Topics

Patrick Tambay is overleden. De Fransman werd 73.
Heb hem altijd erg sympathiek gevonden. Tambay leek een heer van stand temidden van de sterke Franse lichtingen uit de jaren zeventig en tachtig, die vooral uit harde straatvechters als Arnoux, Pironi, Jarier, Depailler en Laffite bestond. Tambay was niet van echt van wereldklasse, maar verder een uitstekende en snelle F1-piloot. Vanwege zijn prettige karakter was hij zowel op de tribunes als in de paddock geliefd. Of het daarmee te maken had weet ik niet, maar hij kwam in ieder geval goed terecht bij topteams als McLaren, Renault en Ferrari - wel als tweede man of als invaller. Voor de roden won hij twee keer een GP. Eentje herinner ik me nog goed. Dat was, als ik me niet vergis, in Imola, ergens in de eighties. Patrese reed in zijn Brabham ruim aan de leiding en leek op zijn gemak op de overwinning af te vliegen. Maar de Italiaan vergat zijn hoofd koel te houden (en gas te minderen) en schoof zomaar en onnodig ergens in een bocht rechtdoor. Einde race. Tambay nam met zijn Ferrari de leiding over. Het Italiaanse publiek reageerde uitzinnig terwijl een Italiaan de leiding verloor aan een Fransman. Maar ja, de laatste reed in een Ferrari...
Resumerend: Patrick Tambay, een prettige persoonlijkheid, misschien wel een van de laatste gentlemen in de F1.

Wat een mooi begin van het nieuwe seizoen, met een ijzersterk Ferrari, jawel. Heb niet echt een scharlakenrood hart, maar zie dat merk graag (weer) vooraan. Van mij mogen ze daar zelfs aan het einde van het seizoen nog steeds staan: Leclerc of Sainz, dat maakt me niet uit. Dat terzijde.
Wat (mij) verder opviel:
Mooi te zien hoe Magnussen zich, ook met dank aan die Ferrarikrachtbron, in de kijker reed, en dat zonder al te veel voorbereiding. Dat doet de vraag rijzen hoe goed – of matig – Schumacher is. Ook Albon bewees meteen dat hij hier toch echt thuishoort. Hij presteerde ongeveer zoals Russell 2 jaar lang bij Williams deed. Diezelfde Russell viel in Bahrein nogal tegen. En dan het drama bij McLaren dat waarschijnlijk een zeer moeilijk seizoen tegemoet gaat; zo jammer voor Ricciardo en met name Norris die inmiddels toch echt een topauto verdient. (Volgend jaar Red Bull?) Ten slotte een compliment aan Hesgoal, want ik heb de race zonder één enkele hapering (en oeverloos gezwatel voor- en achteraf) op mijn laptop kunnen bekijken.
Ik geef deze ouverture in beginsel een dikke 8. Helaas 1 puntje aftrek vanwege een F1-race in het sfeerloze donker.

Carlos Reutemann is niet meer. De Argentijn was misschien wel de meest enigmatische F1-coureur ooit. Startte in zijn allereerste GP meteen maar vanaf pole. Was fantastisch als 'het gevoel' klopte, maar nergens als datzelfde gevoel tegenzat. Won best veel GP's, maar gaf ook een wereldtitel cadeau aan Nelson Piquet. Zomaar, om nooit opgehelderde redenen. Topcoureur, mysticus, knappe man. Werd ook El Lole of De Indiaan genoemd. Maakte door zijn 'onbegrijpelijkheid' ook nooit veel vrienden. Toch was hij destijds een van mijn favorieten, kan niet uitleggen waarom, misschien omdat omtrent hem zoveel gewoon niet uit te leggen viel.
Adios Carlos.

Gisteren overleed Stirling Moss, het zal geen F1-volger zijn ontgaan.
Moss was ongetwijfeld een van de grote legendes uit de autosport. Ook was hij een van de meest aansprekende helden, gezien de dodenlijst uit zijn tijd. Naast 'held' (een vaak pathetisch gebruikt woord) was hij echter vooral een formidabele coureur in diverse disciplines, een rijder die m.i. tot de buitencategorie behoort ook al werd hij, door allerlei omstandigheden, nooit wereldkampioen der autocoureurs. Dat ik hem ooit eens aan de start van een GP zag verschijnen, vervult me met enige trots, maar dat geheel terzijde. Als er iemand was die bewees dat WK-titels niet altijd veel zeggen, dan was het de sympathieke Brit. Stirling Moss zal in de autosportwereld altijd voortleven. Old soldiers never die.

Onlangs zag ik de dvd Ferrari – Race to Immortality (2017, Universal, 90 minuten). Prachtige authentieke (ook gruwelijke!) beelden die met moderne technieken uiterst fraai zijn gestileerd. Alles draait vanzelfsprekend om de rode bolides van Enzo Ferrari, die dan ook vaak aan het woord is. Maar misschien gaat het nog wel meer om de coureurs (als Fangio, Moss, Musso en Castellotti) uit de jaren vijftig, de geboortetijd van de F1. Met name de Britse vrienden Mike Hawthorn en Peter Collins komen uitvoerig in beeld en aan het woord. Anderhalf uur genieten, vond ik.
Nu kent iedere tijd zijn eigen 'helden', maar na het zien van deze film bedenk je je wel twee keer voordat je dat stempel op een huidige F1-piloot durft te plakken. Want je kunt toch moeilijk met droge ogen beweren dat bijvoorbeeld Hamilton en Verstappen net zo hun hoofd uitsteken (ook letterlijk) als die kleurrijke en bezeten coureurs van destijds. Het is alsof je Elvis en Chuck Berry wilt vergelijken met Nick & Simon. Of dat je de lachebekjes Gijp en Derksen net zo dapper vindt als de Vlaamse transgender Van Spilbeeck. Maar oké, dat terzijde, want een persoonlijke visie.
Toch durf ik te stellen dat Ferrari – Race to Immortality een must is voor F1-volgers.

Zie de filmtrailer.

Iemand Webber gezien op topgear? Het was net geen vernietigende uithaal richting Vettel. Als de Duitser hem dit jaar nog nodig heeft kan hij het vergeten. Webber maakt zich extra breed als hij voor Vettel zit en extra smal voor zijn concurrenten.

Ik snap niet dat er mensen die dit item van Top Gear serieus nemen. De insteek van interviewer Jeremy Clarkson - en daarmee de hele teneur van dit toneelstukje - was de rivaliteit tussen Webber en Vettel, alias 'ze German'. Doel van Clarkson was duidelijk het fikje flink op te stoken, en daarmee de kijkcijfers te dienen. En Webber deed daar keurig en charmant aan mee met behulp van grapjes en kwinkslagen. Zelfs de uitslag - een fractie achter Hamilton, maar ruim 1 seconde voor Vettel! - neem ik niet serieus. Want wat als Webber Vettels tijd niet had verbeterd? Dan was dit hele Top Gear-item als de bekende nachtkaars uitgegaan. Wilden de makers van het veelbekeken BBC-programma dat? Nee, natuurlijk niet. En dus geloven nu zeer velen dat over een klein vliegrondje, en met gelijk materiaal, Mark Webber 1 seconde sneller was dan Seb Vettel. Ik geloof er helemaal niets van, aangezien ze bij Reb Bull ook over gelijk materiaal beschikken waarbij ik me niet kan herinneren dat Webber ooit zoveel sneller was over 1 ronde dan zijn teamgenoot.