Berichten

[in plaats van]

Drie dingetjes over 'China'.
- Best bijzonder dat zo'n enorm land zo euforisch meegaat in de deelname van 'meerijder' Zhou aan de meest kapitalistische, materialistische, ego-sport. Dat gezegd hebbende: het leverde mooie beelden op.
- De verhouding Ricciardo-Tsunoda leek dit weekend compleet anders. Iedereen speculeerde flink, maar niemand die het weet. Ook de teamleiding zelf niet. Magisch: de onzichtbare (vermeende?) invloed van autotechniek op de geest van autocoureurs.
- Piastri werd twee seizoenen terug binnengehaald als het grootste talent sinds jaren. En hij maakt het zeker waar. Maar wat moeten we dan niet van Lando Norris denken die hem vrijwel altijd de baas is? Mijn punt: Norris is, na Verstappen, momenteel misschien wel de beste op de grid. (Wel jammer van dat eerste rondje in de sprintrace.) Hij heeft een lang contract bij McLaren, maar het zou me niet verbazen als RBR hem bovenaan het lijstje heeft. Doel: naast Verstappen of in plaats van, mocht de Nederlander ineens verkassen. In het eerste geval zou het een dreamteam opleveren.

Dit weekend in Shanghai kan Nico Hulkenberg een record evenaren, las ik ergens. Net als Andrea De Cesaris heeft de Duitser a.s. zondag 208 F1-starts op zijn naam staan zonder er eentje van te winnen - ik meen zelfs zonder ergens een podium te pakken. In Miami zal hij dit record ongetwijfeld scherper stellen, en dat wellicht nog lang blijven doen...
Overigens was De Cesaris er wel een keertje heel erg dichtbij. In 1982 kwam hij in Monaco - op kop liggend - in de laatste ronde in de tunnel zonder benzine te staan. Die laatste ronde in Monaco 1982 verliep sowieso uiterst spectaculair omdat, naast de Cesaris, nog drie andere rijders de zege uit hun handen zagen glippen. Dit vanwege een stortbui en, zoals gezegd, benzinegebrek. Patrese won uiteindelijk.

In 1961 op Francorchamps reden 4 identieke shark nose Ferrari's op kop, drie ervan waren rood, de vierde was fel geel. Die werd bestuurd door Olivier Gendebien, een Belg. Geel was destijds de Belgische racekleur. Ik geloof ook dat die vierde shark nose was ingeschreven (gehuurd?) door een Belgisch team, Ecurie huppeldepup of zoiets.
In 1964 verscheen Ferrari zowel in Watkins Glen als in Mexico City in het wit met blauwe zijkanten. Ik meen dat ze voor even de kleuren leenden van NART, het North American Racing Team.
Zoals Break al schreef werd John Surtees wereldkampioen voor Ferrari in het wit-blauw. Maar hij had er, in die laatste race, alle geluk van de wereld bij nodig.
In Mexico reed Graham Hill in zijn BRM op zijn sloffen naar te titel. Totdat hij van achteren werd geramd door Bandini, Ferrari's tweede man. Vervolgens reed Jim Clark naar het kampioenschap toe, maar diens Lotus viel in de laatste ronde (!) uit. Clarks pech zou nog steeds niet genoeg zijn voor John Surtees, die nog immer achter teamgenoot Bandini (die dag gewoon sneller) koerste. Maar bij Ferrari dacht men een paar rondjes voor het einde: je weet maar nooit hoe de knikkers rollen in de finale. Vervolgens gaf de teamleiding (Forghieri?) Lorenzo Bandini opdracht Surtees voorbij te laten. En jawel, toen Clark die laatste ronde ineens stil kwam te staan, werd Surtees tot zijn stomme verbazing wereldkampioen. (Vooral met dank aan zijn teamleiding en ook aan de kamikaze-actie van Ferrari-teamgenoot Bandini die Graham Hill kansloos maakte.)
Overigens, dit hele gereutemeteut speelde zich af rond plek twee. Onbedreigd op kop reed immers Dan Gurney, een van de allergrootste coureurs ooit. Hij zou deze GP ook winnen, maar speelde door zijn vele uitvalbeurten geen enkele rol meer in het WK. Maar toch: Dan Gurney, niet eens zo heel bekend, toch buitencategorie. Zelfs Jim Clark - heel, heel misschien wel de grootste ooit - zei eens dat hij het meeste vrees had voor Long Tall Dan uit California.

Je hebt gelijk.

[gezien]

Klopt. Landmeter Everest heeft de berg zelfs helemaal nooit gezien, wat best een prestatie is als je in die regio werkt. Bill Bryson beschrijft dit soort weetjes niet zonder humor. Ben alleen al daarom groot fan van de in Engeland wonende schrijver uit Iowa. Met Americo Vespucci was overigens net zoiets aan de hand. De goede man heeft nog nooit een stap gezet op het land gezet dat nu algemeen bekend staat onder zijn naam. Wel deed hij even Zuid-Amerika aan, volgens hem zelfs meerdere keren, maar dat heeft hij volgens historici bij elkaar gelogen. Dat het (nu nog?) machtigste land ter wereld naar deze opschepper uit Florence is genoemd, is top. Ook heerlijk is het verhaal over Abel Tasman. De zuinige Fries bevoer de Grote en Indische Oceaan en ontdekte aldaar de relatief kleine eilanden Tasmanie (naar hem genoemd) en Nieuw-Zeeland, maar kreeg het voor elkaar om het enorme Australië te missen. Humor, ook buiten de F1.

Bill Bryson - altijd goed. De eerlijkheid gebiedt mij echter te zeggen dat ik 'Little Dribbling' een van zijn minste vond. Maar de quotes hierboven zijn toch wel weer geheel des Brysons. Treffend, smeuiig en licht. Katie Price vind ik overigens minder smeuiig, bovendien topzwaar. Te veel carbonvezel, zeg maar.
Om toch on topic te gaan, voorspel ik dat de wereldkampioen van 2024 nog in het bezit is van zijn appendix. En mocht dat niet zo zijn, dan zou ik het heul niet erg vinden. 

De connectie met F1? Het wegsmijten van die tear-offs die vervolgens in brake ducts verstrikt raken, zie Ocon (en wie weet dat Verstappens probleem daar ook verband mee hield).
Het aantal keren dat het gilde zichzelf in moeilijkheden brengt is niet meer te tellen; soms lijkt het zelfs met opzet te worden gedaan om je achtervolger af te schudden.
Is het niet bizar dat dat probleem al vele jaren op zijn beloop wordt gelaten? Op zijn minst kun je afdwingen dat dit alleen tijdens pitstops wordt gedaan, en niet op de baan (met dispensatie als je achter een olie sprenkelende motor zit).

Zo'n verdwaalde tear-off schijnt ook de race van Perez deels te hebben verpest, las ik ergens. Dat ding bleef hangen aan de vloer waardoor zijn RB performance verloor.
Ik schreef 'deels' want wat liet de Mexicaan zich in de openingsronde makkelijk wegzetten door Russell, waardoor hij sowieso grote achterstand opliep t.o.v. de frontrunners. Checo had hier, na Verstappens uitvallen, minstens 1 Ferrari achter zich moeten houden.

Sommigen, misschien zelfs velen, zullen de GP van Jeddah saai hebben gevonden. Ik behoor daar niet toe.
Neem alleen al de tiener Oliver Bearman. Als niet-F2-volger kwam hij bij mij keihard binnen. Op je 18de zo sterk debuteren en sommige zeer grote namen voorblijven. Is hij het volgende wereldwonder of zegt dit iets over de huidige F1? En overkwam iets dergelijks vorig jaar Liam Lawson ook al niet? En als er zoveel jonge talenten aan de boom schudden, wat betekenen een Hamilton, Alonso, Perez, Hulkenberg, Ricciardo en Bottas dan nog? Tsja.
Piastri werd een jaar geleden bij zijn debuut gezien als DE toekomstige grootheid in de F1. En zeer veel belovend en snel is hij zeker. Maar het lukt hem nog steeds niet zijn teamgenoot achter zich te houden. Of blijkt Norris dan toch - al enkele jaren actief op dit niveau - een superheld die met het juiste materiaal de allerbeste te zijn? Vragen, vragen, die dit wereldje zo interessant maken. Kennelijk gaat het verschil tussen talent en talent nog steeds om die laatste paar honderdste seconden, een oude wijsheid.
En wat is die Magnussen soms toch een bruut. Hoe hij de aanvallen afsloeg van snelle jongens als Tsunoda en Albon. Mede door de Deen kon Hulkenberg een puntje voor Haas scoren. Ik weet het: ik ga nu even alle kanten op. Mijn punt: Jeddah was interessant en liet ons veel te overdenken.

Weer genoten van de seizoensopening. Een paar zaken:
- Mooie een-twee voor Red Bull, maar bij geen team is het verschil in snelheid zo groot als bij hen. Is Perez nu zo langzaam, of Verstappen buitenaards? Ik hou het toch (vooral) op het laatste.
- Hulkenberg mag soms verbazend snel zijn tijdens de kwalificatie, maar als hij fouten blijft maken zoals na de start in bocht 1, dan blijkt hij toch altijd weer hooguit de middenmoter die hij altijd was.
- Een uitstekende Sainz liet weer eens zien hoe bijzonder het is dat hij volgend jaar moet wijken voor de tweede Mercedes-coureur.
- In dit lelijk onbespoten carbontijdperk springt de fraaie felgroene livery van Sauber er toch wel uit. Zeker in combinatie met Bottas' nieuwe helm maakt dit voor mij toch wel het mooiste plaatje in het huidige F1-veld. Staat heel racy! Wat een verschil met het kleurenrommeltje bij Alpine, maar dat is wel het minste probleem bij de Fransen... Trouwens, was mis ik toch dat glanzende scharlaken koetswerk bij Ferrari - zeker bij races in kunstlicht. Weg die matte kleur!
- Jammer dat Zhou net naast de punten greep.
- Tsunoda zorgt altijd weer voor een glimlach. Bovendien had hij volkomen gelijk, het ging godskolere om plek 12, hooguit 11.

Had sinds 1 jaar een abonnement van 65 euro. Nu word ik aangeslagen voor 95. Pittige verhoging, maar wat moet je anders. Opzeggen? Lastig, want ik was tevreden met F1 TV, ook met de commentaarstemmen. Een alternatief vinden? Kweetniet, vind het zo'n gedoe om iets te streamen via de Luxemburgers, Oostenrijkers of weet ik veel, bovendien mis ik daarvoor de digitale skills. Kortom: ik blijf bij F1 TV en betaal met gepast chagrijn. Ergens ligt natuurlijk de 'grens van waarde'. En die is voor iedereen anders.

Tot of tot en met de jaren 70? Ik meen dat Carlos Reutemann zoiets flikte. In 'zijn eigen' Argentijnse GP. En dan gok ik op 1972 of 73. En daarvoor? Tsja, misschien Baghetti in Aintree begin Sixties? De afloop weet ik niet precies. Ik meen dat Reutemann uitviel, maar dat Baghetti zijn eerste GP won. Maar misschien haal ik alles door elkaar en gaat het om iemand anders. Opzoeken kan altijd nog.

Nou, goeie aanbevelingen. Mijn antwoord: Hou op met verstandig doen.
U weet wel, van Talking Heads. ook zeer aan te bevelen.

Aha, Stop Making Sense. Zeker aan te bevelen! Vanuit mijn directe omgeving heb ik overigens begrepen dat ik dat al jaren deed, en doe...

Heb die Nascar-serie op Netflix gisteravond zitten bingen en me prima vermaakt. Ik heb en weet weinig van deze in de VS uiterst populaire autosportserie. Toch vond ik alles interessant. De mij totaal onbekende deelnemers, hun huiselijke leventjes en achtergronden, ambities, karakters, het gedoe achter de (team)schermen, de aanraakbaarheid voor de vele fans, the American way of living. Lekker vet ook dat overenthousiaste publiek waaronder vermoedelijk vele Trumpisten. Afijn, het keek lekker weg. De vertaling was soms echt hilarisch. Als bijv. een coureur in de kwalificatie pole haalde, werd dat steeds doodleuk vertaald in 'paal'. Dat leverde amusante zinnen op. Ook tof is de introduction song in deel 1: Radar Love van Golden Earring. Als ooit-Haagse Boomer stelde ik dat zeer op prijs...

Een dag eerder Ferrari gezien in de cinema. Mooie film, vond ik, met name door het sterke spel van Adam Driver en Penelope Cruz. Een pure racefilm is het niet - gelukkig niet. Het vroemvroem-gehalte is enigszins beperkt gebleven wat voorkwam dat de film 'vlak' werd, zoals autosportfilms bijna altijd laten zien. Mijn gezellin noemde het zelfs een prachtfilm en zij heeft werkelijk niets met de racerij...

Alonso is het toch bijna gelukt hij had alleen wat pech in Abu dhabi met ene Petrov  . En Vettel kwam duidelijk tekort en heeft gewoon geluk gehad met die RBR destijds en webber als teamgenoot. En ik zeg ook niet dat Hamilton het even gaat doen. Maar zodra hij in de positie is dat het kan weten we allemaal wat hij kan.

Ben het hierin wel met je eens. Maar dat ze Hamilton 'echt nodig hebben' (zoals je hierboven stelde) gaat mij wat ver. Ik geloof nml niet - het gaat nu ineens om voorspellingen voor 2025 - dat hij het zomaar beter zal doen dan een Sainz en ook niet dat-ie Leclerc achter zich weet te houden, zeker niet als de Monegask rustiger en stabieler wordt, wat je met de jaren toch mag verwachten. Maar als het kwartje Hamiltons richting op valt - en de roden het niet verprutsen - dan kan hij zeker nog schitteren. Zoals Alonso vorig jaar.

Mooi omvattende conclusie, Breaktest. Ben er erg mee eens.

Het is een begrijpelijke move van zowel Hamilton als Ferrari. De roden halen een sterk en kleurrijk 'merk' in huis, eentje die de magie van Maranello nog groter maakt dan die al was. En Hamilton weet opnieuw alle ogen op zich gericht, met - mocht het sportief gezien goed uitpakken - ook nog als bonus idd die heiligverklaring.