Er wordt wel eens gezegd dat er vroeger veel meer karakters waren in de sport. De welbespraaktheid van Jackie Stewart, het charisma van Niki Lauda, de bluf van Keke Rosberg of de flair van James Hunt. Helden uit lang vervlogen tijden. Uitgesproken en onverschrokken persoonlijkheden waar de, volgens critici, kleurloze verzameling eenheidsworsten van 2012 nog een voorbeeld aan kan nemen.

Zie Sebastian Vettel, drie keer ‘s werelds beste inmiddels en dus qua titels op het niveau van illustere grootheden als Ayrton Senna, Niki Lauda of Nelson Piquet, maar gaat het over uitstraling, dan steekt hij er nog wat bleekjes bij af. Maar dat is niet verwonderlijk meent Bernie Ecclestone.

Sebastian is vandaag de dag de maatstaf, zegt Ecclestone op formula1.com. De tijden zijn veranderd en niet alleen voor de rijders zelf. Het klimaat is anders dan toen. Vroeger was er gewoon veel meer toegestaan. Toen Sebastian laatst vloekte op het podium werd hij meteen op de vingers getikt. Als James Hunt of Graham Hill dat destijds had gedaan had niemand zich er druk over gemaakt.

Het F-woord is een deel geworden van normale conversaties. Ik denk dat de meeste mensen zich dan ook helemaal niet stoorden aan Sebastian’s spontane uiting maar er zijn altijd een paar mensen die er aanstoot aan nemen. Complete onzin!

Volgens de Brit creëert de maatschappij feitelijk zijn eigen karakterloze sterren. Als je mij vraagt wat het grote verschil is tussen de rijders van toen en de rijders van nu, is dat zij persoonlijkheden waren en dat de jongens van nu dat niet meer mógen zijn.

Ware woorden van de schatrijke Brit. Maar aan de andere kant: grote persoonlijkheden laten zich niet vormen en blijven trouw aan hun eigen normen en waarden. Bovendien is het nog maar de vraag of Lewis Hamilton een mindere persoonlijkheid is als dat Nigel Mansell destijds was of dat Jack Brabham nou echt zoveel meer uitstraling had dan Fernando Alonso.

Wat vind jij ervan?