Vandaag in de F1-geschiedenis....

[0634]

Jeetje, SDG, jij bent echt snel. Deze wilde ik ook plaatsen!

Anyway, een race die ik nooit zal vergeten. Alsof het gisteren was...

[Matthijs]

Moet je opletten, komt SDG morgen met Suzuka '89!

[SDG]

Moet je opletten, komt SDG morgen met Suzuka '89!

Er zijn nog 22 oktobers in de geschiedenis geweest, hoor. 

[Matthijs]

Dat klopt, maar ik wacht af waar je mee komt!

[SDG]

21 oktober 2007: Kimi Raikkönen wint in een Ferrari de laatste Grote Prijs van het seizoen, de Grote Prijs van Brazilië op het Interlagos-circuit, en is de nieuwe wereldkampioen Formule 1. Een paar wedstrijden daarvoor zagen de kansen van de Fin er nog hopeloos uit en leek het nieuwe wonderkind van McLaren-Mercedes (het team dat Raikkönen nota bene eind 2006 verliet), de Britse debutant Lewis Hamilton, de titel niet meer te kunnen ontgaan. Tot Hamilton in China bij een pitstop van de baan raakt en Raikkönen de volle buit binnenpakt, zodat de titelstrijd tot de slotrace in Brazilië verlengd wordt. Hoewel Hamilton aan een vijfde plaats genoeg heeft om niet meer bijgehaald te kunnen worden, lopen de zaken op het kritieke moment helemaal mis. Een uitstapje naast de baan en een haperende koppeling doen Hamilton in de beginfase van de wedstrijd al helemaal tot de achterste regionen van het peloton terugvallen en ondanks een formidabele inhaalrace blijft hij op de zevende plaats steken. Doordat Hamilton's teamgenoot, uittredend wereldkampioen Fernando Alonso, zelf ook niet verder raakt dan de derde plaats, na het Ferrari-duo Raikkönen en Massa, is de wereldtitel voor de Fin, met één puntje voorsprong op beide McLaren-coureurs. Het Britse team, dat vanwege een spionageaffaire voordien al al zijn punten in het constructeurswereldkampioenschap ontnomen zag, blijft hierdoor in 2007 dus met lege handen achter en ziet beide titels naar de Scuderia gaan. Een prestatie buiten verwachting voor de Italianen in het eerste jaar zonder de succestandem Michael Schumacher-Ross Brawn. De Braziliaanse Grand Prix betekent het afscheid voor Ralf Schumacher, terwijl de Japanner Kazuki Nakajima – zoon van oud-coureur Satoru – bij Williams zijn Formule 1-debuut maakt.

[SDG]

26 oktober 1986: Alain Prost (McLaren/TAG-Porsche) wint de Grote Prijs van Australië in Adelaide en volgt zichzelf daardoor op de valreep verrassend op als wereldkampioen Formule 1. De Brit Nigel Mansell (Williams-Honda) heeft voor de start van de race de beste papieren: een derde plaats is voldoende om rekenkundig zeker te zijn van de titel, terwijl zijn teamgenoot Piquet en Prost beiden moeten winnen. Mansell begint het weekend in elk geval onder een goed gesternte door de polepositie te veroveren, maar hij weet deze niet te verzilveren. De afscheidnemende Keke Rosberg (McLaren) neemt na enkele ronden autoritair de leiding en lijkt zijn carrière in schoonheid te gaan afsluiten. Wanneer Prost na een derde van de wedstrijd een bandenstop moet maken en daardoor terugvalt, lijkt de titel de Fransman uit handen te glippen. Na iets meer dan 60 van de 82 ronden neemt de wedstrijd echter een dramatische wending wanneer zowel Rosberg en Mansell vlak na elkaar uitvallen door een klapband. Wanneer Piquet vervolgens uit voorzorg naar de pits geroepen wordt voor een bandenwissel, erft Prost de leiding en hij zal deze niet meer afstaan, hoewel Piquet op het einde nog sterk komt opzetten maar uiteindelijk een paar seconden te kort komt. Een bittere pil voor het Williams-team, dat de titel voor het grijpen had maar uiteindelijk Prost als derde hond met de hoofdprijs ziet weglopen. De constructeurstitel is een schamele troostprijs die het leed niet kan verzachten. Het derde trapje op het podium is voor Stefan Johansson (Ferrari), die daardoor in extremis de vijfde plaats in de eindstand van het WK pakt en zo 'best of the rest' wordt na de Grote Vier Prost-Mansell-Piquet-Senna. De afsluitende manche van het WK 1986 is de laatste race voor twee ex-wereldkampioenen: naast Keke Rosberg houdt ook de lokale held Alan Jones het definitief voor gezien. Ook de Brit Johnny Dumfries, de Fransman Patrick Tambay, de Nederlander Huub Rothengatter en de Canadees Allen Berg rijden in Adelaide hun laatste race, terwijl ook het Amerikaanse Beatrice/Lola-team en de Renault-turbomotor voor het laatst hun opwachting in de Formule 1 maken.

http://www.youtube.com/watch?v=_1EhZv8LF-s

[0634]

Een van de meest dramatische momenten in de geschiedenis van de sport. Als ventje kon ik mijn tranen maar moeilijk bedwingen na de klapband...

[SDG]

31 oktober 1999: Mika Hakkinen (McLaren-Mercedes) wint de Grote Prijs van Japan in Suzuka en behaalt zijn tweede opeenvolgende wereldtitel. Voor de start van de race leidt de Noord-Ier Eddie Irvine (Ferrari) nog de stand in het WK, maar bij de finish zijn de rollen omgedraaid. De Finse wereldkampioen doet op Suzuka wat hij moet doen: winnen. Van bij de start neemt hij autoritair de leiding en niemand ziet hem nog terug. Al zal het altijd wel een mysterie blijven of Michael Schumacher, die vlak na Hakkinen als tweede finisht, echt niet beter kon of zich opzettelijk inhield, zodat hij het volgende jaar alsnog zelf de titel terug naar Maranello kon halen. Irvine, die op het kritieke moment onder de druk bezwijkt, finisht als derde op bijna een volle ronde achterstand, de resterende punten zijn voor Heinz-Harald Frentzen (Jordan), Ralf Schumacher (Williams) en Jean Alesi (Sauber). In de eindstand van het WK haalt Hakkinen het voor Irvine en Frentzen, bij de constructeurs pakt Ferrari de titel, voor McLaren en het verrassende Jordan. De afsluitende race van 1999 is de laatste van oud-wereldkampioen Damon Hill, Alex Zanardi - wiens comeback in de Formule 1 na twee opeenvolgende titels in de Indycars op een complete mislukking uitdraait - en Toranosuke Takagi. Luca Badoer stond ook lange tijd in dit rijtje, tot hij in 2009 nog een even korte als mislukte comeback bij Ferrari maakt.

[Franky R.]

Een van de meest dramatische momenten in de geschiedenis van de sport. Als ventje kon ik mijn tranen maar moeilijk bedwingen na de klapband...

Hm,


Ik juichte want was toen fan van Prost. Het gedoe bij Williams vond ik maar een zooitje ongeregeld. Hoe hard raakte die plank mijn neus vanaf 1988 (McLaren)?

[SDG]

Ik juichte want was toen fan van Prost. Het gedoe bij Williams vond ik maar een zooitje ongeregeld. Hoe hard raakte die plank mijn neus vanaf 1988 (McLaren)?

Tja, voor finesse en rijden met het hoofd in plaats van met de onderbuik moest je dan ook niet bij Mansell zijn, he... 

[SDG]

1 november 1987: na een afwezigheid van tien jaar keert de Formule 1 terug naar Japan. Waar in 1976/77 de plaats van gebeuren nog de omloop van Fuji was, slaat het F1-circus deze keer zijn tenten op in Suzuka. De lange, snelle en uitdagende omloop, ontworpen door de Nederlander John Hugenholtz en aangelegd in 8-vorm (een unicum op de kalender), zal snel bij iedereen geliefd worden en groeit dan ook uit tot een vaste waarde. De eerste Grand Prix op het circuit wordt gewonnen door de Oostenrijker Gerhard Berger, die Ferrari daarmee na tweeënhalf jaar eindelijk nog eens de zege schenkt, voor Ayrton Senna (Lotus) en Stefan Johansson (McLaren). Belangrijker is echter dat op Suzuka de titel beslist wordt en dit al vòòr de race. De Braziliaan Nelson Piquet (Williams-Honda) wordt voor de derde keer in zijn carrière wereldkampioen nadat zijn enige overgebleven rivaal voor de titel, zijn teamgenoot Nigel Mansell, in de trainingen hard crasht en door een rugblessure forfait moet geven voor de wedstrijd. Voor de Brit betekent het overigens het einde van het seizoen tout court, want ook in de slotrace twee weken later in Adelaide zal hij langs de kant blijven. Beide wereldtitels ten spijt slaagt het Williams-team er niet in zijn motorenpartner Honda voor 1988 aan zich te blijven binden. De Japanners, die de nederlaag van 1986 nooit verteerd hebben, verhuizen voor het volgende seizoen naar rivaal McLaren, terwijl wereldkampioen Piquet naar Lotus vertrekt. De Japanse Grote Prijs van 1987 is ook de debuutrace voor Roberto Moreno. Na een mislukte kwalificatiepoging in een Lotus in de Franse Grote Prijs van 1982 verdween de Braziliaan van het toneel, maar vijf jaar later maakt hij in een AGS alsnog zijn debuut.



-----------------------------

1 november 1998: de Fin Mika Hakkinen (McLaren-Mercedes) wint in Suzuka de Grote Prijs van Japan, voor Eddie Irvine (Ferrari) en David Coulthard (McLaren), en is de nieuwe wereldkampioen Formule 1. Zijn enige overgebleven rivaal voor de titel, Michael Schumacher (Ferrari), ziet zijn titelkansen al in de opwarmronde in rook opgaan wanneer hij niet weggeraakt van de startgrid en zodoende als allerlaatste moet starten. Een indrukwekkende inhaalrace brengt hem nog tot op de derde plaats, maar wanneer hij vervolgens een lekke band krijgt, is zijn race definitief afgelopen en is ook de titelstrijd definitief beslecht. Hakkinen, die een jaar voordien pas zijn eerste race won, breekt in 1998 helemaal door en behaalt dat jaar maar liefst acht zeges, mede doordat McLaren het enige topteam is dat op Bridgestone-banden rijdt. De Japanse bandenfabrikant slaagt er zo in zijn Amerikaanse concurrent Goodyear in diens afscheidsjaar te verslaan. Naast Goodyear betekent de Japanse GP van 1998 ook het afscheid van het Tyrrell-team, dat opgekocht is en vanaf 1999 naar de naam BAR zal luisteren, en ook van thuisrijder Shinji Nakano en zijn Minardi-teamgenoot Esteban Tuero. De jonge Argentijn heeft niettemin al een contract voor 1999 op zak, maar verbaast iedereen door korte tijd later vrijwillig zijn afscheid aan de Formule 1 aan te kondigen. Tyrrell-rijder Ricardo Rosset komt niet eens meer aan zijn afscheidsrace toe, wanneer hij in de kwalificaties voor de zoveelste keer dit seizoen over de 107%-limiet struikelt. Weinigen in de F1-paddock zullen de Braziliaan evenwel missen. In de eindstand van het WK haalt Hakkinen (100 punten) het voor Michael Schumacher (86) en David Coulthard (56). Bij de constructeurs is McLaren ook de eindwinnaar (156 punten), voor Ferrari (133) en titelverdediger Williams (38), dat in 1998 zwaar teleurstelt.

[0634]

1 november 1987

Gerhard Berger wint in Suzuka de GP van Japan. Het is de eerste keer in 11 jaar dat de F1 Japan aandoet. Drama is er in de vrije trainingen als titelfavoriet Nigel Mansell zwaar crasht en het seizoen per direct moet beeindigen.

Berger behaalt een dominante zege, voor Senna en Johansson. Alain Prost moet in de eerste ronde naar binnen met een lekke band en is zo kansloos voor de zege.

[Matthijs]

Jeroen, je beseft dat dit niet de Ferrari uit '87 is he?

[0634]

Ja, maar ik moest na mijn werk en had weinig tijd, eerste de beste met behoorlijk formaat van Berger gepakt. Nu is ie beter. Veel mooiere Ferrari trouwens

[SDG]

Ik was hoe dan ook eerst.