Historische weetjes

Gestart door Jozef, 12 september 2011 - 03:47:46

« vorige - volgende »

janke

#90
Strijd tussen Senna en Piquet. Was een raar figuur die Piquet, maar wel een racer pur sang.

http://youtu.be/AgrWsd5QXF0
Some things are too important to be left in the past.

janke

Citaat van: Jeroen op 22 januari 2015 - 20:42:11
Citaat van: Sabai op 19 januari 2015 - 16:54:06
Heb pas een docu over Graham Hill gezien. Wat een legende  is dat eigenlijk waar ik nooit zoveel over hoor. Zou hem bijna beste coureur ooit kunnen noemen.

Absolute legende en een geweldig karakter. Maar niet de beste ooit hoor.

Lees het nu pas, sorry. Maar ben het met je eens. Een gentleman op de grid, ook op Le Mans (winnaar met een Matra) Legende ja, maar een vd beste F1 coureurs??
Some things are too important to be left in the past.

0634

Nou ja, hangt ook een beetje af van je definitie van 'één van de besten ooit'. Is dat top vijf ooit? Dan niet nee. Is dat top 15 of top 20? Ja, dan wel m.i..

janke

Citaat van: Jeroen op 22 maart 2015 - 17:27:28
Nou ja, hangt ook een beetje af van je definitie van 'één van de besten ooit'. Is dat top vijf ooit? Dan niet nee. Is dat top 15 of top 20? Ja, dan wel m.i..

Een vd beste ooit is ook weer zo'n uitdrukking waar je alle kanten mee uit kunt. Maar hij is zekers een top 20 waardig. Maar dat vind ik ook van Mario Andretti terwijl er genoeg zijn die hem in hun top 20 niet noemen, als ik zo wat fora aflees. Binnen/buitenland. Maar net als Hill ook een coureur met charisma, vind ik.
Some things are too important to be left in the past.

0634

Tja, eens denk ik. Heb niet meteen zo een top twintig in mijn hoofd zitten, maar zo op gevoel zou ik zeggen dat Andretti ergens tussen 15 en 20 zou moeten zitten (wanneer het alleen over F1 gaat dan he)

janke

Some things are too important to be left in the past.

Jozef

Mijn pa kwam net aanzetten met een poster uit 1992 die letterlijk uit een oude doos kwam hier in huis. Een poster voor "de eerste trans-Atlantische ballonrace", waarbij deelnemers in de Amerikaanse staat Maine opstegen met gas/heteluchtballons om dan dagenlang in hun afgesloten cabine te zitten op weg naar Europa.

Op de poster staan een aantal namen van de piloten van vijf deelnemende teams (met onder andere een Nederlands team en een team van de Belg Wim Verstraeten en de Zwitser Bertrand Picard, de uiteindelijke winnaars). En in het Duitse team een oude bekende... Jochen Mass!

F1-coureurs en hun excentrieke hobby's... :)

Het ging Mass en zijn kompanen overigens niet zo goed af. Aan het eind van de derde dag van hun onderneming maakten ze noodgedwongen en in slechte weersomstandigheden een gecontroleerde landing in het midden van de Atlantische Oceaan, waar ze na het versturen van noodsignalen veilig en wel aan boord van een olietanker werden gehaald.

https://www.upi.com/Archives/1992/09/19/German-balloon-ditches-in-ocean/1203716875200/

Sphinx

#97
Over transatlantisch gesproken, ik stuitte onlangs op een grappig verhaal over de begintijd van de automobiel in 1903. Packard, een luxe automerk opgericht in 1899, deed ooit een poging om als eerste een auto van San Francisco naar New York te laten rijden, over de Rocky Mountains en door het Middenwesten van Amerika. Testrijder Tom Fetch werd door Henry Joy, een belangrijk aandeelhouder, aangesteld als chauffeur en als bijrijder werd reporter Marius Krarup geregeld, die bij iedere stop een stukje in moest leveren ter publiciteit in de kranten. De route was niet héél erg gelukkig gekozen met een passage dwars door de Rocky's (Fetch had het over "een of andere sukkel in de reclameafdeling", maar in feite was het nota bene de general manager van Packard geweest), maar men vermeed wel de route door Nevada waar eerder Alexander Winton met een van zijn eigen auto's was gestrand na 530km. Als auto werd voor "Old Pacific" gekozen, een 4,5pk Model F Packard waar de spatborden vanaf waren gesloopt en die van extra benzinetanks was voorzien



Fetch en Krarup hadden een maand nodig om door de Sierra Nevada te komen, geholpen door slimme logistiek door zoveel brandstof en onderdelen via de trein voor hen uit te sturen. Aangezien de route voor een groot deel de spoorlijnen moest volgen wegens gebrek aan goede wegen, kwam dat nu weer goed uit. Qua publiciteit ging het zelfs zo ver, dat toen Old Pacific in Carson City aankwam, de hele stad uitliep, inclusief de sherrif die net een moord aan het onderzoeken was.

Wat de mannen echter niet wisten, was dat bijna onopgemerkt nóg een team bezig was met deze onderneming. Horatio Nelson Jackson, een arts uit Vermont, had geen rijbewijs, geen rij-ervaring maar was wel gek van auto's. Hij was er heilig van overtuigd dat de "paardloze koets" geen rijkeluisgril zou zijn en plaatste er 50 dollar op dat hij met een auto vanuit Californië terug naar NY zou kunnen rijden. De volgende dag huurde hij mechanicien Sewell Crocker in, die een tweedehands Winton Tourer op de kop tikte. Vier dagen nadat hij de weddenschap had afgesloten waren Jackson en Crocker vertrokken, terwijl Packard maandenlang met de planning en de logistiek bezig waren geweest.
Dubbel ironisch is dat Packard ooit werd opgericht omdat James Ward Packard ontevreden was over de Winton auto's die zijn familie bezat en na kritiek van Alexander Winton te horen had gekregen dat hij dan zelf maar een auto moest bouwen.



Het grote verschil in planning werd wel merkbaar in de belevenissen van de duo's. Fetch en Krarup hadden bijna nauwelijks mechanische pech, al reden ze een aantal keren verkeerd doordat wegen doodliepen bij ranches of mijnbouw. Ook liepen ze in de Rockies tegen het probleem op dat er geen weg was, dus moesten ze er zelf een aanleggen. Op de zoutvlakten kwamen ze in een zeldzame regenbui waardoor de route zo glad als zeep werd. Ze liepen herhaaldelijk vast in de modder, maar slechts één keer moest de Packard losgetrokken worden door paarden.

Daarentegen liep Jackson herhaaldelijk tegen lekke banden op, kreeg een brandstoflek, een olielek en moest hij in Alturas wachten op drie nieuwe banden die per postkoets van Wells & Fargo werden geleverd. Ook latere reserveonderdelen van Winton moesten per koets worden vervoerd, terwijl Packard nog steeds van de treinen gebruik maakten om zijn auto te bevoorraden. Echter omdat Jackson een rechttoe/rechtaan route langs Idaho, Montana en Wyoming had gekozen, lag de Winton steeds iets voor op de Packard, die op de zuidelijke route vaak afboog om Krarup plaatjes te laten schieten van o.a. de Canyons in Utah. Gek genoeg hadden beide teams helemaal niet door dat ze een "race" reden. Packard had lopen opscheppen dat ze de enigen waren die officieel een poging deden en de pers kreeg de Winton van Jackson pas halverwege de tocht in de gaten in Colfax, toen eerst Jackson en drie dagen later Fetch het depot aandeed voor onderdelen en brandstof.

Hoewel ze nog een keer verdwaalden in Wyoming en bijna verhongerden, al hun geld verloren doordat Jackson's jas uit de auto viel en crashten in Buffalo, kwamen Jackson en Crocker 63 dagen na hun vertrek uit San Francisco aan in New York. Inmiddels waren de twee tot beroemdheden uitgegroeid, maar niet zodanig dat Packard van hun bestaan wist. Toen Fetch enkele weken later met veel ceremonieel in New York werd onthaald en Henry Joy voor de verzamelde pers uit de doeken deed dat "Packard's superieure kwaliteit is vastgesteld doordat dit merk als enige Amerika kan oversteken." keek hij dan ook erg op zn neus toen men hem krantenartikelen van een Winton Tourer liet zien die enkele weken eerder al was aangekomen. Jackson en Crocker hadden door mechanische pech én hun groeiende beroemdheid wel wát vertraging opgelopen, maar waren nooit zover omgereden als Fetch en Krarup om de publiciteit op te gaan zoeken. Zo kon Winton alsnog als eerste merk pochen met een trans-Amerika reis.
There's nothing wrong with the car, except that it's on fire!

Fietser

Erg leuk weetje. Dank.

Robbert65

topverhaal, zit een film in :-)
"We have to remember these days. There is no guarantee they will last forever. Enjoy them as long as they last." – Sebastian Vettel