Vakantietopic: Favoriete rijder, team, teambaas, kleurrijkst figuur ooit

Gestart door Robbert65, 02 augustus 2018 - 13:12:33

« vorige - volgende »

Robbert65

Wie is in jouw ogen de beste/leukste/indrukwekkenste/mooiste rijder ooit? Welk team was het waar je warm voor liep toen je begon formule 1 te volgen? Wie vind je de kleurrijkste persoon in Formule 1?
"We have to remember these days. There is no guarantee they will last forever. Enjoy them as long as they last." – Sebastian Vettel

Robbert65

Ik ben begin jaren negentig opnieuw gaan kijken. Want nadat ik als klein jochie dit http://www.youtube.com/watch?v=QxPE2HnHvWk

zag groeide mijn aversie tegen motorsport. Toen dit gebeurde was ik 8 jaar. Misschien heb ik dit niet live gezien maar enkele jaren later in een voorbeschouwing, want ik herinner me dat ik met mijn vader in de woonkamer zat in een huis dat we in 1976 verbouwden, daarvoor was die woonkamer een open schuur. Maar het menselijk geheugen is uiterst onbetrouwbaar. Het kan zomaar zijn dat ik alle herinneringen van televisie (zoals die gigaspin die door een huis liep en maar bleef groeien tot ie de deuren niet meer door kon en dat gesticht met de vallende luiken voor de ramen) uit mijn jeugd automatisch in die setting plaats. Maar ergens tussen mijn 8ste en 11de jaar verloor ik de pret bij Formule 1. Door die brandende auto en de machteloze reddingspoging, die kapotte brandblusser, die rijder die wel wilde maar niet kon.


Maar ergens in 1993 zei een buurman hardnekkig tegen me, "het is echt leuk hoor en dodelijke ongelukken gebeuren eigenlijk niet meer". Tot dan had ik eigenlijk alleen af en toe een artikel in de krant gelezen en kreeg ik wel mee wie het WK won ieder jaar, maar dat was het wel. Nadat de genoemde buurman me zover had dat ik op een warme zomerdag Spa aanzette (om een paar minuten voor twee uiteraard) duurde het niet lang of ik was verslingerd. Die start! Senna knalde Schumacher en Alesi voorbij, Prost op kop. Die namen! Boutsen, Lehto, J.J.

Euhm, achteraf, dat je in één blik Prost, Senna, Alesi en Schumacher ziet rijden... Dat realiseer je je dan niet, maar nu zien we ze als helden.

Enfin, om even de vraag te beantwoorden die in dit topic centraal staat:

Favoriete rijder aller tijden: J.P. Montoya

Favoriete team: Jaguar. Om het merk, ik hou ontzettend veel van klassieke én moderne Jags. Om Jackie Stewart, maar die verkocht zijn team mét Paul, zijn zoon aan Ford. Bleef wel nog aan als adviseur.
Om de fantastische livery van die auto's.
Om Eddie Irvine.
Om alles eigenlijk, behalve de fokking resultaten dan...

Ja en de kleurrijkste figuur ooit... jeetje ja, da's Briatore natuurlijk, de genius achter alle intrige. De man die met zijn charme altijd ALTIJD overal mee weg komt.
Ongelofelijk.
Die man zit werkelijk in ieder verhaal dat niet helemaal jofel in elkaar zit. Maar als je dan een interview met hem ziet of leest, dan denk ik.. ja , jaja. Tsja. En dan schud ik wat met mijn hoofd en denk ik: wen er maar aan.

Het hoorde in die tijd natuurlijk ook wel een beetje bij de autosport. Dat zakelijke gerommel, dat mekaar wat miljoenen toeschuiven als het kon. Hier een voetbalclubje, daar een jacht van 30 miljoen. En met winst verpatsen natuurlijk. Ja! Briatore was een echte Verpatser :D
"We have to remember these days. There is no guarantee they will last forever. Enjoy them as long as they last." – Sebastian Vettel

Mickey

Coureur: Michael Schumacher. De statistieken behoeven eigenlijk geen betoog. Als coureur magistraal. Geen 1 lap wonder, maar op race pace in beter materiaal zelfs bijna niet te kloppen. Bouwer. Geeft niet op. Rafelrandje, maar het is 'm vergeven. Begon eigenlijk pas structureel te kijken door de dood van Senna. Schumi is echt míjn tijdperk. #keepfightingmichael

Team: geen favoriet, wel een zwak voor Ferrari

Kleurrijkste coureur: Eddie Irvine. De playboy. De grote bek. De schijt aan alles-mentaliteit. Een kopie van Hunt? Zulke mannen mis ik nu wel.

Robbert65

Ik hoop dat Verstappen dat een beetje houdt, die grote bek, die ik doe het op mijn manier en het kan me niet schelen wat ze vinden attitude.
"We have to remember these days. There is no guarantee they will last forever. Enjoy them as long as they last." – Sebastian Vettel

Wings

Qua team had ik altijd veel op met Minardi en later Toro Rosso. Die teams hebben een bepaalde romantiek wat ik maar moeilijk kan beschrijven. Datzelfde zie ik in mindere mate terug bij Sauber nu de Italiaanse invloeden toenemen. Het mag jullie dan ook niet verbazen dat ik Ferrari een warm hart toedraag. Ik ben altijd onwijs fan geweest van Ferrari. Het team heeft iets wat ik niet terugzie bij anderen.

De rijders die ik het gesupporterd variëren. In de basis houd ik van temperamentvolle rijders. Eind jaren 80 begon ik Formule 1 te kijken en was direct onder de indruk van Ayrton Senna. Wat was dat een charismatische man. Hij reed met zijn ziel en kon de auto, een situatie en races lezen als geen ander. Na zijn dood heb ik de Formule 1 ook niet heel leuk gevonden. Omdat Hill teamgenoot was van Senna bleef ik hangen bij Hill. En ik had een bloedhekel aan Schumacher. De enige die hem kon verslaan was Hill. Laat het net Schumacher zijn die naar mijn geliefde Ferrari ging. Ik keek er met gemengde gevoelens naar. Enerzijds baalde ik als een stekker dat net hij naar Ferrari ging, aan de andere kant wist ik dat als iemand Ferrari weer kon laten winnen, het Schumacher was. Ik ben Schumacher gaan waarderen in de jaren die volgde.

Na de succesvolle periode was ik echter Schumacher-moe. Het was de sympathieke Massa die mijn hart stal. In de tweede helft van zijn debuutjaar was hij niet veel slechter dan zijn Duitse teamgenoot. De laatstgenoemde vocht om het kampioenschap, wat Massa wat punten heeft gekost. De Braziliaan kon echter niet lang pieken. Op zijn hoogtepunt kreeg hij een ongeluk en bij terugkomst was de situatie veranderd. Alonso was naar Ferrari gehaald om de succesreeks voort te zetten. In zijn tweede Renault-periode vond ik de Spanjaard geweldig. Al snel kreeg hij mijn steun, steun die naar Vettel ging toen hij hem verving bij Ferrari. Alonso vond ik in zijn laatste jaar verzuurt. Intussen was er een Nederlander in opkomst die alles won wat er maar te winnen was. Vanaf zijn eerste meters heb ik Max gevolgd en altijd gehoopt dat hij de eerste Nederlandse rijder zal worden die wel succesvol is. Tot op heden beleef ik er veel plezier aan. Hij is niet alleen snel, ook is het een rijder naar mijn hart. Zijn agressieve rijstijl en eigenzinnigheid bevallen mij wel. Hij trekt zich niets aan van kritiek en blijft zijn ding doen. Dat vind ik mooi. Nu nog naar Ferrari.

Met teambazen heb ik niets. Of eigenlijk heel weinig. Flavio was wel een kleurrijk persoon net als Eddie. Op TV als kijker merk je er weinig van maar de feesten op de paddock waren geweldig en zorgde voor een goede sfeer. Ik kan mij voorstellen dat deze personen worden gemist.

Sabai

Ik ben F1 gaan volgen door Schumacher.Alleen door de dominantie kreeg ik een voorkeur voor de underdog. Dat waren eerst Kimi en button. Daarna Vettel en nu max en Vettel. Qua teams heb ik geen voorkeur en teambazen geef ik nog minder om. Ik houd van racen op het scherpst van de snede.

Wings

Citaat van: Robbert65 op 02 augustus 2018 - 13:44:02Ja en de kleurrijkste figuur ooit... jeetje ja, da's Briatore natuurlijk, de genius achter alle intrige. De man die met zijn charme altijd ALTIJD overal mee weg komt.
Ongelofelijk.
Die man zit werkelijk in ieder verhaal dat niet helemaal jofel in elkaar zit. Maar als je dan een interview met hem ziet of leest, dan denk ik.. ja , jaja. Tsja. En dan schud ik wat met mijn hoofd en denk ik: wen er maar aan.

Het hoorde in die tijd natuurlijk ook wel een beetje bij de autosport. Dat zakelijke gerommel, dat mekaar wat miljoenen toeschuiven als het kon. Hier een voetbalclubje, daar een jacht van 30 miljoen. En met winst verpatsen natuurlijk. Ja! Briatore was een echte Verpatser :D

Ik heb een tijd veel monteur gevolgd op Twitter en ook las ik Engelse en Italiaanse fora, daar stonden wel eens leuke anekdotes over Flavio. Hij had inhoudelijk de ballen verstand van autosport en techniek, stond met een rijder en engineer te praten, ziet de media komen, grist een blaadje met data uit de handen van de engineer en begint wat te brallen en doen alsof hij meepraat over data. Ik vond het vermakelijk.

Wings

Citaat van: Sabai op 03 augustus 2018 - 23:02:52
Ik ben F1 gaan volgen door Schumacher.Alleen door de dominantie kreeg ik een voorkeur voor de underdog. Dat waren eerst Kimi en button. Daarna Vettel en nu max en Vettel. Qua teams heb ik geen voorkeur en teambazen geef ik nog minder om. Ik houd van racen op het scherpst van de snede.

Dat laatste ben ik het absoluut mee eens. Ik vond de jaren dat Ferrari domineerde verschrikkelijk, in het bijzonder 2002 en 2004. Na 3 races wist je al wie de rest won en wie kampioen werd. In mindere mate had ik dat later nog eens bij Red Bull en niet vergeten Mercedes, al was het bij Mercedes in 2016 best een leuk jaar doordat niet één rijder het scepter zwaaide maar zijn teamgenoot ook meedeed en zij elkaars bloed konden drinken en geen millimeter toegaven op de baan. Die rivaliteit liet mij denken aan de rivaliteit tussen Senna en Prost.

Franky R.

Mijn eerste GP was in 1977 (toen een hummeltje van 3 jaar)...Pas in 1988 ontdekte ik dat Eurosport -in diet tijd- alles uitzond en ben ik de sport actief gaan volgen.


Maar al voor die tijd was ik onder de indruk van Niki Lauda. Via mijn vader die toen lid was van Autovisie heb ik het verhaal opgepikt. Daarna Lauda ook nog zien rijden op Zandvoort in 1985 (dank pap).
Dus mijn eerste favo rijder was Lauda, daarna werd het Prost omdat het lui waren die nadachten. Tegenwoordig bekijk ik de sport vanuit een helikopterview, hoewel ik nog h'm nog wel 'kraak' voor Lewis Hamilton. Maar die is nu al viervoudig WK en zeurt IMHO een beetje teveel.


Favo team? Alle kleine teams. Minardi, Forti Corse, Osella, EuroBrun..Hell, zelfs Life! Waarom? Ze werden gerund door liefhebbers. En kijk wat er nu in de paddock rondloopt...Juist.


Kleurrijk persoon? Dan kom je vaak uit op Bernie Ecclestone. Maar er zijn er ook zoveel. David Thieme, Colin Chapman, Briatore, Eddie Jordan, Don Nichols...Maar Bernie springt er voor mij erboven uit...Hoe zeer ik op dat oudje scheld... :P

Sphinx

Eerste F1 race voor mij was een live experience, Zandvoort 1985. Eerste op tv kwam later dat jaar op vakantie via ORF (oostenrijkse tv) met de onnavolgbare Heinz Pruller als commentator. Ik ben echter op diezelfde vakantie vervolgens helemaal verslingerd geraakt aan een documentairereeks die DSF uitzond over de geschiedenis van de F1, gelukkig werd ie ook thuis nog om de zoveel jaren herhaald.

Qua verhalen vond ik het feesten en partijen team van Lord Thomas Alexander Hesketh altijd interessant, inclusief James Hunt "The Shunt" als coureur. De film Rush dikte de rivaliteit tussen Hunt en Lauda wat sterk aan (ze konden best goed met elkaar door een deur) maar geeft wel goed weer hoe zowel hesketh als Hunt opereerden, door overal een lolletje van te maken, maar onderhuids waren ze verdomd slim bezig met innovaties aan hun gekochte March chassis (andere neus, experimenteren met rubberen vering, airbox-loos chassis nog voor de rest er mee kwam) en het leverde in 1975 hun mooiste resultaat met een GP win in Zandvoort. Voor Harvey Postlethwaite was Hesketh een goede F1 boarding school, zijn examen deed hij bij Wolf F1, een uitzendjobje bij Fittipaldi. Daarna klopte de echte top aan met Ferrari.

Ook Lauda vond ik een goeie. Ik vroeg me altijd af waarom hij zo'n lelijke kop had in de jaren 80, pas na die DSF docs snapte ik het  :P Eigenlijk begonnen als paydriver, maar dankzij Clay Reggazzoni als 2e rijder naar Ferrari en de rest is geschiedenis. Ook grappig, maar Hunt en Lauda zijn elkaar nooit tegengekomen in de F3, de crash en aanvaring die Lauda in de film had was eigenlijk met David Purley, die de Oostenrijker idd Rat noemde, waarop Lauda hem doodleuk voor Konijn uitschold. Monteurshumor: bij de volgende race had Purley een konijn op zijn auto geschilderd staan en Lauda een Rat.

Een andere naam die ik goed leerde kennen in de jaren 80 was: Andrea de Cesaris. De Italiaan zorgde altijd voor een leuke zondag middag door vlammend zijn motor op te blazen, rokend tot stilstand te komen of in een wolk van puin schitterend crashwerk af te leveren. Dankzij zijn sponsors van Marlboro Italië kon hij zoveel auto's platrijden als hij wilde, want de rekeningen van de plaatwerkers werden toch wel betaald. Maar, zijn eigen Mclaren engineers kwamen in 1981 tegen De Cesaris in opstand na de zoveelste crash, gaven hem zijn iconische bijnaam De Crasheris en weigerden nog voor hem te werken. Er werd wat geshuffeld en hoewel hij het seizoen kon afmaken, vertrok hij het jaar erop naar Alfa Romeo. Na twee jaar sappelen volgde Ligier, waar hij in 1985 tijdens het lopende seizoen werd ontslagen na een spectaculaire crash in Oostenrijk en zijn memorabele woorden: "The car is dead" als verklaring.

http://www.youtube.com/watch?v=20OWtuo-m0M

Uiteindelijk is het met De Cesaris nog redelijk goedgekomen, hij kreeg "de knikker" in zijn hoofd onder controle, ging meer nadenkend rijden .Maar ja, dat moest ook wel met gebrekkige machinerie van Rial, BMS Dallara en de mooie maar niet al te betrouwbare Jordans
There's nothing wrong with the car, except that it's on fire!