12 oktober 1986
Race 15: Grote Prijs van Mexico
Autodromo Hermanos Rodríguez, México DF
68 ronden van 4,421 km. Totaal: 300,628 km
Weer: droog, zonnig en warm
Met nog twee wedstrijden te gaan is het Formule 1-seizoen 1986 nu echt in zijn definitieve fase belandt. En nog steeds is de titelstrijd onbeslist. Bovendien speelt vanaf nu een extra element mee waarmee rekening gehouden moet worden: Nigel Mansell en Alain Prost hebben beiden al elf keer punten gescoord dit seizoen, wat betekent dat ze vanaf nu volgens het reglement hun slechtste resultaten moeten laten vallen.
Mansell kan maximum nog vijf punten verliezen (vijfde in Detroit en vierde in Monaco), terwijl Prost nog twee punten afgetrokken kunnen worden (zesde in België en Duitsland). De elf punten achterstand van Prost op Mansell zijn er dus virtueel gezien slechts acht, terwijl Nelson Piquet – op tien punten achterstand – tot nu toe nog maar negen keer in de punten reed en dus in de laatste twee races voluit kan scoren. Hoe dan ook, een zege van Mansell in één van de laatste twee wedstrijden levert de Brit sowieso de wereldtitel op.
De voorlaatste race op de kalender, die dus eventueel al de beslissing kan brengen, brengt de rijders naar Mexico, dat voor het eerst in zestien jaar opnieuw de Formule 1 ontvangt. De omloop in Mexico-Stad, gelegen op grote hoogte, figureert van 1962 tot en met 1970 al op de kalender, maar wordt nadien geschrapt. Dit mede als gevolg van de vaak lamentabele veiligheidsomstandigheden.
De ietwat oudere volgers herinneren zich nog de onwaarschijnlijke taferelen van de laatste editie, waarbij een uitzinnig publiek gewoon over de veiligheidsafsluitingen kroop om de race langs de rand van de baan te volgen. Nu, zestien jaar later, is er op dat vlak gelukkig het nodige veranderd op de omloop, die in de tussentijd omgedoopt werd tot Autodromo Hermanos Rodríguez. Dit als eerbetoon aan de roemruchte en betreurde broers Ricardo en Pedro, die in de jaren zestig Mexico op de internationale autosportkaart zetten.
De omloop van Mexico-City.
De omloop zelf is, afgezien van een algehele facelift, niet echt veel veranderd in vergelijking met de originele lay-out. Enkele bochtencorrecties om de snelheid binnen de perken te houden daargelaten, blijven alle gekende passages overeind: het lange rechte stuk bij start/finish, de combinatie van S-bochten op het stuk terug, de overhellende Peraltada-bocht vlak voor de aankomst en bovenal het zwaar hobbelige karakter van de baan.
Omwille van het gebrek aan referentiepunten krijgen de rijders op donderdag een extra testdag, waarbij Ayrton Senna (Lotus) de snelste is, voor Piquet, en Mansell. Op vrijdag, tijdens de eerste officiële chronosessie, is Gerhard Berger (Benetton) de snelste, maar op zaterdag is het andermaal Ayrton Senna die met de pole aan de haal gaat, zijn achtste al van het lopende seizoen en slechts één eenheid verwijderd van het absolute record van Ronnie Peterson en Nelson Piquet.
Laatstgenoemde start naast Senna op de eerste rij, terwijl zijn Williams-teamgenoot Mansell als derde start, voor Berger. Nadien volgen de verrassend snelle Riccardo Patrese (Brabham), Prost (McLaren), Derek Warwick (Brabham), Patrick Tambay (Lola), Teo Fabi (Benetton) en Philippe Alliot (Ligier). Vier BMW’s bij de eerste tien; het snelle circuit ligt de Duitse viercilinder dus prima.
Start van de race.
Niemand die op dat moment precies vermoedt hoe goed, al vuurt Berger in de warm-up op zondagmorgen nog een extra waarschuwingsschot af door de snelste tijd neer te zetten. Huub Rothengatter zijn we op dat moment al kwijt: de Nederlander herleidt in de afsluitende training zijn Zakspeed tot schroot en aangezien het Duitse team geen reservewagen meegenomen heeft naar Mexico, zit er voor Rothengatter niets anders op dan forfait te geven voor de wedstrijd.
Wanneer bij de start van de race beide Brazilianen op de eerste startrij de lange spurt naar de eerste bocht inzetten, raakt Mansell achter hen niet van zijn plaats weg. Als de Williams eindelijk zijn eerste versnelling vindt, is het grootste deel van het peloton al om hem heen gezwermd. Na de eerste doortocht ligt de Britse titelkandidaat nummer één pas op de achttiende plaats en hij zal de hele race lang niet in het beeld voorkomen.
Mansell verliest de race al bij de start.
Piquet leidt ondertussen vooraan, voor Senna, Berger en Prost. Het zal voor de dagzege tussen deze vier gaan, zo wordt al snel duidelijk. Prost kan na enkele ronde oprukken naar de derde plaats, maar tot aan de eerste bandenwissels blijven de vier kemphanen in deze volgorde in elkaars buurt rijden. Achter hen valt de als vijfde rondrijdende Alboreto al snel weg met turbopech, terwijl de tweede Ferrari en tweede McLaren van respectievelijk Stefan Johansson en Keke Rosberg snel door het peloton naar voren oprukken.
Na een dertigtal ronden breken de pitstops aan. Prost komt als eerste binnen, gevolgd door Piquet. Wanneer ook Senna de pits opzoekt voor vers rubber, is het de beurt aan Berger om de leiding over te nemen. Iedereen verwacht de Oostenrijker in de eerstvolgende ronden binnen voor zijn eigen bandenwissel, doch de Benetton blijft tot ieders verbazing verder zijn rondjes afmalen en, wat nog grotere verbazing wekt, tegen een behoorlijk tempo.
Wanneer Piquet na 44 ronden een tweede keer binnenkomt geeft men in de Benetton-pit nog steeds geen krimp en het begint iedereen hoe langer hoe meer te dagen dat Berger “ de enige topper die niet op Goodyear- maar op Pirelli-banden rondrijdt “ wel eens zou kunnen proberen de race zonder stop uit te rijden.
Twee ronden later komt ook Senna binnen voor zijn tweede stop, die zo in het vizier van Johansson terechtkomt. De Zweed geeft zijn Ferrari de sporen en gaat achter de Lotus aan. Wanneer Piquet na 52 ronden nog een derde keer naar binnen moet, is aan de tweestrijd bovendien een podiumplek verbonden. Prost heeft door zijn zuinige rijstijl de tweede plaats stevig in handen, maar vooraan is het nog steeds Berger die de show steelt en stilaan op weg lijkt naar een verrassing van formaat.
Gerhard Berger op weg naar zijn eerste Formule 1-zege.
Het Williams-duo lijkt een verloren race te rijden. Dat ze uiteindelijk toch nog op een respectabele plaats finishen, komt doordat in de slotronden voor hen nog Johansson en Patrese het veld moeten ruimen: de Zweed door een motordefect, de Italiaan door een uitschuiver op het oliespoor uitgesmeerd door de Ferrari. Beiden moeten echter de vernedering ondergaan door de winnaar gedubbeld te worden.
En die winnaar, dat wordt uiteindelijk Gerhard Berger. Geholpen door zijn duurzame Pirelli-rubber en de PK’s van de BMW-krachtbron maakt de Oostenrijker er in het laatste deel van de race een one man-show van en gaat met bijna een halve minuut voorsprong op Prost als eerste over de finish. Senna pakt het laatste podium, voor Piquet, Mansell en Philippe Alliot, die zijn eerste WK-punt uit zijn carrière scoort.
Hoewel Berger zich het hele seizoen al als de revelatie van 1986 ontpopte en hij al een paar keer dicht bij een zege was, komt de overwinning hier in Mexico toch nog als een verrassing. Zowel voor de Oostenrijker als zijn team Benetton is het de eerste zege in de Formule 1. Voor Berger meteen ook een fraai visitekaartje voor zijn toekomstige werkgever Ferrari en een mooi afscheidsgeschenk aan Pirelli, dat zich aan het eind van het jaar terugtrekt uit de Formule 1. Het is tevens de laatste overwinning voor BMW in het turbo-tijdperk, waarin het in 1983 met Nelson Piquet als eerste turbo-constructeur de wereldtitel pakte.
De verrassende winnaar steekt de zegebeker omhoog.
De zege van Benetton is ook een hart onder de riem voor Thierry Boutsen. De Belg, die een frustrerend seizoen achter de rug heeft bij Arrows, finisht in Mexico al voor de vierde keer dit jaar op de ondankbare zevende plaats, net buiten de punten. Enkele dagen na de race wordt officieel bekend gemaakt dat hij in 1987 het vrijgekomen zitje bij Benetton krijgt. Het einde van de tunnel lijkt voor hem in zicht.
In de strijd voor de titel blijft alles nog steeds mogelijk. Voor Mansell is de race een maat voor niets geweest “ de vijfde plaats levert hem geen enkel punt op, terwijl Prost en Piquet iets dichter schuiven. Beiden hebben niettemin hun lot niet meer in eigen handen en moeten hopen op een nieuwe uitschuiver van Mansell twee weken later in Australië. De Brit blijft hoe dan ook favoriet voor de titel.
Einduitslag:
1 Gerhard Berger (Benetton)
2 Alain Prost (McLaren)
3 Ayrton Senna (Lotus)
4 Nelson Piquet (Williams)
5 Nigel Mansell (Williams)
6 Philippe Alliot (Ligier)
———————————–
7 Thierry Boutsen (Arrows)
8 Andrea de Cesaris (Minardi)
9 Christian Danner (Arrows)
10 Jonathan Palmer (Zakspeed)
11 Martin Brundle (Tyrrell)
12 Stefan Johansson (Ferrari) *
13 Riccardo Patrese (Brabham) *
14 René Arnoux (Ligier)
15 Alessandro Nannini (Minardi)
16 Allen Berg (Osella)
* Uitgevallen, maar geklasseerd
Pole-tijd: 1’16”990 (Senna)
Snelste raceronde: 1’19”360 (Piquet)
WK rijders:
Mansell 70 (72-2), Prost 64 (65-1), Piquet 63, Senna 55, Rosberg 22, Johansson 19, Berger 17, Laffite 14, Alboreto 14, Arnoux 14, Brundle 5, Jones 4, Fabi 2, Dumfries 2, Tambay 2, Patrese 2, Streiff 1, Danner 1, Alliot 1
WK constructeurs:
Williams 135, McLaren 87, Lotus 57, Ferrari 33, Ligier 29, Benetton 19, Lola 6, Tyrrell 6, Brabham 2, Arrows 1
Wordt vervolgd…