Vandaag in de F1-geschiedenis....

Gestart door 0634, 05 augustus 2011 - 09:06:36

« vorige - volgende »



SDG

Zoals jullie wellicht gelezen hebben zit mijn 1977-special er weer op. Hebben jullie volgend jaar zin in nog een seizoen op de Pits?  ;)

Perton

Uiteraard.

Het lijkt mij misschien leuk om een relatief recent seizoen met de kennis van nu en achtergronden die pas jaren later bekend zijn geworden te lezen. Maar das enkel een proefballonnetje, misschien is dat het ook helemaal niet natuurlijk.

C.G. de Beaufort

https://twitter.com/Motor_Sport/status/717991226784550912

Toen was ik nogal jong toen ik dit heb meegemaakt, maar ik heb't nooit vergeten.

Groet,

C.G. de Beaufort

Robbert65

We doen even petje af. Clark is natuurlijk wel zelfs van voor mijn tijd, zijn grootste succesjaar was mijn geboortejaar. ;)
"We have to remember these days. There is no guarantee they will last forever. Enjoy them as long as they last." – Sebastian Vettel

Fietser

Ik las zojuist dat Chris Amon is overleden. Uiterst bescheiden en sympathieke kiwi, beetje verlegen zelfs.
Ik zag hem in zijn debuutjaar langstormen op Zandvoort in zijn beeldschone donkerblauwe Lola met rode neus. In verwoed viermans-gevecht met Ritchie Ginther, Dan Gurney en Jo Bonnier. Ik meen dat hij toen amper 19 was.
Werd vooral bekend als wellicht de meest talentvolle F1-rijder die nooit een GP won. Was er wel vaak dichtbij, o.a. met Ferrari en Matra. Was snel, stond vaak op pole, maar op de een of andere manier ging er vaak iets mis. (Wat in die tijd overigens vrij normaal was.)
Het betrof een tijd waarin veel talentvolle Nieuw-Zeelanders de oversteek maakten naar Europa. Bruce McLaren, Chris Amon, Dennis Hulme en nog wat snelle jongens. Ze zijn er niet meer. But old soldiers never die, they only fade away. Zo ook Amon. 

Matthijs

Chris Amon mag dan nooit de successen gehaald hebben die zijn talent verdienden: hij heeft wel een mooie en succesvolle carrière gehad die hij, niet onbelangrijk, ook heeft overleefd.

gloudiesaurus

Ik herinner van me Amon vooral het verhaal (want ik ben te jong om hem zijn actieve carrière meegemaakt te hebben) dat hij op Monza in 1971 op weg was naar de GP overwinning. Hij wilde een tear-off van zijn vizier trekken maar trok pardoes zijn hele vizier van zijn helm. Als gevolg moest hij gas terug nemen en moest hij de overwinning laten gaan.

Uiteindelijk wist hij nooit een GP te winnen. Volgens velen de beste coureur die nooit een GP won!
GPPits.net: als Formule 1 een passie is

sjakie

Aan Amon kan ik nog de volgende tip toevoegen:
In het boek 'Mijn Formule 1' van Koen Vergeer wordt een hoofdstuk gewijd aan Amon. Een oude man kijkt in Nieuw Zeeland uit over de velden rond zijn boerderij en denkt terug aan zijn carrière. Aan alle pech die hij had. Maar alle rijders die zo geprofiteerd hebben van zijn pech zijn er niet meer, allang dood, als gevolg van ongelukken op de baan, of met vliegtuigen, ziekte of anderszins. Maar de oude man is er nog...
Het hoofdstuk begint dus met een pechvogel, aan het eind is het een geluksvogel...

sjakie

http://www.motorsportmagazine.com/opinion/f1/laudas-comeback

Vandaag 40 jaar geleden verscheen Niki Lauda in de pits van Monza, een maand na de crash op de Nurburgring.

SDG

Veertig jaar geleden begon vandaag in Argentinië het nieuwe Formule 1-seizoen al.

http://www.gppits.net/magazine/1977_beyond_rush_deel_4

Wings

Soms zijn dingen echt beter dan vroeger. :P

Fietser

#1139
Zonet vernam ik dat John Surtees is overleden. Een sympathieke vent die in de racerij vooral bekend stond als de enige coureur die zowel in de koningsklasse van de motorsport als van de autosport wereldkampioen werd.
Ik herinner me 'Big John' als een van de zeer groten uit de sixties, naast mannen als Jim Clark, Graham Hill, Jack Brabham, Jackie Stewart en Jochen Rindt. Wat een geweldige tijd was dat, maar dat is mijn persoonlijke mening/ervaring. De tijd ook dat autosport betrekkelijk klein was en vooral werd bedreven door gentleman-drivers en gevolgd door een kleine schare fans.
Surtees werd wereldkampioen F1 in 1964, maar daar had hij wel enig geluk bij. Graham Hill in zijn BRM leek tijdens de beslissende race in Zuid-Afrika op de titel af te stormen. Maar Hill werd van de baan geramd door Surtees' teamgenoot Bandini. Vervolgens leek Clark wereldkampioen te worden totdat zijn motor het in de laatste ronde voor gezien hield. Ten slotte liet Lorenzo Bandini in diezelfde laatste ronde zijn topman Surtees passeren waardoor Big John met 1 punt verschil het kampioenschap binnenhaalde. Later, ik meen in 1966, zouden Surtees en Enzo Ferrari met knallende ruzie uit elkaar gaan. Surtees reed (uit mijn hoofd) in zijn F1-carrière voor Cooper, Lola (waarmee hij naar pole reed in Zandvoort 1962), Ferrari, BRM, Honda en natuurlijk ook voor zijn, niet al te succesvolle, eigen renstal, samen met Rolf Stommelen. (Ook Gijs van Lennep reed korte tijd in een Surtees.) Nog een bijzonderheid was dat Surtees een van de laatste F1-coureurs was (mogelijk DE laatste) die rondreed reed in zo'n ouderwetse helm met racebril, terwijl alle anderen reeds waren overgestapt op de integraalhelmen die we nu kennen.
John Surtees kende ook zeer grote tragiek. Hij verloor zijn zoon, Henry, tijdens een bizar F2-ongeluk enkele jaren terug op Brands Hatch.
Big John werd 83 jaar. Hij zal worden gemist, net zoals al die andere topcoureurs uit de periode van 'het grote sterven'.