Vandaag in de F1-geschiedenis....

Gestart door 0634, 05 augustus 2011 - 09:06:36

« vorige - volgende »

Kootje

8 MAART 1998

In het Australische Melbourne wordt, voor de 3e maal op het Albert Street Park, de seizoensopener verreden. De race, die gedomineerd werd door de beide McLarens van Coulthard en Hakkinen, zou niet heel spannend zijn. Bij de start was er nog 'n poging van Schumacher om Coulthard te passeren, maar dit mislukte. Aanhaken was alles wat hij kon, totdat in ronde 6 z'n motor ermee stopte. Dit gaf regerend WK Villeneuve in z'n Williams de 3e stek, waar hij op dat moment met Fisichella (Benetton) om in gevecht was. Na 'n matige stop moest hij echter Fisichella voorlaten, en ook Irvine (Ferrari) en teamgenoot Frentzen zouden hem passeren. Niet lang hierna werden zij zelfs op 'n ronde gezet door de ontvlamde McLarens. Niet echt memorabel dus.

Nee, deze race zal vooral herrinnerd worden door het volgende: In ronde 36 komt Hakkinen plots en onaangekondigt de pits in, stopt niet, maar verliest hierdoor wel de leiding aan Coulthard. ( FILMPJE - http://www.youtube.com/watch?v=Q3ha1AezXOs ) Dit zal gedurende de rest van de race zo blijven, tot 'n paar rondjes voor het einde Coulthard vrijwillig plaats maakt en zo Hakkinen alsnog de overwinning schenkt. Beide rijders hadden namelijk op voorhand afgesproken dat degene die de eerste bocht als leider in zou gaan, de race mocht winnen. Dit kwam het team op zware kritieken te staan, en er volgde zelfs 'n zaak voor het WMSC. De uitspraak die volgde was de eerste stap richting het teamorderverbod van 2003, namelijk: "In de toekomst zal iedere vorm van competitievervalsing, vooraf bepaald of niet, zwaar worden bestraft op basis van artikel 151C van de International Sporting Code" Vele jaren later (2007) kwam Ron Dennis met de volgende verklaring omtrend de "teamorder": Wij hebben en zullen nooit Grand Prix' manipuleren. Tenzij er speciale omstandigheden zijn, zoals in '98 het geval was, waar iemand onze radio hackte en Hakkinen opdracht gaf binnen te komen voor z'n stop."



Leuk weetje: De race was de 1e overwinning voor het Japanse Bridgstone, en de eerste niet overwinning voor Goodyear sinds Canada '91

SDG

Het was ook de eerste race waarin de profielbanden met rechte groeven ingevoerd werden. Pas in 2009 zouden de slicks terugkeren in de F1.

Kootje

Citaat van: SDG op 08 maart 2012 - 09:56:04
Het was ook de eerste race waarin de profielbanden met rechte groeven ingevoerd werden. Pas in 2009 zouden de slicks terugkeren in de F1.

Inderdaad ja, thanx voor de aanvulling.
Moet dat soort stukjes ook gewoon aan jou overlaten. ;)

0634

Nee hoor, jij doet het ook prima. Altijd leuk leesvoer, die terugblikken! :)

SDG

9 maart 2003

In het Australische Melbourne wordt een nieuw Formule 1-seizoen op gang getrokken. Om een herhaling van het saaie seizoen 2002 te vermijden, waarbij Ferrari 15 van de 17 races won, zijn een aantal nieuwe reglementen ingevoerd om de spanning terug te brengen. Zo moeten de auto's na de kwalificaties in het parc fermé gestald worden, waarbij nog slechts minieme wijzigingen aan de bolides aangebracht mogen worden, dienen de auto's met dezelfde hoeveelheid benzine te starten die ze in de kwalificaties meedroegen, wordt de warm-up op zondag afgeschaft en wordt er een nieuw puntensysteem ingevoerd, waarbij voortaan de eerste acht in plaats van de eerste zes rijders aan de finish punten scoren. Ook de kwalificaties ondergaan een grondige wijziging: in plaats van twaalf vrije rondjes heeft iedere coureur nu nog de beschikking over één enkele vliegende ronde om een tijd neer te zetten. Het Minardi-team ontdekt een achterpoortje: door geen tijd neer te zetten, moeten hun wagens niet naar het parc fermé en kunnen de monteurs naar believen aan de bolides blijven sleutelen. Ondanks alle reglementswijzigingen staan de Ferrari's van Michael Schumacher en Rubens Barrichello als vanouds op de eerste startrij, maar door op een opdrogende baan op het verkeerde rubber van start te gaan vergooit de Scuderia meteen zijn kansen. De zege gaat na een bijzonder boeiende en spectaculaire wedstrijd uiteindelijk naar David Coulthard (McLaren), voor wie het achteraf gezien zijn laatste zege in de Formule 1 zal zijn. Juan-Pablo Montoya (Willams) wordt tweede, Kimi Raikkönen (McLaren) derde en wereldkampioen Michael Schumacher is pas vierde. Voor het eerst sedert 1998 wordt de eerste race van het seizoen dus niet gewonnen door Ferrari. Het is bovendien voor de eerste keer sedert de Grote Prijs van Europa 1999 dat er geen Ferrari-coureur op het podium staat. De Australische Grote Prijs van 2003 is de eerste voor de Brit – met Ierse licentie – Ralph Firman (Jordan), de Braziliaan Antonio Pizzonia (Jaguar), de Brit Justin Wilson (Minardi) en de Braziliaan Cristiano da Matta (Toyota). Jos Verstappen keert, na begin 2002 brutaal aan de kant gezet te zijn door Arrows, na een jaar afwezigheid terug in de Formule 1 bij Minardi. Ook Fernando Alonso, in 2002 nog testrijder bij Renault, keert in 2003 terug op de startgrid en Felipe Massa van zijn kant maakt de omgekeerde beweging: in 2003 zal hij, na een jaar GP's gereden te hebben voor Sauber, uitsluitend testwerk voor Ferrari verrichten.


SDG

#275
10 maart 1996

Vier maanden na de vorige Grote Prijs zijn de Formule 1-wagens alweer in Australië aan het werk. Waar de race tot voordien evenwel als de afsluiter van het seizoen gereden werd, geldt de wedstrijd voortaan als seizoensopener. En het is niet de enige nieuwigheid in het eerste GP-weekend van 1996. De vertrouwde locatie van Adelaide is ingewisseld voor een nieuwe, semi-stratenomloop in Melbourne en ook het kwalificatiesysteem en de startprocedure zien er voortaan totaal anders uit. De eerste kwalificatietraining op vrijdag telt niet meer mee voor de startopstelling, die voortaan bepaald wordt in één uurtje op zaterdagmiddag, waarbij iedere coureur maximaal twaalf ronden mag rijden. Ook is een kwalificatielimiet van 107% van de poletijd ingevoerd, waar het kleine Italiaanse Forti-team met Luca Badoer en Andrea Montermini prompt over struikelt. Hierdoor staan er op zondag slechts twintig wagens op de startgrid. De startprocedure voor de race verloopt voortaan met vijf rode lichten, die één voor één aanspringen en vervolgens tegelijk gedoofd worden. Ook de wagens zelf hebben een kleine facelift gekregen: om ongelukken zoals dat van Karl Wendlinger in Monaco in 1994 te vermijden, moeten naar analogie met de Indycars voortaan ook de Formule 1-bolides over verhoogde cockpitranden beschikken. Ook al nieuw in 1996 is de verdeling van de startnummers, die voortaan gebeurt op basis van de uitslag van het constructeurs-WK van het vorige seizoen. En tot slot is de rijdersbezetting bij de meeste teams in het tussenseizoen flink door elkaar gehaald, met als meest in het oog springende transfers uiteraard de overstap van titelverdediger Michael Schumacher van Benetton naar Ferrari, die van Jean Alesi en Gerhard Berger van Ferrari naar Benetton, die van David Coulthard van Williams naar McLaren en als klap op de vuurpijl de komst van de kersverse Indycar-kampioen Jacques Villeneuve naar Williams. En het is de zoon van de legendarische Gilles Villeneuve die dé man van de race zal worden. Nadat hij op zaterdag al voor sensatie zorgt door in zijn allereerste Formule 1-weekend meteen naar de polepositie te rijden, doet hij dit in de race nog eens dunnetjes over door het grootste deel van de wedstrijd op kop te rijden en iedere aanval van zijn teamgenoot Damon Hill meesterlijk af te slaan. Wanneer de Williams van de Canadees tegen het einde van de race echter vervaarlijk olie begint te verliezen, sommeert men Villeneuve om gas terug te nemen om zo op zijn minst toch de finish te halen. De jonge debutant moet zo met lede ogen toezien hoe Hill op de zege afstevent, terwijl hijzelf uiteindelijk nog de tweede plaats weet te behouden. Eddie Irvine (Ferrari) wordt derde, terwijl titelverdediger Schumacher de finish niet haalt. De race blijft ook in het geheugen gegrift omwille van een zware crash van Martin Brundle (Jordan) in de eerste ronde, die op de achterwielen van Johnny Herbert (Sauber) gelanceerd wordt en met een harde klap in de zandbak vliegt, waarbij zijn auto in tweeën breekt. De Britse veteraan komt met de schrik vrij en neemt even later vervolgens gewoon deel aan de herstart. De eerste race van 1996 markeert tenslotte ook het debuut van de Italiaan Giancarlo Fisichella (Minardi) en de Braziliaan Ricardo Rosset (Arrows).



0634

Zo ja, dit van Brundle, dat was een klapper hoor. Vloog zo op zijn kop het grint in. Wonderlijke ontsnapping weer zeg.

http://www.youtube.com/watch?v=ItC4s1WDAbU

Wizard

Was dat niet bij de openingsrace (1996)?

Kootje

Citaat van: Wizard op 11 maart 2012 - 11:13:39
Was dat niet bij de openingsrace (1996)?

Euh .... JA !!!

Zie ook SDG's artikel één reactie hoger.  ;) :P :D ;D

SDG

#279
11 maart 1990

Ayrton Senna (McLaren) wint in het Amerikaanse Phoenix de openingsrace wan het wereldkampioenschap Formule 1 1990. De Braziliaan zet met deze zege definitief een punt achter een mentaal slopende en turbulente winter, die getekend wordt door een kat-en-muisspelletje tussen Senna enerzijds en de FIA – met in de hoofdrol zijn Franse voorzitter Jean-Marie Balestre – anderzijds. Het dispuut, dat zijn oorsprong vindt in de diskwalificatie van Senna uit de uitslag van de Grote Prijs van Japan 1989, leidt op een bepaald ogenblik bijna tot de uitsluiting van de wereldkampioen van 1988 uit de deelnemerslijst van 1990. Maar uiteindelijk wordt de soep niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend en staat Senna in Arizona op de startgrid van de eerste race van de jaren negentig. Door het speciale karakter van de stratenomloop en een regenbui op zaterdag kent die startopstelling enkele verrassingen, zo kwalificeert Senna zich pas als vijfde. De rijders op de eerste drie startplaatsen – Senna's nieuwe teamgenoot Gerhard Berger, Pierluigi Martini in zijn Minardi (de enige keer in de geschiedenis dat een Minardi op de eerste startrij staat) en Andrea de Ceasris (Scuderia Italia) – zullen in de wedstrijd echter geen rol van betekenis spelen, net zoals titelverdediger en Senna's grote rivaal Aain Prost, die in het tussenseizoen van McLaren naar Ferrari overgestapt is. Het is de man op de vierde startplaats die evenwel de held van de race wordt: Jean Alesi. De Fransman, in 1989 winnaar van het Formule 3000-kampioenschap en ook al actief tijdens enkele races bij Tyrrell, wint met een machtige spurt de race naar de eerste bocht en neemt autoritair de kop van de wedstrijd.  Wanneer na iets meer dan dertig ronden Senna er eindelijk in slaagt Alesi in te halen, neemt deze laatste met een subliem inhaalmaneuver echter meteen de kop van de race terug. Iets later zal Senna definitief de leiding overnemen, maar de naam van Alesi, die uiteindelijk als tweede finisht, is definitief gevestigd. De komende tijd zullen de topteams elkaar verdringen om de diensten van de jonge Fransman, in wie velen een kampioen voor de toekomst zien. De derde podiumstek in Phoenix is voor Thierry Boutsen (Williams). De Amerikaanse Grote Prijs van 1990 is de eerste voor de Zwitser Gregor Foitek (Brabham), die na een hele reeks vruchteloze kwalificatiepogingen in 1989 eindelijk voor de eerste keer de startgrid haalt. De Formule 1 komt in totaal drie keer in Arizona langs, van 1989 tot en met 1991, maar erg populair is de wedstrijd niet, noch bij de rijders, noch bij het publiek. Wanneer bij de editie van 1991 een struisvogelrace aan de andere kant van de stad meer toeschouwers lokt dan de Grote Prijs zelf, lijkt het lot van de race bezegeld. In 1992 komt de race dan ook niet meer op de kalender voor. Het betekent overigens meteen het voorlopige einde van de Amerikaanse Grote Prijs tout court, die pas in 2000 voor het eerst terugkeert.




http://www.youtube.com/watch?v=tFo5cIN8C6g

SDG

#280
12 maart 2000

Michael Schumacher wint in het Australische Melbourne de openingsrace van het jaar 2000. Voor de Duitse Ferrari-coureur, die niets aan het toeval wil overlaten om in zijn vijfde seizoen bij de Scuderia de wereldtitel eindelijk terug naar Maranello te halen, begint het seizoen dus in ieder geval onder een goed gesternte, temeer daar de grote rivalen van bij McLaren, Mika Häkkinen en David Coulthard, die in Melbourne de eerste startrij bezetten, voortijdig uitvallen. Schumacher's nieuwe teamgenoot bij Ferrari, de Braziliaan Rubens Barrichello, maakt het feest compleet door tweede te worden, terwijl broertje Ralf in zijn Williams motorleverancier BMW bij zijn comeback meteen al een eerste podium bezorgt door als derde te finishen. Jacques Villeneuve (BAR) eindigt vierde, waarmee hij de nare herinnering aan een teleurstellend 1999, dat hem geen enkel punt opleverde, al meteen wegspoelt. Leuk weetje is dat de coureurs met de startnummers 1 tot en met 7 ook in die volgorde op de eerste zeven plaatsen op de startgrid staan. In Melbourne rijden ook drie coureurs hun allereerste Grand Prix: de Brit Jenson Button bij Williams, de Duitser Nick Heidfeld bij Prost en de Argentijn Gaston Mazzacane bij Minardi. Het voormalige Stewart-team heet nu Jaguar en de Nederlander Jos Verstappen tot slot maakt zijn zoveelste rentree, dit keer bij Arrows.



SDG

13 maart 1983

Nelson Piquet (Brabham-BMW) wint in het Braziliaanse Rio de openingswedstrijd van het seizoen 1983. De wereldkampioen van 1981 is voor eigen publiek sneller dan titelverdediger Keke Rosberg (Williams) en Niki Lauda (McLaren) en revancheert zich daarmee voor zijn diskwalificatie uit de Braziliaanse race van 1982. Rosberg, die in 1982 ook al gediskwalificeerd werd, ondergaat dat lot dit jaar weer, nadat hij onreglementair aangeduwd wordt in de pitstraat wanneer zijn Williams bij een tankstop in brand vliegt. De monteurs blussen het brandje snel en sturen de Fin weer de baan op, maar na de race wordt hij uit de einduitslag geschrapt, waarbij zijn tweede plaats 'bevroren' wordt, zodat de zes punten niet uitgedeeld worden. De eerste GP van 1983 is tevens de eerste waarin de wagens verplicht een platte onderkant dienen te hebben, wat meteen ook een einde maakt aan de heerschappij van de zgn. 'wingcars', die de afgelopen jaren omwille van hun grondeffect voor steeds hogere bochtensnelheden zorgden, wat meermaals resulteerde in zware ongelukken. De nieuwe wagens zijn enkele seconden langzamer dan hun voorgangers uit 1982, maar door de afgenomen G-krachten zorgen ze bij de coureurs voor meer rijplezier en meer veiligheid. 1983 wordt dan ook eindelijk nog eens een seizoen zonder zware ongelukken. De Braziliaanse GP van 1983 is de eerste voor de Amerikaan Danny Sullivan (Tyrrell), de Venezolaanse oud-wereldkampioen motorracen Johnny Cecotto (Theodore) en de Italiaan Corrado Fabi (Osella), de Europese F2-kampioen van 1982. Drie teams rijden in Rio voor het eerst met een turbomotor: Lotus (met Renault), ATS (met BMW) en Alfa Romeo. Laatstgenoemde team beleeft weinig plezier aan zijn turbo-debuut, aangezien Andrea de Cesaris na zijn kwalificatierondjes de verplichte weging vergeet te passeren en prompt uitgesloten wordt van deelname aan de race.



http://www.youtube.com/watch?v=KjqmnFPB21Y

SDG

#282
14 maart 2010

In Bahrein wordt de zestigste verjaardag van het ontstaan van het wereldkampioenschap Formule 1 gevierd. Alle nog in leven zijnde wereldkampioenen – met uitzondering van de eind 2009 door Ferrari gedumpte Kimi Raikkönen – zijn ter plaatse aanwezig om herinneringen op te halen en te zien wat de nieuwe generatie F1-rijders er vanaf brengt. Deze moeten het voortaan doen zonder tankstops, die met ingang van dit jaar opnieuw verboden worden. Doordat de coureurs iedere Grote Prijs twee verschillende bandentypes dienen te gebruiken, blijven de pitstops tijdens de race echter nog steeds belangrijk.

Het deelnemersveld heeft in de winterstop enkele flinke wijzigingen ondergaan. Meest in het oog springende transfers zijn de overstap van wereldkampioen Jenson Button van Brawn – dat integraal overgenomen wordt door Mercedes – naar McLaren en de terugkeer van zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher in de Formule 1 bij Mercedes. Andere opmerkelijke transfers zijn die van Nico Rosberg van Williams naar Mercedes, Fernando Alonso van Renault naar Ferrari en Robert Kubica van BMW-Sauber naar Renault. Ondanks het afscheid van BMW en Toyota eind 2009 staan er niettemin een fiks aantal nieuwe namen op de startgrid: Lotus, Virgin, HRT en Sauber, dat na het vertrek van BMW terug als privéteam door het leven gaat. Bij dat laatste team maakt ook de Spanjaard Pedro de la Rosa zijn comeback, terwijl er ook een aantal nieuwe coureurs hun opwachting maken: de Duitser Nico Hülkenberg (Williams), de Rus Vitaly Petrov (Renault), de Indiër Karun Chandhok en de Braziliaan Bruno Senna – neefje van voormalig drievoudig wereldkampioen Ayrton – bij HRT en tot slot ook nog de Braziliaan Lucas Di Grassi bij Virgin. De drie echt nieuwe teams – het vierde nieuwe team dat zich oorspronkelijk inschrijft, het Amerikaanse USF1, gooit nog voor de eerste race de handdoek in de ring – zullen echter geen rol van betekenis spelen; in normale omstandigheden overleven ze Q1 niet en ook in de races zelf rijden ze doorgaans op flinke achterstand. 2010 markeert ook een terugkeer van Cosworth in de Formule 1 als vierde motorenleverancier, naast Ferrari, Mercedes en Renault. Tot slot is ook het puntensysteem met ingang van 2010 radicaal gewijzigd. Voortaan scoren de eerste tien rijders in iedere race punten, volgens de schaal 25-18-15-12-10-8-6-4-2-1.

De race zelf is met al deze veelbelovende nieuwe elementen in het achterhoofd evenwel een fikse teleurstelling. Doordat de teams nog geen ervaring hebben met het benzineverbruik in wedstrijdomstandigheden, spelen ze op safe en verwordt de Grote Prijs van Bahrein, die dit keer uitzonderlijk op de lange configuratie van het circuit verreden wordt, tot een saai treintje rijden. Lange tijd lijkt polesitter Sebastian Vettel (Red Bull) een gemakkelijke zege te zullen behalen, maar een technisch defect werpt hem terug naar de vierde plaats, waarna Fernando Alonso en Felipe Massa – voor wie het de eerste race is sedert zijn zware trainingsongeluk in Hongarije in 2009 – Ferrari een dubbelzege bezorgen. Lewis Hamilton (McLaren) wordt derde. Na Vettel scoren Nico Rosberg en Michael Schumacher (Mercedes), Jenson Button (McLaren), Mark Webber (Red Bull), Vitantonio Liuzzi (Force India) en Rubens Barrichello (Williams) de resterende punten.



De klas van 2010

SDG

#283
15 maart 1981

In het Amerikaanse Long Beach wordt de start gegeven voor het Formule 1-seizoen 1981, waarmee een einde komt aan een lange en turbulente winter, die in het teken staat van een felle machtsstrijd tussen de internationale autosportvereniging FISA en de Formule 1-constructeursvereniging FOCA. Deze draait vooral om het verbod op de beweegbare afdichtschorten en over de rechten over de Formule 1 en leidt tot een uitstel van de start van het seizoen, het ongeldig verklaren van de Zuid-Afrikaanse Grote Prijs op 7 februari en voordien al het terugtrekken van bandenleverancier Goodyear uit de Formule 1. Even lijkt het erop dat zowel FISA en FOCA een eigen kampioenschap zullen organiseren in 1981, maar uiteindelijk wordt er toch een compromis bereikt, waarop het seizoen 1981 van start kan gaan.

De beweegbare afdichtschorten zijn voortaan verdwenen, maar de vindingrijkheid van de constructeurs kent geen grenzen, gezien de Lotus 88 met dubbel chassis waarmee Colin Chapman dit keer op de proppen komt. De wagen wordt echter prompt ongeldig verklaard en uitgesloten van deelname. Wie ook voor innovatie zorgt, is Ferrari, dat in navolging van Renault de tweede constructeur is die op turbomotoren overstapt, en McLaren, dat onder zijn nieuwe eigenaar Ron Dennis met de allereerste Formule 1-wagen voorzien van een overlevingscel uit koolstofvezel op de proppen komt: de McLaren MP4/1.

Voor de rest lijken de machtsverhoudingen van 1980 niet bijster veel veranderd, al zorgt Riccardo Patrese (Arrows) voor sensatie door de polepositie te veroveren. In de race zelf leidt de Italiaan het eerste deel van de wedstrijd, maar wanneer hij uitvalt nemen de Williams-wagens van wereldkampioen Alan Jones en zijn teamgenoot Carlos Reutemann het commando over en is het weer 'business as usual' zoals in 1980. Reutemann krijgt tegen het einde van de race van de Williams-pitbox de opdracht zijn teamgenoot niet meer aan te vallen en Jones wint dan ook vlot de eerste race van het seizoen, voor Reutemann en vice-wereldkampioen Nelson Piquet (Brabham).

De Braziliaan Chico Serra (Fittipaldi) en de Italiaan Beppe Gabbiani (Osella) kwalificeren zich voor het eerst voor een Grote Prijs. De Argentijn Miguel Angel Guerra (Osella), de Italiaan Siegfried Stohr (Arrows) en de Chileen Eliseo Salazar (March) slagen daar vooralsnog niet in en zien hun Formule 1-debuut nog even uitgesteld. Ligier ruilt Cosworth weer in voor Matra en March – onder auspiciën van RAM – maakt een comeback in de Formule 1, evenals Theodore Racing. Laatstgenoemde team scoort met Patrick Tambay achter het stuur prompt een WK-punt wanneer de Fransman als zesde over de streep rijdt.



De illegaal verklaarde Lotus 88 met dubbel chassis

SDG

#284
16 maart 2008

Lewis Hamilton, de grote verliezer van het seizoen 2007, begint 2008 in ieder geval op de best mogelijke manier door meteen de openingswedstrijd in het Australische Melbourne te winnen. De Britse McLaren-rijder start van pole en wordt in de wedstrijd nauwelijks bedreigd. Achter hem gaat het er evenwel behoorlijk chaotisch aan toe. Titelverdediger Kimi Raikkönen (Ferrari) moet omwille van mechanische pech in de kwalificaties van op de zestiende plaats starten en speelt in de race geen rol van betekenis. Een paar ronden voor het einde van de race valt hij uit met motorpech en wordt zo als achtste en laatste geklasseerd. In de tussentijd is het deelnemersveld behoorlijk gedecimeerd; de eerste race van 2008 wordt gekenmerkt door heel wat incidenten. Nick Heidfeld (BMW-Sauber) en Nico Rosberg (Williams) behoren tot de gelukkigen, want zij mogen Hamilton op het podium vervoegen. Voor Rosberg is het overigens de allereerste podiumplaats in de Formule 1. De grootste pechvogels zijn de Duitser Timo Glock (Toyota), die voor het eerst sedert 2004 in het deelnemersveld terugkeert en een flinke klapper maakt, Rubens Barrichello (Honda), die door het rode licht rijdt in de pitstraat en prompt gediskwalificeerd wordt, wat hem zijn zesde plaats kost, en de Franse nieuwkomer Sébastien Bourdais (Toro Rosso). De gewezen veelvoudige Champ Car-kampioen rijdt in vierde positie rond wanneer hij een paar ronden voor het einde alsnog met pech langs de kant moet. Naast Bourdais debuteert in Melbourne ook nog de Braziliaan Nelson Piquet Jr. (Renault), zoon van de gelijknamige drievoudige wereldkampioen uit de jaren tachtig.