten en een zevende plaats in het kampioenschap was aan het eind van het jaar het resultaat. Niet goed, maar ook niet slecht. Het jaar daarop verloopt echter dramatisch. De Honda is niet vooruit te branden en voor het eerst staat Barrichello, je weet wel, de vice-kampioen van 2002 en 2004, aan het einde van het seizoen met lege handen. Op de puntenteller staat immers een keiharde nul. Button weet dat jaar nog zes punten uit het vuur te slepen, maar van harte gaat dat ook niet. Zeker als je bedenkt dat bijna hetzelfde team in 2004 nog een tweede plaats behaalde in het kampioenschap bij de constructeurs. Triest, dat zeker. Maar Barrichello geeft niet op, wil doorzetten en misschien nog wel het allerliefste dat record van Patrese breken. De Italiaan die in zijn loopbaan 256 Grand Prix’ reed. Dat is inmiddels gebeurd. Valt er dan nog wat te bereiken? Volgens Barrichello, die dit jaar voor het eerst sinds Indianapolis 2005 op het podium stond, wel. Die wil enorm graag nog een jaartje bij Honda blijven.
Toch lijkt het verre van zeker dat hij volgend jaar nog aan de start staat. Jenson Button mag dan wel roepen dat hij Barrichello in verband met alle nieuwe regels graag als teamgenoot heeft, de beslissingen zullen grotendeels door Ross Brawn worden genomen en niet door een Britse teamgenoot, die afgelopen jaar niets heeft laten zien. Zelf laat Brawn Barrichello voorlopig in onzekerheid. Uitspraken van Brawn als: ‘Bruno Senna is mogelijk kandidaat voor racestoeltje’ en ‘we bestuderen de opties voor de coureurs van volgend seizoen nog,’ zijn niet heel geruststellend. Zeker niet als je bedenkt dat Brawn eerder dit seizoen nog riep dat ze ook in 2009 het huidige rijdersduo zullen behouden. Daarom is er Barrichello alles aangelegen er voor te zorgen dat er zo min mogelijk kandidaten zijn om hem eventueel te vervangen. Daarom is het ook wel slim om tegen Senna te zeggen: “Ga niet naar Honda.†Afgezien van de belabberde resultaten van het afgelopen seizoen is het één van de redenen waarom Senna vooral niet naar Honda zou moeten gaan, Voor Barrichello blijft het echter zaak om zo min mogelijk kandidaten te hebben voor ‘zijn’ racestoeltje.
De onzekerheid zit Barrichello dan ook niet lekker. De Formule 1-wereld lijkt hij nog absoluut niet te kunnen missen. De Braziliaan zit goed in zijn vel bij Honda en een dag niet geracet is een dag niet geleefd, zo lijkt het. Maar wie denkt dat de vrijheid van Barrichello bij Honda, zijn Schumacher- en Ferrari-frustraties hebben weggewerkt, heeft het mis. Schumacher samen met Massa voor homo uitmaken is immers niet heel verstandig en vervolgens over je Ferrari-tijd zeggen ‘dat we straks misschien de waarheid kunnen lezen in een boek’ verdient ook niet de schoonheidsprijs. Eigenlijk best zonde dat Barrichello op die manier zijn goede naam verspeeld. Het lijkt er nu meer op of hij steeds gefrustreerder wordt door al die onzekerheid en door het feit dat hij waarschijnlijk nooit meer de titel zal kunnen pakken. Natuurlijk, het is niet makkelijk als je nog zo graag door wilt gaan met datgene wat jij al je hele leven doet, maar om nou zo te reageren is alles behalve slim. Barrichello heeft zelf gezegd: “Als ik volgend seizoen niet meer in de Formule 1 actief kan zijn dan stop ik met racen.â€
Als je al dat soort dingen begint te roepen Rubinho kan je beter eerst nog eens nagaan of je nog een bepaalde waarde hebt in die Formule 1-wereld en of er nog iets is wat jekan bereiken met Honda. Dat antwoord luidt duidelijk ‘nee.’ Want iemand die roept dat Honda kampioen wordt in 2009, mag je, ondanks dat er veel wijzigingen worden doorgevoerd aan de auto’s, voor gek verklaren. Dus als de vraag is: Kan Barrichello beter nu al de handdoek in de ring gooien? Dan is het antwoord volmondig ‘ja.’