Ruimtevaart topic

Gestart door C.G. de Beaufort, 31 juli 2015 - 16:04:07

« vorige - volgende »

C.G. de Beaufort

#195
Zevende missie van de Shepard met een artificiële lichaam

http://youtu.be/6ZJghIk7_VA

Beeldmateriaal van boordcamera's. Volledige missieomschrijving: nieuwe Shepard vloog voor de zevende keer op 12 december 2017 vanuit Blue Origin's West Texas Launch Site. Bekend als Mission7(M7), had de missie de volgende generatie booster en de eerste vlucht van Crew Capsule 2.0. Crew Capsule 2.0 heeft grote ramen van 2,4 voet breed en 3,6 voet lang. M7 omvatte ook 12 commerciële, onderzoeks- en onderwijspayloads aan boord. Crew Capsule 2.0 bereikte een hoogtepunt van 98,27 kilometer AGL en 99,39 kilometer MSL(*). Hmm, het ziet er bijzonder relax uit met die ramen...

Groet,

C.G. de Beaufort

* zie o.a. https://aviation.stackexchange.com/questions/12260/why-are-airspaces-depicted-in-agl



C.G. de Beaufort

Kunstmatige intelligentie, NASA-gegevens ontdekten nu een achtste planeet die cirkelt om een verre ster

14 december 2017

http://youtu.be/S_HRh0ZynjE

Met de ontdekking van een achtste planeet om het Kepler-90-systeem, is het de eerste dat zich nu verbindt met ons zonnestelsel in het aantal planeten
Image krediet : NASA/Wendy Stenzel

Ons zonnestelsel is nu gebonden voor het grootste aantal planeten rondom een ​​enkele ster én met de recente ontdekking van de achtste planeet die rond Kepler-90(*1) cirkelt, een zonachtige ster op 2545 lichtjaar van de Aarde heeft'ie nu een evenaring van ons huidige zonnestelsel. De planeet werd ontdekt in gegevens van de Kepler Space Telescope van NASA. De nieuw ontdekte Kepler-90i - een zinderende hete, rotsachtige planeet die om de 14,4 dagen rond zijn ster draait - werd gevonden met behulp van 'machine learning' van Google. Machinaal leren is een benadering van kunstmatige intelligentie waarin computers 'leren'. In dit geval leerden computers om planeten te identificeren door in Kepler gegevens te vinden waar de telescoop signalen van planeten buiten ons zonnestelsel registreerde, bekend als exoplaneten. "Precies zoals we verwachtten, liggen er spannende ontdekkingen op de loer in onze gearchiveerde Kepler-gegevens, wachtend op de juiste tool of technologie om ze op te sporen", zegt Paul Hertz, directeur van de Astrophysics Division van NASA in Washington. "Deze bevinding laat zien dat onze gegevens voor vele jaren een schatkist zullen zijn die beschikbaar is voor innovatieve onderzoekers." De ontdekking kwam tot stand nadat onderzoekers Christopher Shallue en Andrew Vanderburg een computer hadden getraind om exoplaneten te identificeren. In de lichtmetingen van Kepler - de minuscule verandering in helderheid die werd vastgelegd toen een planeet voor een ster passeerde of voorbij ging. Geïnspireerd door de manier waarop neuronen verbinding maken in het menselijk brein, zift dit kunstmatige "neurale netwerk" door Kepler-gegevens en vond zwakke doorvoersignalen van een eerder gemiste achtste planeet in een baan om Kepler-90, in het sterrenbeeld Draco(*2). Hoewel machine learning eerder is gebruikt in zoekopdrachten in de Kepler-database, toont dit onderzoek aan dat neurale netwerken een veelbelovend hulpmiddel zijn bij het vinden van enkele van de zwakste signalen van verre werelden. Ongeveer 30 procent groter dan de aarde, Kepler-90i is zo dicht bij zijn ster dat wordt aangenomen dat de gemiddelde oppervlaktetemperatuur de 800 graden Fahrenheit overschrijdt, vergelijkbaar met Mercurius. De buitenste planeet, Kepler-90h, draait op een vergelijkbare afstand van zijn ster als de aarde met de zon. "Het Kepler-90-sterrenstelsel is als een miniversie van ons zonnestelsel. Je hebt kleine planeten binnenin en grote planeten buiten, maar alles is veel dichter in elkaar geslagen, "zei Vanderburg en astronoom aan de Universiteit van Texas. Shallue, een software engineer bij Google's onderzoeksteam Google AI, kwam met het idee om een ​​neuraal netwerk toe te passen op Kepler-gegevens. Hij raakte geïnteresseerd in de ontdekking van exoplaneten nadat hij had vernomen dat astronomie, net als andere takken van de wetenschap, snel wordt overspoeld met gegevens als de technologie voor gegevensverzameling uit de ruimte. "In mijn vrije tijd ben ik gaan zoeken naar 'exoplaneten' en ik ontdekte de Kepler-missie en de enorme beschikbare gegevensset ', aldus Shallue. "Machinaal leren schijnt echt in situaties waarin er zoveel gegevens zijn dat mensen het niet zelf kunnen opzoeken" De vierjarige dataset van Kepler bestaat uit 35000 mogelijke planetaire signalen. Geautomatiseerde tests en soms menselijke ogen werden gebruikt om de meest veelbelovende signalen in de gegevens te verifiëren. De zwakste signalen werden echter vaak gemist met behulp van deze methoden. Shallue en Vanderburg dachten dat er mogelijk meer interessante exoplaneten ontdekkingen vaag op de loer lagen in de gegevens. Eerst hebben ze het neurale netwerk getraind in het identificeren van transito-exoplaneten met behulp van een set van 15000 eerder onderzochte signalen uit de Kepler exoplanet-catalogus. In de testset identificeerde het neurale netwerk 96 procent van de tijd planeten en de valse positieven. Vervolgens, met het "geleerd" hebben van het neurale netwerk om het patroon van een transito-exoplanet te detecteren, hebben de onderzoekers hun model gericht op het zoeken naar zwakkere signalen in 670-sterrenstelsels die al meerdere bekende planeten hadden. Hun veronderstelling was dat systemen met meerdere werelden de beste plaatsen zouden zijn om naar meer exoplaneten te zoeken. "We hebben veel valse positieven van planeten, maar mogelijk ook meer echte planeten", zei Vanderburg. "Het is alsof je door rotsen zift om juwelen te vinden. Als je een fijnere zeef hebt, vang je meer stenen, maar je kunt ook meer juwelen vangen." Kepler-90i was niet het enige juweel dat dit neurale netwerk uitstraalde. In het Kepler-80-systeem vonden ze ook een zesde planeet. Deze, de aardachtige Kepler-80g, en vier van zijn aangrenzende planeten vormen een zogenaamde resonerende ketting - waar planeten worden afgesloten door hun onderlinge zwaartekracht in een ritmische orbitale dans. Het resultaat is een extreem stabiel systeem, vergelijkbaar met de zeven planeten in het TRAPPIST-1-systeem. Hun onderzoeksrapport dat deze bevindingen rapporteert, is geaccepteerd voor publicatie in The Astronomical Journal. Shallue en Vanderburg zijn van plan hun neurale netwerk toe te passen op Kepler's volledige set van meer dan 150000 sterren. Kepler heeft een ongekende dataset voor exoplaneetjacht geproduceerd. Na vier jaar naar een plekje te hebben gekeken, werkt het Kepler nu op een uitgebreide missie en wisselt het elke 80 dagen van gezichtsveld. "Deze resultaten tonen de blijvende waarde van de missie van Kepler aan," zei Jessie Dotson, Kepler's projectwetenschapper bij NASA's Ames Research Center in Californië. "Nieuwe manieren om naar de gegevens te kijken - zoals dit onderzoek in de beginfase om algoritmen voor het leren van machines toe te passen - beloven verder belangrijke vooruitgang te blijven boeken in ons begrip van planetaire systemen rond andere sterren. Ik weet zeker dat er meer primeurs in de data zitten te wachten tot mensen ze vinden"

Groet,

C.G. de Beaufort

*1 https://en.wikipedia.org/wiki/Kepler-90
*2 https://en.wikipedia.org/wiki/Draco_(constellation)


C.G. de Beaufort

Reizen...

You are sitting still, but at this moment :



[Je zit op een planeet (Aarde) die met 30 km per seconde om de zon draait. Deze ster wentelt met 230 km per seconde rond het centrum(*) van de Melkweg (galaxy). De Melkweg gaat met 600 km per seconde door het heeal...]

Als je dit gelezen hebt, heb je 3000 km door het wijde heeal gereist...

Groet,

C.G. de Beaufort

* Kosmisch jaar : zie post 161

C.G. de Beaufort

#198


Phobus tegen een Mars-landschap

Phobus(*1), de grootste maan die ongeveer zo'n 6000 km van Mars afstaat. Over ongeveer 20 tot 40 miljoen jaar is'ie verdwenen(*2). Hij valt langzaam naar de planeet, maar in plaats van tegen de oppervlakte te botsen, wordt hij waarschijnlijk versnipperd en worden de stukken uitgestrooid over de planeet in een ring als de ringen rond Saturnus, Jupiter, Uranus en Neptunus. Deze ring zal ergens tussen de één en honderd miljoen jaar blijven bestaan.

Groet,

C.G. de Beaufort

*1 : https://en.wikipedia.org/wiki/Phobos_(moon)
*2 : http://news.berkeley.edu/2015/11/23/mars-to-lose-its-largest-moon-but-gain-a-ring/


C.G. de Beaufort

#199
Nieuwe video over de oppervlakte van Venus - januari 2018



Eerst iets van de oude oppervlakte van Venus, gefotograveerd in 1981

Met een druk van ong. 90 bar en 457 °C (89x de druk van de Aarde) maakte het Russische ruimtevaartuig deze opname.

http://youtu.be/WG_drJ8-G34

Foto's van Venus(*), gekregen door de Akatsuki ruimtevaarttuig in 2018

Groet,

C.G. de Beaufort

* : https://en.wikipedia.org/wiki/Venus
  : https://www.spacepage.be/artikelen/het-zonnestelsel/de-planeten/venus/venus


C.G. de Beaufort

Curiosity, de Gale krater, 30-01-2018

http://www.youtube.com/watch?v=U5nrrnAukwI

Groet,

C.G. de Beaufort


C.G. de Beaufort

Elk zwart gat bevat een nieuw universum...



In het centrum van spiraalstelsel is M81 een superzwaar zwart gat dat ongeveer 70 miljoen keer groter is dan onze zon.

Kredit : NASA/CXC/Wisconsin/D.Pooley & CfA/A.Zezas, etc.

Ons universum begon zo'n 13,8 miljard jaar geleden met een oerknal. Hierover zijn de meeste fysici het eens. Maar weinige theoretici hebben gewaagd om uit te leggen wat er 'eerder' met de oerknal gebeurde of hoe de oerknal ontstond. Dit komt omdat de wetten van de natuurkunde uiteenvallen op het punt van een singulariteit(*1), zoals de natuurkunde die beweert dat de gecomponeerde pre-Big Bang-realiteit bestaat. Maar een paar baanbrekende natuurkundigen stellen nu een verbluffende nieuwe theorie voor die ons perspectief op het begin van het universum voor altijd zou kunnen veranderen. Misschien suggereren ze dat het hele universum - alle sterrenstelsels, sterren, planeten, alles - in een volledig in een enorm zwart gat is geïncorporeerd. Deze radicale theorie zou impliceren dat ons universum slechts één van de vele is. Het zou suggereren dat ons universum uiteindelijk zit in een veel groter universum - een moederuniversum, als je wilt - dat het zwarte gat herbergt waar we nu in leven. Het is een wilde theorie, maar het is er één die langzaam maar zeker een overweldigende afweging maakt van de fysici.

Een dergelijke natuurkundige is Nikodem Poplawski(*2) van de Universiteit van New Haven, Connecticut. Hij beweert dat singulariteiten, zoals die in de centra van zwarte gaten bestaan, een fysieke limiet hebben, een punt waarop ze niet verder kunnen worden gemalen. Zo'n punt zou enorm moeten zijn, misschien het gewicht van een miljard zonnen of meer. Maar zodra die limiet is bereikt, moeten de immense verdichtingsprocessen in het hart van alle singulariteiten stoppen. Dan, als een strak samengeperst blikje veren, is er een knal; een heel grote knal, de oerknal.



Nikodem Poplawski toont een "tornado in een buis". De bovenste fles symboliseert een zwart gat, de verbonden halzen stellen een wormgat voor en de onderste fles symboliseert het groeiende universum op de juist gevormde andere kant van het wormgat.

Kredit : Indiana University

Volgens Poplawski is de reden voor een dergelijke limiet (en bijgevolg de explosie die ontstaat door het universum die volgt) dat zwarte gaten draaien. Ze draaien met bijna-lichtsnelheden. Dit zorgt op zijn beurt voor een enorme hoeveelheid torsie. De algemene relativiteitstheorie, de Einstein-Cartan-Sciama-Kibble theorie van de zwaartekracht, houdt rekening met de effecten van de kwantummechanica. Het biedt niet alleen een stap in de richting van kwantumzwaartekracht, maar leidt ook tot een alternatief beeld van het universum. Deze variatie van algemene relativiteitstheorie incorporeert een belangrijke kwantumeigenschap die bekend staat als een torsie. Deeltjes zoals atomen en elektronen bezitten een torsie die analoog is aan een skater die op ijs draait. Vanwege torsie zou materie vervallen in bekende elektronen en quarks en zou antimaterie vervallen tot 'donkere materie', een mysterieuze onzichtbare vorm van materie die een meerderheid van materie in het universum lijkt te verklaren. Ten slotte kan torsie de bron zijn van 'donkere energie', een mysterieuze vorm van energie die alle ruimte doordringt en de snelheid van expansie van het universum vergroot. Geometrie met torsie produceert op natuurlijke wijze een "kosmologische constante", een soort toegevoegde uiterlijke kracht die de eenvoudigste manier is om donkere energie te verklaren. Dus, de waargenomen versnellende uitzetting van het universum kan uiteindelijk het sterkste bewijs voor torsie zijn. Aldus zijn zulke enorme zwarte gaten niet alleen ongelooflijk klein en enorm zwaar, ze zijn ook gedraaid en gecomprimeerd. De veelheid van krachten op het werk is zo intens dat uiteindelijk een breekpunt wordt bereikt. Dit, stelt Poplawski voor, is hoe de oerknal plaatsvond, hoewel hij het liever "de grote bounce" noemt.

In plaats van donkere, onheilspellende afgronden waar de wetten van de natuurkunde uiteenvallen, kunnen zwarte gaten in plaats daarvan leidingen worden, 'eenrichtingsdeuren' of doorgangen(*3) tussen universums. De theorie van Poplawski onbewijsbaar, maar het kan zeker niet worden uitgesloten...

Groet,

C.G. de Beaufort

(*1) : https://nl.wikipedia.org/wiki/Singulariteit_(natuurkunde) verder, zie post 140, 179, 186
(*2) : https://www.insidescience.org/news/every-black-hole-contains-new-universe
(*3) : zie post nr. 90



C.G. de Beaufort

#202
SpaceX Heavy voor de 1e keer gelanceerd

http://youtu.be/ws9C_UFvBGc

SpaceX lanceerde gisteren voor de eerste keer Falcon Heavy raketsysteem, één van de krachtigste raketten ooit gebouwd. Na afloop zal Falcon Heavy zal het ook proberen met alle 3 boosters te landen. Deze raket zal ook op Mars gebruikt worden.

http://youtu.be/TcfuJlPd8G8

http://youtu.be/LD-E3ZCjBho

Uiteraard ging een Tesla mee. De eerste auto in de ruimte


Groet,

C.G. de Beaufort



Sabai

#203
Dit is niet de eerste auto in de ruimte. Dat was die auto waar ze mee op de maan hebben gereden en er nog steeds staat.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Maanwagen

Sabai

Net de filmpjes bekeken maar dit is wel een mijlpaal voor een efficiënte ruimtevaart.  Ongelofelijk om die 2 raketten weer te zien landen alsof het niks is.

C.G. de Beaufort

#205


De Aarde en z'n maan

De OSIRIS-REx missie(*) heeft op weg naar Bennu - d.i. een kleine asteroïde waaruit ze een klein gedeelte terug brengen naar de Aarde - deze opname gemaakt van de Aarde en z'n maan. In september 2023 komt'ie terug op de Aarde.

Groet,

C.G. de Beaufort

* https://www.nasa.gov/osiris-rex



C.G. de Beaufort

#206
Sombrero galaxy - M104



Sombrero galaxy(*1,2) heeft een doorsnede van ong 90000 lichtjaar en is 28 miljoen lichtjaren van de aarde

Het duurt nog wel 'even' voor ze'm bereiken...

Hier iets dichterbij :



Orion Nebula(*3), het is de dichtbijzijnde ster regio, ong. 1500 lichtjaren van de aarde

Groet,

C.G. de Beaufort

*1 http://www.messier.seds.org/m/m104.html
*2 https://en.wikipedia.org/wiki/Sombrero_Galaxy
*3 https://en.wikipedia.org/wiki/Nebula


C.G. de Beaufort

Stephen Hawking - 1942-2018

Stephen Hawking is dood. Hieronder een kort overzicht wat hij bereikt heeft, waaronder de straling die uit zwarte gaten komt :

Straling

http://youtu.be/lptt20cohrU

Overzicht

http://youtu.be/8sN7apTfnrU

Groet,

C.G. de Beaufort



Mickey

Ik bereik ook weleens straling uit een zwart gat, voel alleen zelden de behoefte om dat te delen.

Jozef