Vandaag in de F1-geschiedenis....

[SDG]

Mooi seizoen was dat toen, mooie auto's, een aantal topraces en veel tragiek. Dat zullen we over 15 jaar ook over 2012 zeggen...

Een zeer open seizoen ook: zes verschillende winnaars (Villeneuve, Frentzen, Michael Schumacher, Berger, Hakkinen en Coulthard) en nog negen anderen die minstens een podiumplaats pakten (Hill, Irvine, Alesi, Wurz, Ralf Schumacher, Fisichella, Panis, Herbert en Barrichello). Plus ook nog Trulli die bijna een race won.

[SDG]

26 mei 2002

David Coulthard (McLaren-Mercedes) wint de Grote Prijs van Monaco. Voor de Formule 1 vormt deze zege een aangename en broodnodige afwisseling op de Ferrari-dominantie van dit seizoen, en dit zeker na de controversiële wedstrijd twee weken eerder in Oostenrijk. Coulthard dankt zijn zege vooral aan een gunstige uitgangspositie na de kwalificaties, waarin hij tweede eindigt na Juan-Pablo Montoya (Williams-BMW), maar vòòr de Ferrari van Michael Schumacher. Bovendien weet hij bij de start van de race Montoya bij de spurt naar de eerste bocht te verschalken, waardoor hij perfecte rugdekking heeft tegenover de oppermachtige Ferrari. Wanneer Montoya iets na halverwege zijn motor opblaast en Schumacher eindelijk voluit kan gaan, heeft Coulthard echter al genoeg voorsprong verzameld om ook na zijn pitstop de kop te behouden. Schumacher komt nog sterk aandringen, maar door de beperkte inhaalmogelijkheden in Monaco weet de Schot alle aanvallen af te slaan en zo net als in 2000 in het prinsbisdom te zegevieren. Ralf Schumacher (Williams-BMW) wordt derde, de overige punten zijn voor Jarno Trulli (Renault), Giancarlo Fisichella (Jordan-Honda) en Heinz-Harald Frentzen (Arrows-Cosworth). Voor Arrows is het het laatste WK-punt uit zijn bestaan. Samen met Ralf Schumacher in Maleisië is David Coulthard in Monaco de enige niet-Ferrari-winnaar in 2002.

[Wizard]

Mooi seizoen was dat toen, mooie auto's, een aantal topraces en veel tragiek. Dat zullen we over 15 jaar ook over 2012 zeggen...

Zou zomaar kunnen. En inderdaad wel een aardig seizoen met een 'verkeerde' wereldkampioen. Mooiste race: Hongarije 1997.

[0634]

Ik vond het een mooie kampioen. De familie verdiende een titel.

[Wizard]

De familienaam.

[SDG]

27 mei 2001

Waar David Coulthard in 2000 en 2002 de glorieuze winnaar is van de Grote Prijs van Monaco, is hij in het tussenliggende jaar 2001 echter de schlemiel van de race. De Schot komt nochtans met het zelfvertrouwen in het zenit naar Monaco afgezakt. Twee weken voordien heeft hij in Oostenrijk zijn tweede zege van het seizoen behaald, waardoor hij zijn achterstand in de WK-stand op titelverdediger Michael Schumacher tot vier punten heeft weten te verkleinen. En op zaterdag ziet het er nog beter uit voor hem, wanneer hij zijn McLaren op de pole zet. Op zondag loopt alles echter helemaal fout. Bij de start van de opwarmronde raakt hij niet van zijn startplaats weg als gevolg van een falend launch control-systeem, waardoor hij als allerlaatste aan de race moet beginnen en de toeschouwers meteen een spannend duel door de neus geboord zien. De enige die Michael Schumacher nog het leven zuur zou kunnen maken, Coulthard's teamgenoot Mika Häkkinen, valt al vroeg uit, waarna de Duitse wereldkampioen en zijn Ferrari-teamgenoot Rubens Barrichello in gesloten slagorde naar een onbedreigde dubbelzege rijden. Voor Coulthard zit zelfs een dichte ereplaats er niet meer in wanneer hij in zijn poging om naar voren te komen zowat de halve race lang achter de Arrows van de Braziliaan Enrique Bernoldi blijft hangen. De Schot weigert risico's te nemen bij het inhalen, wat hem zuur opbreekt. Wanneer hij Bernoldi eindelijk voorbij is, is de vijfde plaats het maximaal haalbare wat er nog in zit. Coulthard verliest deze dag meer dan alleen maar de race; het bezorgt hem een flinke deuk in zijn imago én zijn zelfvertrouwen. De komende tijd zal het voor de McLaren-piloot alleen maar van kwaad naar erger gaan en in slechts enkele races tijd zal hij een kruis mogen maken over zijn titelaspiraties, wanneer Michael Schumacher een definitieve kloof slaat in de WK-stand. Derde in Monaco na de Ferrari's is Eddie Irvine, die niet alleen Jaguar zijn eerste podium bezorgt, maar zelf tevens zijn eerste podium pakt sedert hij eind 1999 de Scuderia verliet. Jacques Villeneuve (BAR-Honda) wordt vierde en het laatste punt voor de zesde plaats is voor Jean Alesi, die zijn werkgever Alain Prost het eerste WK-punt bezorgt sedert 1999. Voor Michael Schumacher is het de vijfde en voorlopig laatste zege in Monaco.

[SDG]

28 mei 1989

Ayrton Senna (McLaren-Honda) wint de Grote Prijs van Mexico. Voor de Braziliaanse titelverdediger is het na zijn startcrash in de openingsrace in Brazilië al de derde zege op rij, waarmee hij alleen leider wordt in de WK-stand. Tweede wordt de Italiaan Riccardo Patrese (Williams-Renault), die daarmee Renault de eerste podiumplaats bezorgt sedert zijn terugkeer in de Formule 1. Een andere Italiaan, Michele Alboreto (Tyrrell-Ford), wordt derde. Een opmerkelijke prestatie, aangezien het voor Tyrrell de eerste podiumplek is sedert 1983, toen diezelfde Alboreto de Amerikaanse Grote Prijs in Detroit won. De overige punten zijn voor Alessandro Nannini (Benetton-Ford), Alain Prost (McLaren-Honda) en Gabriele Tarquini (AGS-Ford). Prost rijdt een moeizame race en verliest alle kansen op de zege door een verkeerde bandenkeuze, terwijl Tarquini zijn enige WK-punt uit zijn carrière scoort. De Zweed Stefan Johansson raakt voor het eerst dit jaar door de prekwalificaties, waarna hij het Onyx-team vervolgens zijn allereerste GP-deelname bezorgt. Oud-wereldkampioen Nelson Piquet (Lotus-Judd) raakt niet verder dan de zesentwintigste startplaats en weet zich bijgevolg maar net te kwalificeren. Bij Ferrari tenslotte keert Gerhard Berger voor het eerst terug achter het stuur na zijn zware crash in Imola.



Start in Mexico. Winnaar Ayrton Senna heeft reeds het hazenpad gekozen.

[SDG]

29 mei 1988

Alain Prost (McLaren-Honda) is de beste in de Grote Prijs van Mexico. Ploegmaat Ayrton Senna pakt dan wel zijn vierde polepositie van het seizoen, maar bij de start schiet de Fransman als snelste uit de startblokken en hij rijdt vervolgens van start tot finish aan de leiding. Gerhard Berger (Ferrari) is de enige die het oppermachtige McLaren-duo een tijdje kan volgen, maar naar het einde van de race toe moet hij, het brandstofverbruik in acht nemend, de rol lossen. De beide Lotus-Honda's van titelverdediger Nelson Piquet en Satoru Nakajima kennen een uitstekend wedstrijdbegin, maar beiden zullen door mechanische problemen de finish niet halen. Michele Alboreto (Ferrari) pakt uiteindelijk de vierde plaats na zijn teamgenoot Berger, terwijl de laatste punten naar het Arrows-Megatron duo Derek Warwick en Eddie Cheever gaan. Net als in de openingsrace in Brazilië gaan alle punten bijgevolg naar turbowagens, een uitslag die gezien het speciale karakter van de omloop in Mexico-Stad – op grote hoogte – vooraf gevreesd wordt door de niet-turboteams en uiteindelijk ook bewaarheid wordt. De Benettons van Alessandro Nannini en Thierry Boutsen voeren als zevende en achtste de atmosferische klasse aan, doch beiden finishen al op respectievelijk twee en drie ronden van winnaar Prost. De Duitser Bernd Schneider (Zakspeed) kwalificeert zich als vijftiende voor zijn eerste Grote Prijs. De latere DTM-kampioen kan na drie mislukte kwalificatiepogingen eindelijk voor de eerste keer op de startgrid plaatsnemen en doet dit prompt vlak achter vice-wereldkampioen Nigel Mansell (Williams-Judd). In de trainingen heeft de Fransman Philippe Alliot (Larrousse-Ford) bij het opkomen van het start- en finishgedeelte een bijzonder zware crash, maar als bij wonder komt hij met de schrik vrij. In de WK-stand weet Prost zijn voorsprong verder uit te bouwen. De Fransman heeft na vier races al 33 punten, tegenover 18 voor Berger en 15 voor Senna.

[Matthijs]

Oei, flinke klapper van Alliot! En dat terwijl er met iets andere kerbstones niets aan de hand was geweest want feitelijk deed hij niets fout. Ronde kerbs, wie bedenkt zoiets...

[SDG]

Oeioei, wat is het doods in deze draad. Dan gaat een mens al eens een weekje op vakantie... 

[Matthijs]

Nou, ik LEES wel wlke dag jouw bijdragen SDG! 

[Kootje]

Nou, ik LEES wel wlke dag jouw bijdragen SDG! 

Ik ook.
Maar om zelf 'n bijdrage te leveren ben ik momenteel te druk voor.

[Matthijs]

Ok, 3 juni 1973: James Hunt debuteert in de formule 1 met een 9e plaats (hoewel uitgevallen) in de Grand Prix van Monaco. Hoewel hij vooral bekend stond onder zijn pittige crashes, zijn humor en zijn leefstyle, wist hij al drie jaar na zijn debuut wereldkampioen te worden. Helaas ging het daarna snel afwaarts met de sportieve prestaties, waardoor hij al in 1979 besluit te stoppen met f1. Daarna hebben 'we' jarenlang mogen genieten van zijn commentaar voor de BBC.

[Kootje]

kort maar krachtig

[SDG]

7 juni 2009

Jenson Button (Brawn-Mercedes) wint de Grote Prijs van Turkije. Op het circuit van Istanboel kwalificeert de Duitser Sebastian Vettel (Red Bull-Renault) zich op de pole, doch hij kan niet lang genieten van zijn goede uitgangspositie, aangezien hij nog in de eerste ronde een stuurfout maakt waardoor Button de kop kan overnemen. De Brit wordt vervolgens niet meer bedreigd voor de overwinning en rijdt zo naar zijn zesde zege in zeven races. Vettel verliest ook nog de tweede plaats aan zijn Australische teamgenoot Mark Webber doordat hij op een verkeerde pitstopstrategie rijdt. Button's teamgenoot Rubens Barrichello mist zijn start compleet en verliest vervolgens iedere kans op een goede klassering na aanrijdingen met respectievelijk Heikki Kovalainen (McLaren-Mercedes) en Adrian Sutil (Force India-Mercedes). Een kapotte versnellingsbak maakt uiteindelijk een eind aan zijn race. In de tussenstand voor het WK vergroot Jenson Button zijn voorsprong nog wat verder: hij heeft nu al 61 punten, tegenover 35 voor Barrichello, 29 voor Vettel en 27,5 voor Webber. De Turkse Grote Prijs is evenwel zijn laatste zege van het seizoen; vanaf de volgende race in Silverstone zal Red Bull zijn technische achterstand op Brawn weggewerkt hebben en de leidende rol in het WK overnemen. De voorsprong die hij opbouwde in de eerste seizoenshelft zal voor Button echter volstaan om aan het eind van het seizoen de titel te pakken.