Albert Park, Melbourne
In de jaren �50 en �60 werd de Australische Grand Prix verreden in Albert Park, op de weg rond het meer. Onder andere Sir Stirling Moss won hier in 1956.
Eind 1995 verloor Adelaide de Formule 1 aan de grote rivaal, Melbourne. Die boden meer geld en daarom werd het contract met Adelaide niet verlengd. Eind 1995 kwamen er dan ook om en beide 250 000 toeschouwers gedurende de drie dagen afgereist naar Adelaide voor daar de laatste race te zien, met een gratis concert van enkele bekende sterren. Vier maanden later stond men weer aan de start enkele tientallen kilometers naar het zuiden, in het Albert Park temidden van de stad Melbourne.
Er waren een aantal nieuwe regels ingevoerd voor het seizoen. Zo was er nog maar ��n kwalificatie, op zaterdagnamiddag, en de startlichten waren veranderd van groen-rood naar het huidige systeem: eerst vijf rode lichten en als die uitgaan mag je vertrekken. Van de 26 coureurs in Adelaide bleven er maar 22 meer over in Melbourne, waarvan drie debutanten: Ricardo Rosset, Giancarlo Fisichella en Jacques Villeneuve. Deze laatstgenoemde zette de meest opmerkelijke prestatie�s neer: hij pakte pole-positie, reed de snelste ronde en won net niet zijn eerste race. Meteen na de start ging het al mis. Martin Brundle crashte zwaar in de tweede bocht. David Coulthard moest uitwijken voor een vroeg remmende Johnny Herbert en Brundle vloog met zijn goudgele Jordan over allen heen. Daarbij brak hij zijn bolide in twee stukken en zorgde voor een herstart, de tweede maal gelukkig zonder brokken. Damon Hill won de eerste race in het (vernieuwde) Albert Park, zijn kersvers teamgenoot Villeneuve werd tweede, derde werd Eddie Irvine op meer dan een minuut achterstand.
In 1997 behaalde Jacques Villeneuve opnieuw de pole-positie, ditmaal met maar liefst 1.9 seconden voorsprong op zijn nieuwe teamgenoot bij Williams, Heinz-Harald Frentzen. Nog in de opwarmronde kon Damon Hill zijn wagen al aan de kant zetten met een kapotte gaskabel, Hill verhuisde in het tussenseizoen van Williams naar Arrows. En ook dit jaar ging het in de eerste bocht mis. Eddie Irvine verremde zich en sleurde Herbert en Villeneuve mee de grindbak in. Voor alle drie was de race over. Jos Verstappen spinde hard van de baan maar sloeg net niet overkop. De race werd gewonnen door David Coulthard, tweede werd Micha�l Schumacher en derde Mika H�kkinen. McLaren stond met deze eerste en derde plaats weer aan kop, een plek die het zes jaar voordien had moeten verlaten.
In 1998 domineerde McLaren de hele race. H�kkinen behaalde de pole-positie, naast hem op de grid kwam David Coulthard te staan en het gat met de coureur op de derde startplaats, Micha�l Schumacher, was al meteen bijna een seconde. De race zelf reed de hele tijd een McLaren op koppositie. Dan, in de 36ste ronde maakte Mika H�kkinen een ongeplande pitstop en kwam Coulthard op kop. Drie ronden voor het einde echter ging Coulthard braaf op zij voor de Fin. Beide heren hadden voor de race een gentlemen-agreement gesloten: de coureur die als eerste door de bocht zou gaan, mocht de race winnen. In het verleden had zulk pact tussen coureurs al vaker misgelopen, denk maar aan Alain Prost en Ayrton Senna, tien jaar eerder ook bij McLaren. Of het teamorders waren of niet bij McLaren laat ik in het midden.
Een jaar nadien was het net het omgekeerde met een race vol verrassingen. H�kkinen reed lange tijd op kop maar viel uit door een kapotte gaskabel en eerder wa sook Coulthard al uitgevallen door een haperend hydraulisch systeem. Jacques Villeneuve verloor zijn achtervleugel met een snelheid van 300 km/uur en bracht de Safety Car op de baan. Micha�l Schumacher verloor al meteen bij de start enorm veel plaatsen en zag zich genoodzaakt een inhaalrace te rijden. Uiteindelijk zal hij als achtste en laatste eindigen op een ronde van teamgenoot Eddie Irvine. Tweede werd Heinz-Harald Frentzen in de Jordan, derde Micha�l�s teamgenoot Ralf Schumacher.
In 2000 won Schumacher, na een half jaartje opzij gezeten te hebben met een gebroken been, opgelopen tijdens een crash in Engeland een jaar eerder. In een vrij eentonige race werd zijn nieuwe teammaat Rubens Barrichello tweede, derde werd Ralf Schumacher, vierde Villeneuve, vijfde Giancarlo Fisichella en zesde Ricardo Zonta. Na de race werd Mika Salo van zijn zesde plaats ontnomen door een illegale voorvleugel.
Heel anders was 2001. De tweede training werd al opgeschrikt door een crash van eerst Luciano Burti en op het einde een van Micha�l Schumacher. Tijdens de kwalificatiesessie deed Burti zijn trucje nog eens over door opnieuw een wagen total loss te rijden. De race zelf eindigde in mineur. In de vijfde ronde was Villeneuve aan het slipstreamen bij Ralf Schumacher, toen die erg vroeg op zijn rem ging staan. De Canadees verwachtte dit niet en wat volgde was een van de meest verschrikkelijke crashes van de laatste tien jaar. Op het punt waar in 1996 Brundel zijn salto maakte, vloog Villeneuve met een snelheid van om en beide 320 kilometer/uur de lucht in, draaide naar links, smakte tegen de hekken die het publiek van de baan afsloten, schoof verder met de onderkant tegen de hekken, raakte de muur en sloeg tenslotte 200meters verder nog tweemaal overkop. De Safety Car werd voor tien lange ronden naar buiten gebracht. In het publiek vielen er negen gewonden. Echter, brandweerman Graham Beveridge was minder gelukkig en kreeg een van Villeneuve�s wielen tegen de borstkas. Hij overleed toen hij werd overgebracht naar het ziekenhuis. Dit nieuws werd na de race doorgegeven en uit respect werd er niet gevierd op het podium. Villeneuve zelf stapte zonder een schram uit zijn totaal vernielde wagen.
Ook in 2002 was het weer raak. Bij de start blokkeerde Rubens Barrichello in een soortgelijk incident de weg voor dezelfde Ralf Schumacher, nu een bocht eerder. Ralf vloog helemaal over de Ferrari van Barrichello en belandde tamelijk zacht in de bandenstapels na eerst de volledige grindbak te hebben doorkruist. Achter hem ontstond een gigantische chaos en naast Barrichello vielen ook Giancarlo Fisichella, Felipe Massa, Nick Heidfeld, Jenson Button, Olivier Panis en Allan McNish uit. De rest van de race verliep rustig. Op het einde werd debutant en thuisrijder Mark Webber mooi vijfde in de Minardi, en al bij de finishvlag ging zowat iedereen helemaal uit z�n dak.
Na een saai seizoen in 2002 was de Australische Grand Prix in 2003 zowat alles wat we mistten het volledige seizoen voordien: spanning en sensatie. Na een mooie race won David Coulthard voor Juan-Pablo Montoya, die een handvol ronden voor het einde nog aan de leiding reed en spinde. Derde werd Kimi R�ikk�nen, pas op een vierde plek vonden we Micha�l Schumacher terug. Het was de eerste race sinds Spa-Francorchamps 1998 dat er g��n Ferrari-coureur op het podium te vinden was.
2004 was dan weer hetzelfde als 2002. Het was een saaie race, Micha�l Schumacher reed vanaf start tot finish aan de leiding zonder die eenmaal te moeten afstaan. Tweede werd teammaat Rubens Barrichello, derde werd Fernando Alonso op meer dan een minuut.
Op naar wat hopelijk opnieuw een spannende race zal worden.
Alles weten over Formule 1 in 2022?
Hier, op GP Pits brengt Formule 1 nieuws eneen F1 Magazine F1-seizone 2021 lees je alles over de races, voorbeschouwingen, nabeschouwingen en het brekende nieuws.
Op ons gratis forum lees je alles over formule 1 en nog veel meer. Meld je gratis aan en neem deel aan discussies over de mooiste sport van de wereld!